De inktviswormTeuthidodrilus samae) is een merkwaardige soort die behoort tot de familie van de ringwormen. Dit kleine en eigenaardige ongewervelde dier met een wormvormig uiterlijk leeft in de abyssale gebieden. Momenteel heeft de ontdekking ervan een sensatie veroorzaakt op internet en in de wetenschappelijke gemeenschap.
Volgens onderzoekers van het Woods Hole Oceanographic Institute en de Scripps Institution of California, Dit is een zeer belangrijke ontdekking, aangezien een ander exemplaar met vergelijkbare kenmerken onbekend is. In feite is de inktvisworm voorlopig het enige lid van zijn soort.
Vervolgens nodigen we je uit om meer te lezen over de eigenaardige inktvisworm, die net uit de diepe zee is opgedoken.
Wat zijn ringwormen?
Annelids vormen een enorme groep protostomous ongewervelde dieren, dat wil zeggen met bilaterale symmetrie. Het meest karakteristieke kenmerk is het wormvormige lichaam, dat is gesegmenteerd in ringen die op elkaar lijken.. De naam 'annelids' verwijst precies naar deze specifieke segmentatie.
Een merkwaardig feit is dat de interne anatomie van elke ring (metameer) een exacte herhaling van verschillende organen laat zien. Dat wil zeggen, verschillende fysiologische structuren worden herhaald in elke ring van het lichaam van deze dieren, waardoor ze van binnen en van buiten symmetrisch zijn.
Vandaag de dag, meer dan 16.500 soorten ringwormen zijn geïdentificeerd, waaronder we zeewormen, bloedzuigers en de inktvisworm vinden.
Fysieke kenmerken van de inktvisworm
Zoals de meeste ringwormen vertoont de inktvisworm een nogal eigenaardig uiterlijk dat voor veel mensen helemaal niet aantrekkelijk is. Zijn lichaam is gewoonlijk ongeveer negen centimeter lang en vertoont 25 paar kleine witte borstelharen., genaamd parapodios, aan elke kant.
Uit het hoofdgedeelte worden geboren 10 aanhangsels waarvan de vorm sterk lijkt op zeer dunne tentakels of armen. Vandaar de populaire naam, aangezien deze aanhangsels lijken op die van een inktvis.
Terwijl hun kleine peddels worden gebruikt om door het water te navigeren, wordt de rol van de grote tentakels onderzocht. De meest algemeen aanvaarde hypothese suggereert echter dat ze zouden dienen om zich te voeden met zeesneeuw.
Tijdens de eerste fase van zijn leven, inktviswormen zijn transparant en het is bijna onmogelijk om ze in de diepte te identificeren. Wanneer ze volwassen zijn, verandert hun kleur, hun lichaam wordt nog meer geleiachtig en donkerbruin van kleur.
Natuurlijke habitat en ontdekking van de inktvisworm
Hoewel het misschien al vele eeuwen bestaat, de inktvisworm werd in 2007 ontdekt. Bij het voor het eerst observeren van deze onbekende afgrondsoort hebben onderzoekers verschillende exemplaren verzameld die tussen de 2.000 en 3.000 meter diep leefden.
De verzamelde exemplaren bewogen zich met behulp van hun kleine borstelharen slechts 100 meter boven de zeebodem. Hun voorkeur voor deze regio is niet louter toeval, aangezien ze daar overvloedig plankton kunnen vinden, de pijler van hun voeding.
Blijkbaar, het zou een endemische soort zijn van de Celebeszee, gelegen tussen Indonesië en de Filippijnen. Na de beschrijving van deze nieuwe soort te hebben gemaakt, zijn de onderzoekers nu toegewijd om uit te zoeken of er andere soorten zijn die tot hetzelfde geslacht behoren. Ofwel in de Celebes Trench ofwel in de diepten van vergelijkbare ecosystemen.
Er moet ook worden opgemerkt datIn 2004 observeerden enkele onderzoekers een zeer gelijkaardig uitziend dier in India. Omdat ze er toen niet in slaagden om het te vangen, is het niet mogelijk om zijn verwantschap met de inktvisworm te bevestigen.
Voeding en voortplanting
Zoals we hebben vermeld, inktviswormen voeden zich voornamelijk met marien plankton dat op grote diepten beschikbaar is. Onderzoekers zijn echter nog steeds bezig om te zien of hun dieet ook andere abyssale micro-organismen zou kunnen bevatten.
Wat reproductie betreft, zullen we moeten wachten op nieuwe ontwikkelingen van de wetenschappelijke gemeenschap om nauwkeurige gegevens te verstrekken.
Omdat het zo'n heterogeen phylum is, kunnen ringwormen zich seksueel of ongeslachtelijk voortplanten, door interne of externe bevruchting. Ook zijn sommige ringwormen hermafrodieten, terwijl andere geslachten hebben.
Annelid-wormen hebben over het algemeen gescheiden geslachten en nemen externe bevruchting over bij het paren. Bij sommige soorten bestaat het larvale stadium niet, hoewel het geen veel voorkomend kenmerk is. Terwijl ze groeien, ontwikkelen de wormen hun ringen één voor één, totdat ze volwassen zijn.
