Bekend om zijn 'snorharen' (daarom wordt het ook meerval genoemd), is de meerval een van de soorten die in grotere mate in rivieren te vinden is. Ze zijn er in verschillende maten, maar onlangs hebben ze de kleinste van allemaal ontdekt. We vertellen je er meer over in dit artikel.
De kleinste meervalvis werd ontdekt in Colombia
De wetenschappelijke gemeenschap viert feest na de ontdekking van de kleinste meervalvis ter wereld (tot nu toe). De expeditie vond plaats in de Colombiaanse stad Vichada, specifiek aan de rivier de Orinoquia.
Het vorige record van een kleine meerval was in Venezuela uitgevoerd, maar nu is het record in handen van dit zoetwaterdier dat begraven in het zand leeft en geen centimeter lang wordt.
Andere gegevens die de onderzoekers over deze meerval konden verzamelen, is dat hij zich voedt met perifyton, dat wil zeggen algen en micro-invertebraten en dat hij behoort tot het geslacht Parotocinclus, een familie met inmiddels 28 soorten.
Een van de kenmerken die deze meerval van de anderen onderscheidt, is dat hun huid enige pigmentatie heeft alsof het hele kleine zwarte vlekjes zijn, voornamelijk in de buik en in de naam. Deze tekens hebben de naam van de vis geïnspireerd, variola, die is afgeleid van het virus dat pokken veroorzaakt.
Hoewel het nieuws altijd verantwoordelijk is voor het verspreiden van de ‘grootste’ soorten of exemplaren, is het ook interessant om de kleinste te ontmoeten, zoals dit geval midden in het Amazonegebied.
Men gelooft dat het in staat was te overleven in een gebied waar visserij de belangrijkste motor van de economie is, omdat het kleine formaat ‘niet winstgevend is’, maar het was Het wordt gewaardeerd onder degenen die thuis aquaria hebben. Op dit moment is deze meerval niet ‘beroemd’ genoeg om de landsgrenzen over te steken.
Bovendien is de staat van instandhouding van deze nieuwe ondersoort niet bekend, omdat er nog veel meer studies ontbreken en waarschijnlijk in de toekomst zullen worden uitgevoerd.
Kenmerken van meervalvissen
De familie van deze actinopterygische vissen is verspreid langs de kusten en rivieren van het Amerikaanse continent, zowel aan de kusten van de Stille als de Atlantische Oceaan, hoewel velen de rivieren van het Amazonebekken bewonen.
De vier hoofdsoorten meervalvissen (elk met ondersoorten waarvan we de kleinste recent ontdekte kunnen vinden) zijn:
1. Meerval pinnimaculatus
Het is een dier met een tropisch klimaat dat voorkomt in de stroomgebieden van de Stille Oceaan, tussen de Golf van Californië en Ecuador. Mannetjes kunnen wel een meter lang worden.
2. Meerval meerval
Het kan worden gevonden in de Atlantische Oceaan, van Colombia tot de monding van de Amazone-rivier, en in de Caribische Zee, omdat het de voorkeur geeft aan het tropische klimaat. Het voedt zich met vissen en ongewervelde dieren zoals schaaldieren, en volwassen mannetjes bereiken een lengte van 55 centimeter. Het is het hoofdvoedsel van de poreuze haai.
3. Marinus meerval
Het is een demersale vis die tot 50 meter diep leeft in subtropische klimaten: de Golf van Mexico, Cuba, de Caraïben en het noorden van Zuid-Amerika aan de Atlantische kant. Het maakt deel uit van het dieet van de Sardijnse of stierhaai. Mannetjes kunnen 70 centimeter meten en meer dan vier kilo wegen. Een opvallend kenmerk van deze meervalvis is dat: zijn rug- en borstvinnen zijn gif.webptig.
4. Panamensis meerval
Het is te vinden aan de oostelijke Pacifische kusten van Zuid-Californië tot Peru; geeft de voorkeur aan het subtropische klimaat. Mannetjes zijn niet langer dan 40 centimeter en alle volwassen exemplaren hebben gif.webptige vinnen die zeer pijnlijke wonden kunnen veroorzaken.
De meerval staat in het algemeen bekend om zijn robuuste lichaam, zijn grote hoeveelheid vlees en zijn goede vetrantsoenen, daarom wordt hij over het hele continent gevist en geconsumeerd. Met hun snorharen kunnen ze veranderingen in de temperatuur of de samenstelling van het water detecteren en hun ogen zijn klein in verhouding tot de rest van het gezicht (en de mond).
