De stress van walvissen en andere dieren is iets wat altijd al een punt van zorg is geweest als het gaat om dieren in gevangenschap, maar Steeds meer studies richten zich op de vraag of wilde dieren ook last hebben van menselijke stress.
Een studie onthult de stress van walvissen
Velen weten dat seismisch onderzoek van invloed is op walvisachtigen, maarEen nieuwe studie wijst uit dat de stress op walvissen door menselijke activiteiten veel eerder begon, in de Tweede Wereldoorlog.
De studie geleid door de Universiteit van Texas, en gepubliceerd in Natuurcommunicatie, heeft de stress van walvissen in de Stille en Atlantische Oceaan tussen 1870 en 2016 geanalyseerd. In het bijzonder zijn de bestudeerde soorten de blauwe vinvis, de bultrug en de gewone vinvis, enkele van de bekendste walvissen.
Hoe wordt walvisstress gemeten?
Dit soort onderzoeken zijn vaak ingewikkeld om te ontwikkelen, omdat er bloedmonsters voor nodig zijn die de dieren al stress opleveren. In dit geval is echter walviswas gebruikt, dat pluggen in het oor vormt met lagen waarmee zowel de leeftijd van de dieren kan worden geschat als het cortisol kan worden gemeten.
Meestal zijn deze pluggen gebruikt om de leeftijd van dieren te schatten: net als de ringen aan een boom, staat elke waslaag voor maanden van het leven van de walvis. Je kunt zelfs voederperiodes onderscheiden van trekperiodes dankzij de kleuren van de leghennen,zoveel gegevens over de levensgeschiedenis van deze enorme dieren kunnen ook worden begrepen.
Dankzij de aanwezigheid van walvisresten in musea over de hele wereld, is het mogelijk geweest om dit soort studies uit te voeren zonder grote walvisachtigen in hun natuurlijke habitat te storen, wat een vooruitgang betekent in dit soort studies met dieren in het wild.
Cortisol is in honderden onderzoeken gebruikt om stress te meten, en in dit geval is aangetoond dat de cortisolspiegels stegen in de jaren zestig, een van de decennia met de grootste walvisjacht. Dezelfde manier, stress werd ook duidelijk tussen de jaren 1920 en 1930, een ander belangrijk tijdperk van de walvisvangst waarin hun aantal aanzienlijk daalde.
Walvisstress in WO II
Onderzoekers waren echter vooral verrast toen ze de stressniveaus van walvissen tijdens de Tweede Wereldoorlog controleerden. Oorlogen treffen dieren, hoewel er in die tijd een afname van de walvisvangst was.
En het lijkt erop dat de aanwezigheid van zeeslagen, onderzeeërs of onderwaterontploffingen ook stress kan veroorzaken bij deze dieren. Een ander gegeven dat onderzoekers heeft verrast, is het feit dat de stress van walvissen momenteel toeneemt, ondanks het feit dat sinds de jaren 70 de achteruitgang van de walvisvangst enorm is.
Onderzoekers vermoeden dat een van de redenen waarom menselijke activiteiten die geen verband houden met de walvisjacht, zoals de aanwezigheid van oorlogsschepen of koopvaardijschepen, het feit is dat walvissen menselijke schepen associeerden met aanvallen op hun soort.
Walvissen zijn belangrijke dieren voor het monitoren van menselijke activiteiten, en deze studie laat zien dat we nog steeds een enorme impact hebben op walvisachtigen, ook al jagen we op ze.