Capibara's behoren tot de grootste knaagdieren ter wereld. Ze zijn ook bekend als chigüire of capibara, naast enkele andere bijnamen, volgens geografische coördinaten.
De naam van deze kleine dieren komt van de Guaraní Kapiÿva waarvan de betekenis is 'heer van de pas'. De wetenschappelijke naam is 'hydrochaeris', Grieks woord waarvan de vertaling watervarken is.
Data papier
- Geslacht: Hydrochoerus
- Soort: Hydrochaeris
- Grootte: (volwassen) 1,1 tot 1,3 meter, ongeveer
- Gewicht: (volwassen) 35 tot 66 kilogram
- Hoogte: (volwassen) 50 tot 64 centimeter
- Draagtijd: 130 tot 150 dagen
Belangrijkste kenmerken:
Het is een herbivoor dier. Hun dieet bestaat voornamelijk uit gras en waterplanten. Af en toe kan het zachte boomschors, fruit en bessen bevatten; evenals suikerriet en maïs.
Capibara's oefenen coprofagie: af en toe inslikken van hun eigen uitwerpselen. Op deze manier kunnen ze het grootste aantal voedingsstoffen uit voedsel halen en helpen ze de cellulose in kruiden af te breken.
Welke dieren vormen een bedreiging voor capibara's?
Zijn natuurlijke vijanden zijn enkele katachtigen zoals poema's, jaguars of ocelotten. Ook alligators, krokodillen, junglevossen, anaconda's en adelaars. Het is een zeer opvallend knaagdier; Daarnaast, het is traag en zwaar.
Geografische spreiding en natuurlijke habitat
Capibara's worden overal in Zuid-Amerika gevonden, altijd heel dicht bij een constante waterbron. Het grootste aantal exemplaren bevindt zich in de vlaktes die worden gedeeld tussen Colombia en Venezuela. Ook het noorden van Argentinië en de hele Amazone.
levensstijl
Het zijn extreem sociale zoogdieren. Ze kunnen in groepen van maximaal 30 leden leven, voornamelijk als beveiligingsmaatregelen om jezelf te beschermen tegen roofdieren. Ondanks meerdere keren per jaar paren, concentreert het 'hoogseizoen' zich tijdens de regens van april en mei.
Kuddes bestaan meestal uit een dominant mannetje omringd door meerdere vrouwtjes en hun jongen. Er is meestal niet meer dan één mannelijk lid in dezelfde groep, aangezien slechts één de reproductierechten heeft bij de vrouwtjes.
Capibara's slapen heel weinig. Bijna altijd 's ochtends, tussen de struiken aan de oevers van de rivieren. Ook tijdens de middaguren, na het rollen in de modder, proberen de hoge temperaturen te sussen.
Deze knaagdieren communiceren met elkaar door middel van geluiden. Bij gevaar laten ze een alarmgeluid horen dat erg lijkt op het blaffen van een hond. Ze genereren ook spinnen dat erg lijkt op dat van een kat, als een teken van onderwerping. Schrille fluittonen, grommen of harde geluiden worden gebruikt om geluk aan te duiden.
Curiositeiten
Om de mannetjes van de vrouwtjes te onderscheiden, is het alleen nodig om de reukklier op de snuit te observeren. De eerste hebben een witachtige en plakkerige substantie in dit gebied; een concentraat dat ze gebruiken om hun dominantie over de rest van de leden van het peloton te markeren.
Capibara's leven onder een hiërarchisch systeem. Om binnen de groep omhoog te gaan, de mannelijke leden verwikkelen zich in constante strijd.
Mannen zijn ook promiscue en kunnen hun hele leven meerdere partners hebben. Hoewel het aantal 'metgezellen' altijd evenredig zal zijn aan het vermogen om te overwinnen in gevechten met hun metgezellen.
Deze dieren kunnen tot vijf minuten onder water blijven, zonder naar de oppervlakte te hoeven om te ademen. Dankzij dit vermogen, in combinatie met hun zwemvaardigheid, gebruiken ze vaak de stroming van rivieren en de diepten van sommige lagunes als ontsnappingsroutes voor hun roofdieren.
Het is momenteel een gevaarlijk bedreigde soort. Jarenlang hebben ze te lijden gehad van de aanvallen van willekeurige jacht, voornamelijk vanwege de smaak en zachtheid van hun vlees. Ook voor de verschillende toepassingen die aan hun huid worden gegeven.
Capibara's als huisdier?
Dit is een soort die heeft laten zien dat hij als huisdier kan leven. Sommige exemplaren leren eenvoudige commando's te volgen, zoals gaan zitten of geduldig wachten tot hun eten wordt geserveerd. Bovendien zijn ze buitengewoon volgzaam. Ze vinden het heerlijk om verwend te worden door hun baasjes, evenals het gezelschap van andere dieren, zoals katten en honden..
In gevangenschap moeten deze huisdieren gegarandeerd zijn van de genoeg water hebben waar ze volledig kunnen onderdompelen wanneer ze maar willen. Anders lopen ze het risico aan huidziekten te lijden; aandoeningen die als zeer ernstig of onomkeerbaar kunnen eindigen.
