Er was een tijd dat leeuwen op de loer lagen in de bergen van Burgos en andere gebieden van Europa. De gevreesde en bewonderde holeleeuw was een van de laatste grote roofdieren van de megafauna die door deze landen trok.
De holeleeuw werd in 1810 ontdekt in een grot in Duitsland en sindsdien is er veel gespeculeerd over zijn biologie. Net als andere dieren, zoals verschillende soorten prehistorische paarden,de holeleeuw heeft onze dagen bereikt dankzij fossiele overblijfselen en grotschilderingen.
Kenmerken van de holeleeuw
Dankzij beide bevindingen weten we iets meer over het uiterlijk van dit roofdier: de holeleeuw was groter dan de huidige Afrikaanse leeuwen, en het zou het gewicht van een volwassen Siberische tijger kunnen overschrijden, dus het zou gemakkelijk 350 kilogram wegen.
Sommige grottekeningen zijn bijzonder onthullend: in de Chauvet-grot, in Frankrijk, verschijnen twee leeuwen: een met een scrotum en een zonder. De tweede is kleiner dan de eerste, en dat is het enige verschil, dus mannetjes waren waarschijnlijk groter dan vrouwtjes, maar misten manen, hoewel ze misschien een lichte vacht van lang haar hadden, zoals jonge Afrikaanse leeuwenmannetjes.
Wat de kleur betreft, is uit bevroren dierlijke resten bekend dat: Ze hadden een vacht die leek op die van de Afrikaanse leeuw, maar het is waarschijnlijk dat hij iets bleker was, hoewel er verschillende variaties in de vacht kunnen zijn.
Holeleeuw gedrag
Wat betreft het voederen van deze grote roofdieren, we weten dat ze bizons, paarden, rendieren of herten konden doden, hoewel ze ook wolharige neushoorns en juveniele mammoeten aanvielen.
We associëren al deze dieren met een koud klimaat met grote hoeveelheden sneeuw, hoewel het met andere dieren zoals hyena's in Europa kon leven, misschien op een vergelijkbare manier als de huidige Afrikaanse leeuwen, die concurreren met deze aaseter.
Dit prachtige dier leefde tot niet zo lang geleden, en de laatste overblijfselen van deze katachtige dateren van 13.000 jaar geleden. De verspreiding kan worden vastgesteld aan de hand van de overblijfselen, die zijn gevonden van het Iberisch schiereiland tot Alaska.
Verdwijning van de holeleeuw
Er zijn veel theorieën over de verdwijning van de holeleeuw en waarom deze het tot op de dag van vandaag niet heeft overleefd. Het lijkt redelijk dat na het verdwijnen van prooien zoals de laatste mammoeten, hun uitsterven waarschijnlijk was, maar de waarheid is dat de holeleeuw vóór deze dieren verdween.
Wat betreft andere gevallen van uitsterven van het Pleistoceen, spreken sommigen van klimaatverandering; Er moesten echter andere factoren van invloed zijn, aangezien veel soorten in deze perioden uitgestorven zijn zonder dat ze samen hoeven te vallen met veranderingen in het klimaat.
Een vrij populaire hypothese is dat het verdwijnen ervan werd aangetast door concurrentie met andere soorten. De expansie van de mens valt ook samen met die van de wolf, en Er zijn verslagen van mensen die op holenleeuwen jagen of ze op zijn minst consumeren, zoals in Atapuerca.
Wat wel duidelijk is, is dat, hoewel we niet weten waarom, de holeleeuw is uitgestorven. Toch herinnert het ons eraan dat Deze katachtige beïnvloedde niet alleen de Afrikaanse en Aziatische cultuur, maar ook de eerste Europese culturen, die bang waren voor dit enorme dier en ze richtten het op als een van de meest vertegenwoordigde en vereerde symbolen van de prehistorie.
