De manier van ademen van walvisachtigen in het algemeen en walvissen in het bijzonder is vrijwillig. Dat betekent dat ze het elke keer dat ze lucht inademen bewust doen, omdat ze het water uit moeten om de buitenlucht op te vangen. Dus hoe kunnen ze slapen als ze naar buiten moeten kijken om te ademen? Hoe voorkom je dat je verdrinkt?
Aan de ene kant, walvissen moeten hun opening onder controle houden om niet in het water te ademen en niet te verdrinken. Maar ze moeten ook naar de oppervlakte kunnen stijgen en lucht kunnen opnemen om niet te verdrinken door zuurstofgebrek.
Zoogdierademhaling
Zeezoogdieren hebben een groot voordeel ten opzichte van landzoogdieren, omdat ze bij elke ademhaling meer lucht kunnen opnemen, omdat hun longen proportioneel groter zijn. Bovendien wisselen ze meer lucht uit bij elke in- en uitademing, en hun rode bloedcellen vervoeren ook meer zuurstof.
Bij het duiken reist het bloed van zeezoogdieren alleen naar de delen van het lichaam die zuurstof nodig hebben: het hart, de hersenen en de spieren die zwemmen. De spijsvertering en elk ander proces moeten wachten.
Daarnaast, deze dieren hebben een hogere tolerantie voor koolstofdioxide. Hun hersenen activeren pas een ademhalingsreactie als de CO2-niveaus veel hoger zijn dan wat landzoogdieren kunnen verdragen. Deze mechanismen zijn aanpassingen voor het leven in een aquatische omgeving en helpen tijdens het slaapproces.
A) Ja, walvisachtigen verminderen het aantal ademhalingen dat ze nemen tijdens rustperiodes. Maar dit verduidelijkt de vraag niet, want hoe lang de periode tussen adem en ademhaling ook is, slapen is niet genoeg. Sommige onderzoekers geloven zelfs dat een walvis tot 90% van zijn lucht kan gebruiken wanneer hij inademt, terwijl mensen slechts ongeveer 15% van de lucht die ze inademen kunnen gebruiken.
Dit is hoe walvissen slapen
Mensen ademen onwillekeurig. Dit betekent dat we ademen zonder erover na te denken. We hebben een ademhalingsreflex die in werking treedt als we slapen of bewusteloos zijn. We kunnen vergeten te ademen, dus we stoppen niet met ademen als we slapen. Maar hetzelfde is niet het geval met walvissen.
Slaap bij walvisachtigen wordt gekenmerkt door een verwaarloosbare hoeveelheid of volledige afwezigheid van slaap met snelle oogbewegingenen een variabele mate van beweging tijdens de slaap geassocieerd met lichaamsgrootte, en een asymmetrische oculaire toestand.
Eigenlijk is de manier waarop walvissen slapen verbazingwekkend. Als een mens slaapt, is zijn hele brein bezig te slapen. In tegenstelling tot mensen slapen walvissen echter met de helft van hun hersenen in rust.
Dus terwijl de helft van de hersenen blijft wakker om te zorgen dat ze ademt en is alert op elk gevaar in de omgeving, de andere helft van de hersenen slaapt. Dit wordt slow wave unihemisferische slaap genoemd.
Door dit patroon kunnen walvissen ook blijven bewegen terwijl ze slapen., de positie behouden ten opzichte van anderen en alert blijven voor het geval er roofdieren verschijnen. Beweging kan hen ook helpen hun lichaamstemperatuur op peil te houden.
Walvissen zijn zoogdieren en reguleren hun lichaamstemperatuur om deze binnen een bepaald bereik te houden.. In water verliest een lichaam 90 keer meer warmte dan in lucht. Spieractiviteit helpt het lichaam warm te houden. Als een walvis stopt met zwemmen, kan hij te snel warmte verliezen.
Daarnaast, waar walvisachtigen slapen verschilt per soort. Sommigen rusten op het oppervlak, sommigen zwemmen constant en sommigen rusten zelfs ver onder het wateroppervlak.
Grote walvissen rusten meestal een half uur op het oppervlak. Deze walvissen halen langzaam adem die minder vaak voorkomt dan wanneer ze actief zijn. Ze blijven zo relatief onbeweeglijk aan de oppervlakte dat ze eruitzien als gigantische boomstammen die in het water drijven. Ze kunnen echter niet lang achter elkaar rusten, omdat ze te veel lichaamswarmte kunnen verliezen als ze inactief zijn.
conclusie:
Walvissen slapen. Ze vallen echter niet in slaap zoals mensen en andere dieren, omdat ze bewust moeten blijven om in hun zuurstofbehoefte te voorzien terwijl ze in de oceaan leven en alert moeten zijn op gevaren.
Als ze rusten, blijven de walvissen gedeeltelijk bij bewustzijn, zodat ze op gevaar kunnen reageren en meer lucht kunnen krijgen als dat nodig is. Hun lichaam is zo ontworpen dat ze hun adem gedurende lange tijd kunnen inhouden, terwijl ze de hoeveelheid energie die ze gebruiken tijdens het zwemmen tot een minimum beperken.
Bovendien, het lichaam van de walvissen stelt hen ook in staat om te blijven drijven wanneer ze zich op of nabij het wateroppervlak bevinden, zodat ze kunnen rusten zonder energie te verbruiken overeind te blijven.
