Hoewel bekend is dat katten zichzelf voortdurend verzorgen, gebruiken honden ook hun tong om zichzelf te verzorgen. In sommige gevallen is het likken zo repetitief of intens dat het leidt tot acrale dermatitis. In dit artikel vertellen we je wat het is en hoe je het kunt behandelen.
Wat is acrale dermatitis?
Ook bekend als acrale furuncolose of acrale granuloom, het is een chronische ziekte die in de meeste gevallen wordt veroorzaakt door het gedrag van de hond, die niet kan stoppen met het likken van een specifiek gebied. Hierdoor geneest de wond niet volledig en wordt het erger en erger.
Over het algemeen begint acrale dermatitis als een bacteriële of schimmelinfectie, een allergie, een snijwond of uitslag als gevolg van een insectenbeet. In sommige gevallen ontstaat het als gevolg van verveling of gedragsproblemen van de hond, die non-stop likt in een bepaald gebied, voornamelijk de voorpoten.
Wanneer die wond de hond hindert, is het eerste wat hij doet proberen zichzelf te genezen en te reinigen door middel van speeksel. Maar het probleem is dat dit gedrag dwangmatig wordt en zelfs schadelijk voor je gezondheid.
De cyclus lijkt geen einde te hebben, omdat het dier verlichting voelt bij het likken, maar het snel weer moet doen als de jeuk, pijn of andere symptomen terugkeren. En dit repetitieve gedrag verandert in acrale dermatitis, een veel ernstiger infectie dan het origineel.
Hoewel elke hond onder veel stress aan dit probleem kan lijden (daarom komt het zo vaak voor in asielen of kennels), zijn er enkele rassen die vatbaarder zijn voor acrale dermatitis. Onder hen kunnen we de Labrador Retriever, de Duitse herder, de Napolitaanse Mastiff, de Golden Retriever, de Dobermann Pinscher, de Duitse Dog en de Spaanse Mastiff benadrukken.
Hoe acrale dermatitis te identificeren?
Een acrale dermatitis is niet moeilijk te detecteren, omdat we enerzijds de hond continu aan een bepaald deel van het lichaam zullen zien likken of bijten. Aan de andere kant zullen op die plaats wonden, haaruitval, zweren, ontstekingen, zweren, bloedingen of productie van een geelachtige vloeistof verschijnen. Het kan ook een vieze geur hebben en er slecht uitzien.
Het is erg belangrijk om ons huisdier naar de dierenarts te brengen, zodat hij de juiste diagnose kan stellen. Soms lijkt het met het blote oog op acrale dermatitis, terwijl het eigenlijk een parasitaire infectie of trauma is.
Als de professional de ziekte bevestigt, is de volgende stap het identificeren van de oorzaak die de ziekte heeft veroorzaakt. Op deze manier kan het worden behandeld en genezen. Als eerste maatregel zal een antibioticum worden gegeven om de symptomen te verminderen die het dier ertoe brengen om het gebied te likken of te bijten en zo genezing mogelijk te maken. Crèmes of plaatselijke behandelingen kunnen ook worden toegepast.
Zodat de hond niet bijt, wordt er een Elizabethaanse halsband om gedaan, hoewel het gebied ook kan worden verbonden, wat onder toezicht van de eigenaar moet gebeuren. Het verwisselen van gaas of doeken zal een uitdaging zijn, maar het moet gebeuren met de door de dierenarts aangegeven periodiciteit.
Wanneer acrale dermatitis optreedt als gevolg van een gedragsprobleem bij de hond, zal het gezin worden aanbevolen om meer met de hond te gaan wandelen, er meer mee te spelen en er meer aandacht aan te besteden. Op deze manier vermindert u angst en stress en heeft u geen schadelijk gedrag voor uw eigen lichaam.
Een gezonde en rustige omgeving is essentieel voor herstel en om herhaling van de aandoening te voorkomen. Als acrale dermatitis is veroorzaakt door de aanwezigheid van parasieten of bacteriën, zijn versterkende vaccins en zorgen voor een goede hygiëne van het dier essentieel.
Houd er rekening mee dat acrale dermatitis niet ernstig is als het vroeg wordt ontdekt en behandeld, maar het belangrijkste is dat het in de toekomst niet terugkeert. Daarom is het opsporen van de oorzaak essentieel, naast de behandeling zelf.
