Er zijn veel verhalen over honden die een speciale toewijding aan hun baasjes voelen. In sommige gevallen blijven deze trouwe vrienden na hun dood in de buurt van de graven van hun meesters. Anderen wachten op hen bij de deur van het ziekenhuis waar ze het laatst waren achtergelaten.
Deze ontroerende verhalen tonen niet alleen de adel van honden met hun baasjes, maar ook hun zesde zintuig en ongelooflijke richtingsgevoel. Sommige zijn erg beroemd geworden en hebben zelfs als inspiratie voor films gediend. Vervolgens, We zullen vijf voorbeelden bekijken van enkele van de meest trouwe honden in de geschiedenis.
Canelo in Cádiz
Canelo was een hond die leefde in Cádiz in de jaren 80. Het trouwe dier vergezelde zijn baas overal; hij was een eenzame man, dus Canelo was zijn enige gezelschap.
De hond vergezelde hem jarenlang, een keer per week, naar het ziekenhuis waar uw dialysebehandeling is uitgevoerd. Hij wachtte hem buiten op, voor de deur van het etablissement.
Op een dag stierf de man aan complicaties tijdens zijn behandeling. Canelo wachtte 12 jaar op zijn vriend aan de deur van het ziekenhuis.
Canelo is nooit meer van die plek weggegaan; de buren brachten hem eten en water, want hij won de harten van iedereen die zijn verhaal kende. Canelo is zonder twijfel een van de meest trouwe honden in de geschiedenis.
Bobby in Edinburgh
Bobby was een terriër die in het midden van de 19e eeuw leefde. De eigenaar was een politieagent uit Edinburgh en de twee waren altijd samen. Op een dag stierf de politieagent aan verwoestende tuberculose. Bobby vergezelde de stoet te allen tijde naar de begraafplaats waar zijn meester werd begraven..
In een daad van ongelooflijke adel, en een buitengewoon trouwe hond bleek te zijn, bleef Bobby 14 jaar in het graf van zijn eigenaar, tot aan zijn eigen dood. De lokale mensen voedden hem en gaven hem onderdak in de winter. Hij werd een echte legende, bewonderd en geliefd door iedereen.
El Guacho in Uruguay
El Guacho was een hond die in de jaren 60 in Uruguay leefde en een hond was die erg loyaal was aan zijn baasje. Op een dag werd hij ziek en moest hij worden overgebracht naar een ziekenhuis dat meer dan 50 kilometer van het huis verwijderd was. El Guacho bleef alleen en erg verdrietig.
Geconfronteerd met de nieuwe situatie besloot het dier zijn baasje te gaan zoeken en hij begon zijn reis door rivieren en wetlands, totdat hij het ziekenhuis vond.
De hond bleef wachten buiten de plaats waar zijn baasje in het ziekenhuis lag. Het personeel en de buren van het gezondheidscentrum bewonderden zijn adel en vriendschap en brachten hem eten. Toen de eigenaar stierf, huilde de Guacho hartverscheurend buiten het ziekenhuis.
Deze trouwe hond vergezelde zijn baasje naar de begraafplaats waar hij werd begraven. Hij bleef daar, op zijn graf, gedurende 30 dagen. Later begon hij naar de stad te gaan om voedsel te zoeken, maar elke middag keerde hij terug naar de begraafplaats om op het graf van zijn eigenaar te slapen.
Collie in Argentinië
Collie is een andere hond die de geschiedenis in is gegaan als een van de meest trouwe. Het arriveerde op de begraafplaats van La Piedad, in de stad Rosario (Argentinië) op de dag dat de eigenaar daar werd begraven. Die dag bleef hij slapen op het graf van zijn meester.
De volgende dag gingen de nabestaanden van de overledene hem zoeken. Collie wilde daar niet weg; toen lieten ze een paar dagen voorbijgaan en kwamen terug met een touw. Er was geen manier om het weg te nemen; het dier weigerde zijn eigenaar in de steek te laten. Het bleef daar vijf jaar.
Fido in Italië
Fido woonde in een klein stadje in Italië in de late jaren 1930. Zijn eigenaar was een jonge man genaamd Luigi, die in een plaatselijke timmerwerkplaats werkte. Om naar zijn werk te gaan, moest Luigi elke ochtend de trein nemen. Frido vergezelde hem naar het station en wachtte daar ook 's middags op hem.
In 1943 werd Luigi opgeroepen voor het leger en naar het Russische front gestuurd. Zijn trouwe vriend bleef hem elke middag op het station opwachten. Hopelijk onder de passagiers op zoek naar de eigenaar. Luigi keerde nooit terug, dus wachtte Frido zeven jaar op hem, tot aan zijn eigen dood.
Dieren verrassen ons altijd voor hun kwaliteiten, de genegenheid die ze tonen en hun nobelheid. Voor mensen zouden honden in veel gevallen een echt voorbeeld moeten zijn om te volgen.