Beluga's zijn een van de meest opvallende dieren die de oceanen van de planeet bevolken. Dat is de reden waarom ze meerdere curiositeiten hebben die moeten worden besproken om deze prachtige walvisachtigen te begrijpen.
Geen walvis
De beluga heeft door velen de bijnaam gekregen als de witte walvis vanwege zijn unieke kleur en omdat het een walvisachtigen is. Desalniettemin, de term walvis is verkeerd, omdat het wordt gebruikt om te verwijzen naar walvisachtigen die geen tanden hebben en in plaats daarvan baleinen bezitten om plankton te filteren, bekend als mysticetos.
In plaats daarvan, Beluga's hebben tanden, dus ze behoren tot de andere grote groep walvisachtigen die bekend staat als odontocetes. Deze dieren consumeren veel grotere organismen, voornamelijk vissen, dus het zijn grote roofdieren die tandjes moeten krijgen. Orka's en dolfijnen zijn directe verwanten van de beloega, terwijl walvissen verder weg zijn.
Interessant is dat de witte walvis ook niet de juiste term zou zijn om naar Moby Dick te verwijzen, aangezien dit dier in theorie een potvis was, een andere getande walvisachtigen zoals beluga's en dolfijnen.
De beluga-meloen
Een van de meest merkwaardige kenmerken van de beluga is een orgaan dat bekend staat als een meloen. Het is een ovaal en vetweefsel dat op het voorhoofd van veel walvisachtigen voorkomt, met name in de meeste odontocetes (getande walvisachtigen) zoals dolfijnen.
De meloen wordt beschouwd als onderdeel van het neusapparaat en bevindt zich tussen het blaasgat en het puntje van de neus, op de bovenkaak. Er wordt aangenomen dat het van vitaal belang is voor echolocatie, omdat het een waterachtig medium creëert in de eerste paar centimeters van deze golven, die geen energie verliest.
Hoewel de meloen in verschillende soorten walvisachtigen voorkomt, zelfs in 's werelds grootste roofdier, is de waarheid dat de beloega speciaal is. Vooral de beluga-meloen is prominent aanwezig en bestaat uit een olie die bestaat uit vetzuren. Bovendien kun je het naar believen vervormen dankzij de spieren die je omringen.
De beluga's, van de zee tot de rivier
Orka's zijn dieren die zich in de circumpolaire zone bevinden, dat wil zeggen dat ze in de Arctische oceanen leven. Desalniettemin, Het zijn trekvogels die in de winter gedwongen worden om in de open zee of onder het bevroren oppervlak te leven, hoewel sommigen van hen de rivieren opgaan, hoewel het erop lijkt dat klimaatverandering hun migratieroutes verandert.
Hun aanwezigheid in rivieren is zeer opvallend, omdat het hen een metabolische stimulans lijkt te geven, naast het beschermen tegen orka's, waar hun jongen bijzonder kwetsbaar voor zijn. ongelooflijk, deze walvisachtigen zijn al twee keer in de Theems verschenen, de laatste keer slechts een paar dagen geleden.
In het laatste geval is er een beloega waargenomen op slechts 40 mijl ten oosten van Londen, wat nogal opvallend is gezien het feit dat ze zelden zo ver ten zuiden van hun bereik komen. In Europa is het niet ongewoon om ze tijdens de winter in Groenland of andere noordelijke landen te zien, dus het vermoeden bestaat dat ze verloren kunnen gaan.
En het is vreemd om een beloega alleen in een Engelse rivier te zien ronddwalen, maar het is vreemder om een groep beloega's in Canada samen met een narwal een rivier op te zien gaan. Dit beeld werd slechts een paar dagen geleden gegeven op de Saint Lawrence-rivier, in Canada.
Deze rivier wordt vaak gebruikt door beluga's, maar niet door narwallen, die nog verder naar het noorden blijven. Wat opvalt is dat deze waarneming al in 2016 en 2017 plaatsvond, en interacties tussen de dieren zijn gezien, waardoor het lijkt alsof de narwal is geïntegreerd in de groep.
Dier met menopauze
Kort geleden, een studie onthulde dat vier soorten, naast de mens, in de menopauze leden, een stadium van vrouwen waarin ze niet zwanger kunnen worden. Onder hen zouden de walvisachtigen zijn.
Wetenschappers geloven dat de verklaring achter de grootmoederhypothese ligt, waarin: Deze dieren, waaronder ook de orka's, zouden van vitaal belang zijn om de groep te begeleiden en hun nakomelingen te helpen bij de verzorging van de jongen. Dit geeft een idee van hoe complex deze dieren zijn, aangezien de menopauze pas is ontdekt bij sommige walvisachtigen en bij de mens.
