Acral lik dermatitis bij katten, ook bekend als neurodermitis, het is een stereotiep en zelfmanipulerend gedrag. Een kat zal zonder duidelijk doel een patroon van likgedrag voortzetten.
Omdat deze handeling een afgif.webpte van endorfine in de hersenen veroorzaakt, zal de kat dit patroon voortzetten. Dit kan zelfs optreden wanneer een pijnlijk huidgranuloom op het huidoppervlak verschijnt.
Acral-likdermatitis bij katten is vaak het gevolg van stress of verveling bij binnenkatten.. Er is echter vaak een reactie op een allergeen of ander huidirriterend middel dat een differentiële diagnose vereist.
De handeling van overmatig likken is vaak gekoppeld aan een obsessief-compulsieve stoornis. Het kan ook een klinisch teken zijn van een onderliggende aandoening. Zodra een wond (granuloom) verschijnt, zal de kat het gebied blijven verzorgen, waardoor de huid geïnfecteerd, geïrriteerd en gevoelloos wordt.
Om acral-likdermatitis goed te diagnosticeren, is overleg met een dierenarts noodzakelijk.
Symptomen van acral-likdermatitis bij katten
Het belangrijkste klinische teken van acrale dermatitis bij katten is het herhaaldelijk likken van een deel van het lichaam. Acral lik dermatitis wordt vaak aangetroffen op de carpale (pols) gewrichten of benen van de voorpoten. Kattenbezitters zullen rode, vochtige, geïrriteerde zweren en zweren op de huid en gelokaliseerd haarverlies opmerken.
Naarmate het gedrag voortduurt, kunnen deze zweren zich ontwikkelen tot granulomen. Een granuloom is een roze, vlezige massa die er vaak voor zorgt dat de huid dikker wordt. Door te proberen ongemakkelijke plekken weg te krabben, kan de kat herhaaldelijk blijven likken en uiteindelijk verdere irritatie veroorzaken.
Soms, likken kan bewusteloos worden en een gewoonte worden. Dit zorgt ervoor dat het huisdier gaat likken nadat het gebied niet langer oncomfortabel of jeukend is.
Oorzaken van acrale lacto dermatitis bij katten
Echte acrale dermatitis bij katten is een obsessieve neurologische aandoening die ontstaat door verveling, stress en inactiviteit. Een kat die geen dagelijkse prikkels ontvangt, zoals spelen of jagen, zal een manier vinden om zichzelf te vermaken. De handeling van verzorging maakt endorfines (hormonen van geluk) vrij in de hersenen en vervangt de behoefte aan activiteit.
Desalniettemin, Acral lick dermatitis kan ook een zelfmanipulerend gedrag zijn dat wordt veroorzaakt door allergieën, trauma, neoplasmata en schimmel- of bacteriële infecties. Insecten- en mijtenbeten, evenals hormonale problemen (zoals hyperthyreoïdie), zenuwstoornissen of reactie op een vreemd lichaam kunnen er ook voor zorgen dat de kat zichzelf herhaaldelijk likt.
Diagnose van acrale lacto dermatitis bij katten
Acral-likdermatitis bij katten kan gemakkelijk worden gediagnosticeerd bij lichamelijk onderzoek. Dit komt omdat likgranulomen gemakkelijk zichtbaar zijn op de huid. Om de onderliggende oorzaak van het zelfafhandelingsgedrag te identificeren, zal een dierenarts de katteneigenaar vragen stellen over de levensstijl van het dier, zijn routine en hoe het zijn vrije tijd doorbrengt.
De dierenarts zal ook vragen naar eventuele recente veranderingen in het huis. Een nieuw huisdier of een nieuwe baby kan bijvoorbeeld de kat hebben benadrukt. Katten zijn gewoontedieren en kunnen gemakkelijk van streek raken door verandering, dus alle informatie is nuttig bij het diagnostische proces.
Acral-likdermatitis bij katten kan ook een klinisch teken zijn van een onderliggend gezondheidsprobleem. Om andere waarschijnlijke oorzaken van acral lick dermatitis uit te sluiten, zal uw dierenarts een differentiële diagnose stellen.
Een huidafkrabsel, bacterieculturen en een histologisch onderzoek van de huid helpen externe problemen uit te sluiten. Om een intern gezondheidsprobleem te identificeren, kan de dierenarts röntgenfoto's, een urineonderzoek en bloedonderzoek bij de kat aanvragen.
Behandeling van Acral Lacto-dermatitis bij katten
Behandeling van acral-likdermatitis bij katten is variabel en hangt af van de onderliggende oorzaak. Bacteriële huidinfecties die zijn veroorzaakt of het gevolg zijn van likken, worden behandeld met een antibioticum. Schimmelinfecties van de huid worden vaak behandeld met een actuele antischimmelcrème die op het getroffen gebied wordt aangebracht.
Een beperkende kraag of verband wordt vaak op de kat geplaatst om verdere vernietiging van het getroffen gebied te voorkomen. Niettemin, de neurologische oorzaken van deze aandoening zijn moeilijk te behandelen.
Uw dierenarts kan een anti-angst of antidepressivum voorschrijven om de stress van uw kat te verlichten. In deze gevallen kan een specialist in kattengedrag worden geraadpleegd om specifiek de oorzaak aan te pakken van de behoefte van het dier om overmatig te likken.
