De clownvis is een zeevis wiens wetenschappelijke naam is Amphiprion ocellaris. Het wordt ook wel een anemoonvis genoemd omdat het zijn thuis heeft in zeeanemonen, met wie hij een zeer nauwe en bijzondere relatie onderhoudt.
Dit merkwaardige zeemonster hij staat bekend om de beroemde animatiefilm Finding Nemo, wiens hoofdpersoon tot deze soort behoort. Vervolgens zullen we enkele kenmerken bekijken om kennis te maken met dit verrassende exemplaar, een van de favorieten van aquariumfans.
Fysieke kenmerken en verspreiding van de anemoonvis
Het meest bekende kenmerk van de anemoonvis is ongetwijfeld zijn ongelooflijke feloranje kleur.. Eigenlijk varieert deze tint van geel tot oranjebruin. Het heeft ook witte strepen rond zijn lichaam - meestal drie - omgeven door zeer fijne zwarte strepen; de vinnen zijn afgezet met zwart.
De anemoonvissen hebben meestal een lengte die varieert tussen de 9 en 11 centimeter. Het dominante vrouwtje is het grootst. Een zeer merkwaardige eigenschap van deze vissen is dat alle exemplaren mannelijk worden geboren. Het grootste mannetje heeft het vermogen om een vrouwtje te worden om de dominante rol van de groep op zich te nemen; dit proces is onomkeerbaar.
Zoals alle pomacentrids, de meest bekende anemoonvissoorten leven op riffen in de ondiepe wateren van de Indische Oceaan, de Rode Zee en de westelijke Stille Oceaan. Dit type vis komt niet voor in de Middellandse Zee, het Caribisch gebied of de Atlantische Oceaan.
Anemonen zijn de thuisbasis van de anemoonvissen
Anemonen zijn zeeroofdieren met zeer kleurrijke en gif.webptige tentakels. Een van de meest karakteristieke aspecten van clownvis is dat hij leeft, zijn toevlucht zoekt, zich voortplant en zelfs voedt omringd door anemonen. De relatie tussen anemoonvissen en anemonen is echt heel bijzonder en symbiotisch: ze zijn een onlosmakelijk paar.
Voordat we er in gaan wonen, de clownvis voert een verfijnde dans uit met de anemonen. Hij borstelt zijn tentakels zachtjes met verschillende delen van zijn lichaam, zodat ze wennen aan zijn aanwezigheid.
Eenmaal geïnstalleerd, voorziet deze nieuwsgierige vis de anemonen van voedingsstoffen via hun ontlasting en beschermt ze ze tegen vlindervissen, die zich meestal voeden met hun tentakels.
Anemonen voeden zich precies met vissen. Desalniettemin, De slijmlaag die de huid van de anemoonvis bedekt, biedt bescherming waardoor ze immuun zijn voor zijn dodelijke steek. De vertrouwende en helpende relatie tussen deze twee soorten is zo krachtig dat de anemoonvissen eens per maand hun eieren leggen aan de voet van de tentakels van de anemonen.
Een wederzijds voordelige relatie
Ja ok de relatie tussen anemoonvis en anemonen is geen afhankelijkheidsrelatie, het leven van beiden is veel gemakkelijker als ze samen zijn.
Het is echt waar dat ze zonder elkaar kunnen: de anemoonvis zou niet sterven zonder anemonen en anemonen zouden ook niet sterven zonder vissen. Hun relatie brengt echter grote wederzijdse voordelen met zich mee. Deze relatie tussen de twee soorten wordt mutualisme genoemd.
Deze twee soorten bieden wederzijdse bescherming in de zeewereld. De vis beschermt de anemoon tegen andere mogelijke roofdieren en voorkomt dat ze infecties oplopen door mogelijke parasieten te verwijderen. In ruil daarvoor bieden anemonen je niet alleen een thuis, maar ook bescherming tegen roofdieren.
Vanwege zijn aantrekkelijke kleur is de anemoonvis een van de favoriete prooien van veel roofdieren. Anemonen zijn je beste kans om te overleven in een zeewereld dat het zonder hen erg vijandig kan zijn; Ze zijn zonder twijfel de beste bondgenoten van de anemoonvissen.
Oxygenatie en fotosynthese
Anemoonvissen bieden anemoon ook nog een ander cruciaal voordeel. De tentakels van de anemonen zijn zuurstofrijk dankzij het zwemmen van de anemoonvissen om hen heen.
Inderdaad, koraalriffen zitten de hele dag vol met zuurstof, maar 's nachts kunnen deze niveaus aanzienlijk dalen als de fotosynthese stopt. Dus, de vis waaiert de tentakels van de anemoon uit met zijn vinnen, die haar helpt ademen.
Clownvissen en anemonen zijn voorbeelden van hoe twee verschillende soorten niet alleen in een nauwe ruimte samen kunnen leven, maar ook een soort wederzijdse vitale hulp bieden, zelfs voor hun overleving.
