Misschien heb je iemand met zijn huisdier op straat zien lopen en dacht je: "Ze zijn identiek!" Zijn manier van lopen, zijn stijl en zelfs zijn fysionomie leken een getrouwe kopie. Is het waar dat honden op hun baasje lijken? In dit artikel vertellen we je erover.
Meesters lijken op hun honden
Sommigen lopen vrij rustig, anderen lijken een 'wervelwind' … er zijn mensen die veel slapen en mensen die graag sporten. Hebben we het over de honden of de eigenaren? Aan beide!
Degenen die thuis een huisdier hebben, weten dat er veel gebruiken of details van de persoonlijkheid van het dier zijn die van ons lijken te zijn gekopieerd.
"Ze vindt het heerlijk om 's middags in de zon te liggen", "ze is bang voor onweer", "ze wordt een beetje verlegen bij vreemden" of "ze staat geen seconde stil". Het zijn beweringen die we over onze honden doen en die onszelf ook kunnen definiëren.
Mensen die met dieren leven, kunnen bevestigen dat de hypothese dat honden op hun baasjes lijken, waar is. Omdat ze hetzelfde zijn als wij! Onze viervoeters kunnen zittend of actief zijn, slaperig of energiek, verlegen of gedurfd, gulzig of voorzichtig met eten.
Maar welke verklaring hebben we voor dit alles? Eén theorie stelt dat mensen onze huisdieren instinctief kiezen op basis van affiniteit. Daarom is er naast een zenuwachtig baasje een rusteloos hondje, of naast een rustig baasje een ontspannen hondje.
Dat weten we natuurlijk niet als we besluiten onze nieuwe beste vriend te adopteren, hoewel je zou kunnen zeggen dat er bepaalde 'trends' zijn op het gebied van verkiezingen. Als we bijvoorbeeld een beetje sedentair zijn en we houden van water, zullen we waarschijnlijk een Labrador retriever kiezen, of als we veel moeten bewegen en we altijd actief zijn, zullen we op zoek gaan naar een Dalmatiër of een Jack Russell als gezelschap.
Hetzelfde gebeurt wanneer we een partner kiezen, omdat we ons eerder aangetrokken voelen tot iemand met een vergelijkbare persoonlijkheid als de onze of dat je van dezelfde dingen houdt. Misschien is dat de reden waarom er wordt gezegd dat onze hond op ons lijkt in een of andere 'esthetische' of externe kwestie: kapsel of lengte, grootte van de snuit of het gezicht, enz.
Honden lijken op hun baasjes
Een andere theorie stelt dat het niet echt is dat de eigenaar een 'verwante' hond kiest, maar dat de hond het vermogen heeft om de mensen om hem heen te imiteren, en meer bepaald wie hij als zijn 'leider' of alfa beschouwt.
Je aanpassen aan de omgeving is erg belangrijk als je wilt overleven. Dus, de hond ‘lijkt op’ degene die hem voedt en onderdak biedt. We kunnen niet negeren dat honden zichzelf als onze gelijken beschouwen, zonder scheiding van soorten. Daarom proberen ze ons te imiteren en ons als gids te nemen.
Wat gebeurt er dan met honden die eerst door het ene gezin en daarna door het andere zijn grootgebracht? Ze hebben waarschijnlijk het vermogen om hun gewoonten en persoonlijkheid te veranderen op basis van de kenmerken van hun huidige eigenaren, hoewel ze misschien enkele sporen van hun verleden in hun geheugen hebben.
Aan de andere kant is een fundamentele vraag om rekening mee te houden de gewoonten van het gezin of de eigenaar in het bijzonder. Als we bijvoorbeeld erg actief zijn en we gaan elke dag met ons huisdier wandelen, is het waarschijnlijk dat zelfs als zijn ras meer sedentair is, hij uiteindelijk 'betrokken' zal zijn bij de activiteiten van de eigenaar.
Ten slotte moet worden opgemerkt dat honden niet de enige dieren zijn die menselijke houdingen kunnen nabootsen. Dolfijnen, walvissen en apen lijken te paren met mensen, maar dat gebeurt bijvoorbeeld niet met katten, ondanks dat ze een dak met ons delen.