De schelpen van schildpadden vertegenwoordigen hun meest karakteristieke fysieke eigenschap, maar deze structuur geeft ze niet alleen een uniek uiterlijk, maar vervult ook een essentiële verdedigingsfunctie voor hun overleving. Vervolgens presenteren we de belangrijkste morfologische aspecten van het schild van een schildpad.
Hoe worden schildpaddenschalen gemaakt?
Het schild van schildpadden is een benige structuur die bestaat uit verschillende botplaten die een dermale oorsprong onthullen. Deze platen zijn integraal bekleed met schubben die afkomstig zijn van de hoornvliesepidermis van het dier.
Het is een beschermende buitenlaag, die op zijn beurt bestaat uit verschillende schilden die β-keratine ophopen. Ondanks dat ze dun zijn, zijn de epidermale schilden zeer stijf en worden ze van het benige deel gescheiden door fijn vaatweefsel.
De ontwikkeling van het schild begint met een radicale transformatie tijdens de vorming van de ribbenkast van de schildpad.. In dit proces wordt een hypertrofie van de dermis waargenomen, die de vorming van de 50 dermale botten mogelijk maakt die de schelpen van de schildpadden vormen.
Als gevolg van deze ontwikkeling wordt de reorganisatie en herstructurering van andere structuren, zoals de schedel, het bekken en de scapulae, veroorzaakt. Het resultaat is een heel bijzonder botplan in het hele dierenrijk.
Samenvatten, de schaal heeft een dubbele formatie. Het is gedeeltelijk afgeleid van het endoskelet van het dier (de dermale botten), maar het vertoont ook een keratinelaag die is afgeleid van zijn epidermis (de beschermende schubben). Samen zijn, platen en schalen vormen een soort pantser van opmerkelijke stijfheid en hardheid die schildpadden beschermt tegen roofdieren.
Indeling en structuur van het schild
Het dorsale of bovenste gedeelte van de schildpadschild wordt het schild genoemd. Binnenin vinden we de versmolten ruggengraat en ribben van het reptiel. Deze constitutie beperkt het vermogen van schildpadden om te bewegen aanzienlijk, vandaar dat hun bewegingen langzaam en enigszins ongelijkmatig zijn.
Tegelijkertijd, het ventrale of onderste deel van het schild wordt pastrami of borstplaat genoemd, samengesteld uit negen botplaten en ongeveer 12 of 13 schilden.
Deze structuur is verdeeld in drie secties: de voorkwab, waar we de humerus- en hoektandplaten vinden; het middengedeelte, bestaande uit buik- en borstplaten; en de achterste kwab, waar de femorale en anale platen zijn.
Naast deze twee grote hoofdporties, schelpen in schildpadden omvatten ook de volgende onderdelen::
- Brug: is de set botten en schilden die de rug verbinden met de plastron.
- Coelomische holte: bestaat uit de interne ruimte van de schaal. Daarin vinden we de vitale organen van de schildpad, zoals het hart, de longen en de lever, de schouderbladen, het bekken, enz.
- Vorige opening- Dit is de opening aan de voorkant van het lichaam van de schildpad. De voorpoten en kop van het dier komen eruit.
- Achteropening: het is de achterste opening van het lichaam van het dier, waar de achterpoten en staart van de schildpad uitkomen.
Verschillende schildpadden, verschillende schelpen
Het uiterlijk van schildpadden varieert meestal sterk, afhankelijk van de soort schildpad en zijn natuurlijke habitat. De textuur kan bijvoorbeeld glad, ruw, korrelig en zelfs gemengd zijn, afhankelijk van het individu en de omstandigheden van hun omgeving.
Daarnaast zijn er ook zogenaamde weekschildpadden, waarvan de schaal veel flexibeler is dan bij andere soorten. Ook de structuur van de schaal wordt geassocieerd met de omgeving waarin hij leeft.
Zeeschildpadden die alleen aan land komen om te nestelen, hebben een hydrodynamische schaal. Het formaat is merkbaar smaller aan de achterkant en breder aan de voorkant. Hierdoor kunnen ze zich met grote behendigheid en elegantie in het water voortbewegen, maar het biedt hen een wat onhandige manier van lopen op het land.
Bovendien, veel waterdieren hebben de neiging om regelmatig van schild te veranderen naarmate ze zich ontwikkelen en ouder worden. De frequentie van het vallen en groeien van de nieuwe schilden hangt af van het metabolisme van elke soort.
De schaal en de leeftijd van de schildpad
De taak om de leeftijd van een schildpad te berekenen en de levensduur ervan in te schatten, is vrij complex, aangezien veel aspecten de levensverwachting kunnen beïnvloeden. Niettemin, de eenvoudigste methode om de leeftijd van een schildpad te schatten, is door naar de lijnen op zijn schild te kijken.
Wanneer de schildpad pasgeboren is, is zijn schaal glad en vertoont hij zeer kleine plaques. Naarmate zijn lichaam zich ontwikkelt, groeien ook de platen en elk jaar worden er lijnen toegevoegd op de schilden van zijn schaal. Daarom worden ze groeistrepen genoemd. Door ze te tellen, kunnen we de leeftijd van de schildpad in mensenjaren schatten.
