De reproductie van dolfijnen heeft bijzondere belangstelling gewekt van de wetenschappelijke gemeenschap en van degenen die gepassioneerd zijn door de dierenwereld. Omdat ze in hun ‘wilde staat’ vrij schuw zijn, was er jarenlang weinig bekend over hun broed- en paargedrag.
Vandaag de dag, het wordt erkend dat deze walvisachtigen een van de meest seksuele dieren in de natuur is, naast dat ze een van de weinige soorten zijn die ervan genieten hun seksualiteit uit te oefenen en die voor hun plezier kunnen paren.
Natuurlijk is het belangrijk om erop te wijzen dat veel van de beschikbare informatie over de voortplanting van dolfijnen is verkregen in gevangenschap. De vooruitgang van de technologie heeft het echter mogelijk gemaakt om in de natuur veel waarnemingen te bevestigen die ook in gevangenschap zijn verzameld.
Vandaag de dag,naar schatting verandert de seksuele cyclus van de dolfijn niet significant in zijn natuurlijke habitat, hoewel de mogelijkheid van enkele kleine variaties in hun gedrag niet is uitgesloten.
Volwassenheid en seksueel gedrag
Over het algemeen, mannelijke en vrouwelijke dolfijnen worden geslachtsrijp na 11 jaar. Soms kan het mannetje een paar maanden eerder rijpen dan de vrouwtjes, maar het verschil is altijd klein. Omdat ze geslachtsrijp is, is een dolfijn al in staat om te paren om zijn eigen jongen voort te brengen.
Deze walvisachtigen zijn niet monogaam, dus ze kunnen tijdens hun seksueel actieve leven meerdere partners hebben. In hun natuurlijke habitat kunnen dolfijnen paren met zowel individuen uit hun eigen gemeenschap als met leden van andere groepen.
Een ander opvallend feit dat door sommige onderzoeken is aangetoond, onthult dat dolfijnen graag paren en elkaar zelfs geschenken geven. Het is ook gebleken dat deze walvisachtigen af en toe seks kunnen hebben, alleen voor hun plezier.
Voor dit alles, mannetjes copuleren meestal meerdere keren met een vrouwtje tijdens dezelfde ontmoeting, die meer dan een uur kan duren. Als de mannelijke dolfijn de kans krijgt, zal hij niet vermijden om op dezelfde dag opnieuw te paren met de andere vrouwtjes in zijn groep.
Paring- en reproductieperiode van dolfijnen
Zoals bij de meeste soorten, dolfijnen beginnen hun paringsperiode met de komst van de lente. Hoewel ze het hele jaar door geslachtsgemeenschap kunnen hebben, paren walvisachtigen het liefst als de watertemperatuur hoger is (lente en zomer).
Op zoek naar de ideale habitat ondernemen sommige soorten zelfs een trektocht om te paren in warmere wateren. Het zijn zeedieren die in koud water kunnen leven, hoewel hun ideale habitat er een is waar de temperaturen niet te laag zijn.
Het verkeringsritueel begint wanneer het mannetje en het vrouwtje elkaar aanraken met hun snuit.. Na afloop kun je zien hoe ze samen zwemmen en tegen elkaar strijken, in een soort aquatische 'dans'. Bij sommige soorten dolfijnen kunnen de mannetjes geluiden maken om het vrouwtje aan te trekken, zoals een oproep om te paren.
Na dit ritueel beslist het vrouwtje of ze de verkering van het mannetje al dan niet accepteert. Als de respons ontvankelijk is, begint de effectieve reproductie van de dolfijnen. Voor penetratie 'duwt' de mannelijke dolfijn het vrouwtje van achteren terwijl hij haar aanraakt met zijn geslachtsorgaan.
Bevalling en geboorte van de jongen
De meeste soorten dolfijnen tonen een groot gevoel van gemeenschapsleven. Naast het leven in groepen, komen ze vaak samen en delen ze taken voor het algemeen welzijn van hun gemeenschap. Bijvoorbeeld, wanneer een vrouw zwanger wordt, wordt ze meestal beschermd door alle individuen in haar groep.
De draagtijd kan per soort verschillen, maar vrouwtjes ervaren doorgaans een zwangerschap van 10 tot 12 maanden. Tijdens deze periode hebben ze een zeer energieke voeding nodig om hun zwangerschap uit te voeren en de juiste groei van hun jongen mogelijk te maken. Nadat de dracht is begonnen, zal de hele groep dolfijnen samenwerken en ervoor zorgen dat het vrouwtje voldoende voedsel heeft, vooral als voedsel schaars is.
Hulp bij bevalling
Dat moet je wetendolfijnen behoren tot de weinige soorten in het dierenrijk die hebben bijgedragen aan de natuurlijke geboorte. Op het moment van de bevalling wordt elke zwangere vrouw bijgestaan door een andere vrouw om te bevallen. Dat wil zeggen, dit tweede vrouwtje fungeert als vroedvrouw om de zwangere dolfijn te ondersteunen.
De normale zaak is dat elke vrouwelijke dolfijn die kalt een enkel kalf heeft aan het einde van een dracht, maar uiteindelijk kunnen ze twee jongen baren. Terwijl de geboorte plaatsvindt, houden de andere dolfijnen in de groep hun omgeving in de gaten om het welzijn van het vrouwtje en haar kalf te waarborgen.
Een andere nieuwsgierigheid naar de voortplanting van dolfijnen is dat het eerste deel van het kalf dat bij de geboorte het lichaam van zijn moeder verlaat, de staart is, en niet het hoofd. Zo is er geen verstikkingsgevaar, omdat ze rustig kunnen ademen in de baarmoeder van de moeder tot de bevalling voorbij is.
Wanneer de arbeid eindigt, de moeder duwt het kalf naar de oppervlakte om het voor de eerste keer te leren luchten. Het daaropvolgende kweekproces is ook de verantwoordelijkheid van het vrouwtje, aangezien het mannetje afwezig is na het paren.
