De Australische boomkikker is een van de grootste op dit continent. Deze amfibie is zo volgzaam dat je hem vaak in huizen aantreft, waar ze op eigen benen of als huisdier binnenkomen.
Kenmerken van de Australische boomkikker
De Australische boomkikker is een anuran-amfibie: dat wil zeggen dat hij, in tegenstelling tot andere amfibieën zoals salamanders, geen staart heeft. Hij leeft in vochtige omgevingen en zijn kleur varieert naargelang de vochtigheid van de omgeving: hij varieert van bruin tot intens groen.
Deze kikker leeft in Australië en is geïntroduceerd in delen van Azië en de Verenigde Staten. Het is de grootste kikker in zijn natuurlijke habitat, want hij kan 10 centimeter lang worden. Ze zijn over het algemeen groen van kleur en kunnen kleine lichte vlekken op de rug hebben. De buik en de binnenkant van de poten zijn wit.
De poten van de Australische boomkikker zijn bijzonder: Er is een kussentje op het topje van elke vinger waarmee je je kunt vasthouden om in bomen of muren te klimmen. Hun vermogen om aan oppervlakken te hechten is zodanig dat ze zelfs over ruiten kunnen klimmen.
Zoals zoveel andere amfibieën heeft deze kikker nachtelijke gewoonten: ze rusten overdag en worden actief als de avond valt. Overdag zoeken ze donkere en vochtige plekken om te slapen, en als de omgeving koeler is beginnen ze te zingen en komen uit hun holen om te jagen.
Australische boomkikker voeren
De Australische boomkikker voedt zich voornamelijk met insecten en spinnen, maar kan indien nodig op zoek gaan naar andere kleine prooien, zoals andere kikkers. Ze houden van koele en vochtige omgevingen, waar muggen en andere insecten geconcentreerd zijn.
Om op kleine prooien te jagen, gooit hij zijn tong, waar deze gevangen zitten. Desalniettemin, als de prooi te groot is wordt deze direct in de bek gebracht. Omdat hun tanden niet op deze manier zijn voorbereid, kunnen ze hun voorpoten gebruiken om het voedsel op te vangen voordat ze het doorslikken.
Deze kikkers zijn vaak te vinden op huisramen, in watertanks en regenpijpen. Ze houden van vochtige omgevingen en enkele meters boven de grond is het meestal minder heet, dus hopen ze zich op in hogere delen van de huizen.
Australische boomkikker habitat
Oorspronkelijk, de natuurlijke habitat van de Australische boomkikker besloeg bijna het hele noorden en oosten van het eiland, hoewel het later in andere gebieden is geïntroduceerd. Tegenwoordig is hij op meer plaatsen te vinden: op de eilanden ten noorden van Australië en in de Verenigde Staten, waar hij als huisdier is genomen.
In de natuur leven ze in de bomen die zeer vochtige plaatsen omringen, zoals meren of rivieren. Ze zijn ook gezien in moerassen of in graslanden zonder bomen, maar dicht bij aquatische ecosystemen. Het zijn volgzame dieren die niet bang zijn voor mensen: ze leven ook in fonteinen en vijvers in de buurt van urbanisaties.
Door zijn schoonheid en zijn volgzaamheid, het zijn exotische huisdieren geworden in en buiten Australië. In gevangenschap kunnen ze tot 16 jaar oud worden, een zeer hoog cijfer voor een amfibie. Het heeft een groot dieet, dus het is gemakkelijk te voeden en vereist weinig zorg.
Behoud van de Australische boomkikker
De Australische boomkikker staat op de lijst van bedreigde diersoorten. In tegenstelling tot veel andere dieren op de lijst, wordt het niet bedreigd door vernietiging van habitats en heeft het weinig roofdieren.- Slechts enkele slangen en adelaars kunnen op ze jagen.
Er is een schimmel die deze kikkers bedreigt: hun huid moet altijd vochtig zijn, waardoor ze vatbaar zijn voor ziekten. Deze kikker kan antiseptische verbindingen afscheiden die ze vernietigen, maar kan dat niet met de chytride-schimmel.
Deze ziekte heeft de populatie van deze en andere amfibieën in Australië duidelijk verminderd, hoewel er al naar behandeling wordt gezocht. Er is geen directe zorg voor deze soort, maar voor andere soortgelijke amfibieënsoorten met een kortere levensverwachting wel.
De Australische boomkikker heeft een cartooneske en vriendelijke uitstraling: hij is mollig, diepgroen van kleur en heeft plakkerige kussentjes op zijn poten. Het zijn volgzame dieren die huizen kunnen binnensluipen op zoek naar insecten en spinnen om te voeden, en het is gebruikelijk om ze te vinden in watertanks of fonteinen.
