Het functioneren van de pupillen bij honden en katten
Het functioneren van de pupillen bij honden en katten verschilt sterk van die van menselijke pupillen. Zijn kenmerken, zijn vorm en zijn mogelijkheden blijven de wetenschappelijke gemeenschap dag na dag verbazen.
De fascinerende kattenleerlingen
De roofzuchtige aard van katten dit meer verwant met de nieuwsgierigen verticale vorm van je pupillen over je denkt. Een studie gepubliceerd in 2015 in het wetenschappelijke tijdschriftwetenschappelijke vooruitgang heeft de werking geanalyseerd van de pupillen van roofdieren die 's nachts jagen, zoals katten gewoonlijk doen.
Volgens deze studie helpt de verticaliteit van de pupillen van katten hen om afstand berekenen precies waar je dam in omgevingen waar licht schaars is. Gezien de de kattenjachtmethode is gebaseerd op het verrassingseffect, is dit kenmerk van hun leerlingen essentieel voor hen om spronghoogte berekenen waarmee ze hun totaal nietsvermoedende prooi zullen bespringen.
Roofdieren die deze jachtmethode gebruiken, gebruiken vaak twee technieken om afstand te berekenen waaraan precies zijn prooi wordt gevonden:
- Door de methode die bekend staat als stereopsie, vergelijken de hersenen de afstand tussen twee beelden die op het netvlies van elk oog worden geprojecteerd. Vanuit de tweedimensionale visie dat biedt onze visie op brein, dit kan combineer de afbeeldingen om een enkele driedimensionale afbeelding te vormen.
- Met de volgende methode kunnen dieren zich op een bepaald object concentreren door de objecten erachter en ervoor te vervagen.
De verticaliteit van de pupillen van katten speelt een essentiële rol in hun stereopsisproces, omdat de contouren en diepte van objecten bij dit type pupil beter worden gewaardeerd. Die van de dammen daarentegen hebben meestal een horizontale vorm.
Hondsleerlingen, meer vergelijkbaar met de onze dan je denkt
Zo veel anatomisch en functioneel, lijken de pupillen van honden sterk op die van mensen: hondenogen bestaan uit a hoornvlies, pupil, netvlies, kegeltjes en staafjes. Omdat ze zich aan de achterkant van het hoofd bevinden, hebben ze een enigszins beperkt perifeer zicht.
De pupil van honden reageert op licht op dezelfde manier als de onze: eenmaal dringt het hoornvlies binnen en bereikt de pupil, is breidt uit of krimpt in om de hoeveelheid licht die het oog binnenkomt te regelen; na, laat het naar het netvlies gaan om de afbeelding te verwerken.
De belangrijkste verschil tussen uw visie en de onze het wordt gevonden in de reactie van het netvlies op stimuli. Terwijl het netvlies van de mens heeft meer kegeltjes dan staafjes, dat van honden werkt het tegenovergestelde, waardoor ze een beter nachtzicht hebben.
Het feit dat honden minder kegels hebben dan staafjes heeft helaas invloed op hun vermogen om kleuren te onderscheiden. We hebben drie verschillende soorten kegels waarmee we verschillende lichtgolven kunnen absorberen en dus meer kleuren kunnen detecteren. Met zijn kegels, honden kunnen kleuren zoals groen, geel of rood niet detecteren.
