Zeesponzen werden tot de 19e eeuw als waterplanten beschouwd. In 1825 ontdekten zoölogen dat het dieren waren en begonnen ze hun kenmerken te bestuderen. Tegenwoordig is onder andere bekend dat: het zijn wezens met primitieve kenmerken, met meer dan 600 miljoen jaar oud.
Deze prehistorische organismen blijven wetenschappers verbazen. In sommige gevallen wordt de categorie 'dier' vervangen door 'celkolonie'. Zeesponzen kunnen leven in ondiep water of meer dan 4.500 meter.
De zeespons: dier of celgroep?
Mariene sponzen zijn de enige leden van de soort stam Porifera. Er zijn duizenden varianten vanen sommigen leven zelfs in zoet water. Door hun eigenschappen kunnen ze zich goed aanpassen aan zowel lage als hoge temperaturen. In feite wordt de verspreiding ervan beschouwd als een van de meest voorkomende ter wereld.
Van de veelheid aan vormen die zeesponzen aannemen, zijn er buisvormige, ronde, gelobde en die een paar vierkante meter plat op de bodem van de zee. Koraalriffen hebben felgekleurde sponzen, die de toon in de compositie van het geheel geven.
De eetgewoonten van zeesponzen zijn basaal: ze beperken zich tot het eten van de microdeeltjes die in het water aanwezig zijn. Met betrekking tot de vorm van voeding verbergt deze eenvoud een complexe cellulaire procedure. Zonder organen, deze wezens vangen voedsel in hun cellen: ze voeren ze één voor één.
Als lichamen zonder organen, zonder zenuwstelsel, zonder spijsverteringsstelsel of mond, zijn zeesponzen cellen die op een gecoördineerde manier werken. De bijzonderheid van deze cellulaire werking wordt ‘totipotentie’ genoemd.en het is het vermogen van elke cel om deel uit te maken van het geheel en tegelijkertijd het geheel zelf te zijn.
Reproductie van zeesponzen
Volgens de variëteit, reproductie kan gesekst of aseksueel zijn. Hoewel ze geen geslachtsorganen hebben, heeft elk individu eieren en sperma; op deze manier, als een exemplaar sperma vrijgeeft, zal het door een ander worden ontvangen vanwege de stroming van het water.
Andere vormen van reproductie vereisen zelfs geen externe factoren. Het zijn de gevallen van ongeslachtelijke voortplanting in zeesponzen; Dit houdt in dat de eieren worden bevrucht door het sperma van dezelfde persoon.
Diversiteit van zeesponzen
De samenstelling van zeesponzen wordt bepaald door hun skeletondersteuning. Op deze manier kan de ene soort zacht en soepel zijn en de andere stijf.
Er zijn twee componenten van de botstructuur: de spicules en de sponsachtige vezels. De eerste bieden een oneindig aantal vormen en eigenschappen, maar ze kunnen alleen met een microscoop worden waargenomen.
Zijn hun respectievelijke skeletten die het mogelijk maken om mariene sponzen te classificeren die de zeeën bewonen. Van dit ras komen de 'kalkhoudende' vrij, zo genoemd omdat calcium het hoofdbestanddeel van de kruiden is. Het "glasvocht", gevormd door siliciumoxide, en andere zoals "desmoesponjas" en "keratosas" worden ook geteld.
Gemiddelde levensduur van zeesponzen
Net zoals het mogelijk is om te spreken van een oudheid van 600 miljoen jaar, is het mogelijk om te bevestigen dat: sommige individuen kunnen meer dan duizend leven. Eén geval overstegen het louter wetenschappelijke vlak; Het was een Monohaphis chuni, gevonden in 1986 in China, ongeveer 1.200 meter onder het oppervlak.
De leeftijd van sponzen kan op dezelfde manier worden berekend als die van bomen. Dankzij de bijzonderheden van het skelet is het ook mogelijk om de verschillende klimaatveranderingen te kennen in de diepe zee. In die zin profiteren wetenschappers van de kwaliteiten van deze dieren om ze te gebruiken als bio-indicatoren voor de waterkwaliteit.
Distributie van zeesponzen
Een van de redenen waarom sponzen zich over zeeën over de hele wereld hebben weten te verspreiden, is omdat ze weinig roofdieren hebben. Bovendien, ze kunnen zich snel aanpassen aan verschillende soorten klimaat. Ze zijn ook immuun voor een verwoestende factor voor de meeste soorten in de zee: vervuiling.
Voorbij het aanpassingsvermogen en de massaliteit van de spons in de wereld, er zijn sommige plaatsen waar ze zich meer op hun gemak voelen dan andere. Plaatsen als de Golf van Mexico, de oostelijke Middellandse Zee, de Japanse zeeën en het Caribisch gebied zijn hun favoriete leefgebieden.