De zwartgeblakerde lijster is een vogel die in bijna heel Zuid-Amerika, een groot deel van het Caribisch gebied en in Trinidad en Tobago voorkomt. Daarom is het bekend onder andere namen, afhankelijk van het land. Enkele daarvan zijn: cowboyvogel (Dominicaanse Republiek), merel (Chili), gemeenschappelijke chamon (Colombia) en merelcowboy (Cuba). De wetenschappelijke naam is Molothrus bonariensis.
Man heeft glanzend gitzwart of lakmoes verenkleed. Het meet ongeveer 20 centimeter en zijn vleugels en staart zijn nogal ondoorzichtig van kleur; het vrouwtje is kleiner van formaat en grijsbruin van kleur. Het heeft een lange snavel, grote, magere poten en donkere ogen.
Enkele kenmerken van de soort
Lijsters zijn allesetende vogels, zijn dieet is gebaseerd op zaden, druiven, wormen en slakken. Ze zijn ook te vinden op de rug van vee om zich te voeden met verschillende externe parasieten. Eigenlijk is het gebruikelijk om hele kuddes lijsters naast vee te zien.
Deze vogels zijn een soorten met een groot vermogen om zich naar andere plaatsen uit te breiden vanwege de omnivoor voeding en het gemakkelijke aanpassingsvermogen; in het reproductieve seizoen zijn ze erg sociaal en gezellig.
Qua leefgebied is de merel te vinden in graslanden, savannes, bossen, tuinen, parken en steden. Ze zijn gemakkelijk te vinden in open ruimtes en met kort gras.
Waarom wordt het spruw genoemd?
De oorsprong van deze term komt van het woord 'verbijsterd' (verbijsterd, verontrust, verward). En ze worden zo genoemd omdat een van hun favoriete voedsel druiven is, die ze precies tijdens de oogstperiode consumeren. En het is niet verwonderlijk dat ze duizelig en dronken worden van het pikken van zoveel van deze druiven.
Het zijn deze druiven die in grote hoeveelheden worden geconsumeerd, net voordat ze naar andere breedtegraden migreren, die belemmert hun vermogen om met gemak, coördinatie en gratie te vliegen. Vanwege deze unieke gewoonte om dronken te worden van druiven en de gevolgen ervan, staan ze bekend als 'lijsters'.
Enkelvoudige reproductie
Lijsters bouwen niet hun eigen nesten, maar hebben de gewoonte om die van andere vogels te gebruiken. En meer nog: ze krijgen deze gastvogels om vervolgens de rol van adoptieouders te spelen. Ze fokken kleine lijsters in de veronderstelling dat ze hun eigen kinderen zijn.
Voortplanting begint wanneer het vrouwtje wordt bevrucht; gedurende deze periode is toegewijd aan het vinden van een veilig nest waar hun kleintjes kunnen worden geboren en opgroeien. Zoek nieuwe ouders die aan een minimumeis voldoen: dat ze van een soort zijn die hun jongen voedt met dierlijke eiwitten.
Experts in camouflage
Als de zonsondergang komt, de moeder zorgt ervoor dat haar eieren in het nest worden gebracht voordat de andere vogel begint met het uitbroeden van zijn eigen eieren. Op deze manier wordt de kans onderzocht dat de lijsters als eerste worden geboren dankzij hun korte incubatietijd (deze duurt slechts 11-12 dagen).
Om haar eieren in het geselecteerde nest te sluipen, wacht de vrouwelijke lijster en kijkt tot de andere vogel weg is. Eerst zorgt hij ervoor dat de vogel daadwerkelijk terugkomt; spoedig introduceert hun eieren van verschillende kleuren en laat ze zich gemakkelijk camoufleren tussen de anderen.
Tijdens dit "bezettingsproces" pikt de vrouwelijke lijster een of meerdere keren de eieren van de andere vogel, zodat ze ze verdrijft en zo broedt en haar eigen vogels grootbrengt alsof het haar eigen kinderen zijn. Dankzij deze manoeuvre verzekeren ze het voortbestaan van hun soort.
Vanwege dit gemak waarmee vreemde ruimtes kunnen worden binnengedrongen, krijgen lijsters de wetenschappelijke naam Molothrus bonariensis. Molothrus is een woord van Griekse oorsprong dat betekent: molos: Gevecht, throskos: overval. In feite vormt deze soort een risico voor sommige anderen die met uitsterven worden bedreigd.
Liederen en mythen
Lijsters onderscheiden zich ook door hun prachtige zang van gecanneleerde noten.. In de oudheid werd gezegd dat het gezang van de lijster een voorbode was, omdat het regen en goed nieuws aankondigde.
De omvang en magie van de melodie van het lied van de lijster was zo groot dat men in de middeleeuwen geloofde dat het de drager was van zegeningen van de voorzienigheid; de aankondiging van een onverwachte ontmoeting met geluk.
Het lied van de lijster werd ook beschouwd als een teken van de realisatie van wensen en hoop. Dat was het stempel dat het op de ouden achterliet, dat ze geloofden dat het consumeren van het vlees hen zou helpen een lange levensduur te bereiken.