Door de geschiedenis heen is er veel gezegd over het mogelijke bestaan van olifantenkerkhoven, een specifiek gebied waar de olifanten van Afrika naartoe gaan om te sterven en te overlijden. Tijdens de koloniale tijd van de Europese naties op het oude continent was de mythe zeer terugkerend en gewild.
De reden voor deze niet aflatende zoektocht is financieel. Ivoor heeft in die tijd, en zelfs nu nog, een hoge geldwaarde, dus het vinden van een begraafplaats voor deze dieren staat gelijk aan het tegenkomen van El Dorado in Amerika.
Wat zijn olifantenkerkhoven?
Zoals de naam suggereert, Het is een plek waar een groot aantal lijken van deze dieren zijn gevonden. De locatie van deze plek is een compleet mysterie, beschouwd als een mythe, zelfs voordat Europese beschavingen voet aan wal zetten op het continent.
Volgens de Afrikaanse mythen van verschillende stammen, Olifanten, wanneer ze voelen dat de dood hen besluipt, scheiden van de groep om geen last te zijn en vertraag de kudde. Deze dieren gaan uit elkaar en gaan daarheen, waar nog geen mens is geweest, om in vrede te sterven.
Natuurlijk, Europeanen, die dit verhaal hoorden, begonnen naar de locatie te zoeken van deze ‘crypte’ van dikhuiden, vooral door de slagtanden van de olifant, die van ivoor zijn gemaakt. Ivoor is een kostbaar mineraal met een hoge geldwaarde dat wordt gebruikt als decoratie voor verschillende juwelen.
Maar net als bij El Dorado, er is nooit bewijs gevonden over deze olifantenkerkhoven nergens in Afrika. En tot op de dag van vandaag blijft het een mysterie dat de verbeelding van mannen voedt. De meeste mensen geloven dat het te wijten is aan de bescherming van oude goden en oude bewakers.
De feiten
Houd rekening met de grootte van Afrikaanse savannes en woestijnen: het is een zeer groot gebied, waar de agglomeratie van deze dieren niet mogelijk lijkt. Olifanten trekken weg, dus het is gebruikelijk om kuddes grote afstanden te zien afleggen om de beste overlevingsplaatsen met voedsel en water te vinden.
Dat is de reden het is onwaarschijnlijk dat olifantenkerkhoven op het vasteland te vinden zijn, gezien het feit dat de dieren constant in beweging zijn om het bestaan van de soort te bestendigen. Het is gebruikelijk om twee of vijf lijken op één plek te zien, maar meer dan dit aantal is zeer zeldzaam.
Als we veel lijken van een dier vinden, is dat te wijten aan de effecten van de natuur of de mens. Klimaatveranderingen, droogtes en willekeurige jacht Ze motiveren het uiterlijk van deze begraafplaatsen, maar het is nooit bewezen dat deze dieren een aangewezen plek hebben om te sterven of hun doden te begraven.
Een voorbeeld uit de natuur Het is bij Lake Rudolf in Kenia; het meer is extreem zout en heeft door de jaren heen zeker veel kuddes olifanten vergif.webptigd. Hierdoor is het gebruikelijk om grote hoeveelheden skeletten aan de kust te vinden.
Te, de wind beïnvloedt de locatie van de botten. Op welke manier? Want de sterke winden van de savannes kunnen ervoor zorgen dat de botten van plaats veranderen en zich van hun lijk verspreiden.
Olifanten hebben een grote intelligentie, dus je nieuwsgierigheid is best groot. We noemen dit omdat het gebruikelijk is om een olifant voor de botten te zien staan en respect te 'betuigen' aan de overledene.
Mythe of realiteit?
Als we naar deze mythe verwijzen, moeten we zeggen dat: Is een halve waarheid. Het is onjuist dat dieren een specifieke plaats hebben om te sterven en dat de opeenhoping van hun lijken aan toeval te wijten is.
We kunnen meerdere lijken op één plek vinden, maar nooit in grote hoeveelheden zoals ze worden verondersteld te worden gevonden. De redenen hiervoor zijn te wijten aan de omgevingsomstandigheden van het gebied en de willekeurige jacht op deze dieren.
Desondanks gelooft men nog steeds dat er op het oude continent olifantenkerkhoven te vinden zijn. Daarnaast waren ze de inspiratie voor diverse filmproducties gedurende de hele 20e eeuw.
- Ze worden verwezen in ten minste twee films: het origineel door Tarzan uit het jaar 1938 waar het complot draait om de zoektocht naar een van deze heilige plaatsen. In De Leeuwenkoning, een van de scènes speelt zich af op een olifantenkerkhof.
- De Boliviaanse film genaamd Het olifantenkerkhof draait om dit idee, een bar waar gemarginaliseerde mannen hun dagen doorbrengen met drinken en weeklagen.
