Vandaag brengen we u informatie over een aangeboren afwijking van de wervelkolom die kittens in verschillende mate van ernst kan treffen. Dit probleem zorgt ervoor dat de wervels zich niet normaal ontwikkelen, waardoor het ruggenmerg kan worden blootgelegd. We vertellen u daarom wat u moet weten over spina bifida bij katten.
Een aangeboren afwijking
Deze misvorming, die optreedt tijdens de embryonale ontwikkeling, komt ook voor bij mensen en honden. In het geval van gedomesticeerde katachtigen is het vooral aanwezig in exemplaren van het Manx-ras zonder staart.
Spina bifida bij katten kan zich ernstig manifesteren wanneer het merg van het dier wordt blootgesteld. Maar het kan ook een probleem zijn dat bij toeval ontdekt wordt, wanneer er een röntgenfoto wordt gemaakt voor een ander onderwerp, en dat geen overlast oplevert.
Tussen deze uitersten zijn er varianten die in meer of mindere mate de kwaliteit van leven van katten beïnvloeden en dat het goed is dat je je leert identificeren.
We vertellen u details over spina bifida bij katten. Deze aangeboren afwijking van de wervelkolom kan bij kittens problemen van verschillende ernst veroorzaken.
Tekenen van spina bifida bij katten
Het onderste deel van de wervelkolom is het meest getroffen door deze anomalie. Het probleem kan zich echter overal op de wervelkolom manifesteren. Meestal zijn er meerdere wervels bij betrokken. Maar in milde gevallen kan er maar één bij betrokken zijn.
In ernstige gevallen, waarbij het beenmerg bij de geboorte wordt blootgesteld, zijn dieren vaak vatbaar voor meningitisof een ontsteking van het omhulsel van het ruggenmerg. Helaas verslechteren deze complicaties de prognose en dit leidt ertoe dat dierenartsen adviseren om het dier te euthanaseren.
Als spina bifida bij katten niet wordt gedetecteerd bij de geboorte, de tekenen zullen zeer waarschijnlijk verschijnen zodra het kitten zijn eerste stappen begint te zetten. Enkele tekenen dat een kitten aan dit probleem lijdt zijn:
- Achterbeen zwakte
- Duizelingwekkende manier van lopen
- Urine- en/of fecale incontinentie
- Gevoelloosheid of pijn in het getroffen gebied
- Verlamming
Diagnose, behandeling en preventie
Radiografisch onderzoek moet worden uitgevoerd om de diagnose spina bifida bij katten te bevestigen. gewoon. Ze worden meestal ook gedaan:
- Myelogrammen
- Kleurstof röntgenstralen
- CT-scans
- Magnetische resonanties
In bepaalde gevallen u kunt uw toevlucht nemen tot reconstructieve chirurgie. Hoewel het zal helpen voorkomen dat het ruggenmerg door de huid wordt blootgesteld, is een volledige reconstructie van de aangetaste wervels onwaarschijnlijk.
Daarnaast, er is geen preventie voor spina bifida bij katten. Ja, er kunnen genetische studies worden uitgevoerd om te voorkomen dat de getroffen exemplaren en hun eerstegraads verwanten zich voortplanten.
Het Manx-ras en spina bifida
Manx-katten, die meestal zonder staart worden geboren - of met slechts een deel ervan - hebben over het algemeen geen mobiliteitsproblemen. Als ze echter defecte genen hebben, kunnen ze problemen met de wervelkolom ontwikkelen, zoals spina bifida.
is zo deze prachtige kittens nemen abnormale houdingen aan. In veel gevallen voelen ze pijn of lijden ze per ongeluk aan een trauma vanwege de gevoelloosheid van de zenuwen.
Gelukkig nemen de meeste fokkers de uiterste zorg om ervoor te zorgen dat Manx-katten dit gezondheidsprobleem niet ontwikkelen.
In ieder geval, ongeacht het ras van de poes, het belangrijkste is dat de dierenarts wordt opgeroepen om de beste manieren aan te geven om de getroffen katten levenskwaliteit te bieden voor deze aangeboren afwijking.
