Heupdislocatie, ook wel heupdislocatie genoemd, is een van de meest voorkomende verwondingen bij zowel katten als honden. In de volgende regels zullen we iets meer leren over de oorzaken, preventie en behandeling. om het welzijn van ons huisdier te garanderen.
Wat is een heupluxatie en wat zijn de belangrijkste oorzaken?
Deze verwonding treedt op met de dislocatie van het heupgewricht van het dier. Het wordt geproduceerd door een afwijking van de kop van het dijbeen, uitsteken uit het concave deel van het gewricht, ook wel het acetabulum genoemd. De oorsprong is bij uitstek traumatisch en vindt meestal plaats rond de 11 of 12 maanden van het leven van het dier.
De poedel of de Duitse herder hebben een grotere aanleg om deze verwonding op te lopen. Het komt veel voor bij grote en middelgrote honden, omdat:ze hebben eerder de neiging om aan heupdysplasie te lijden, waardoor ze perfecte kandidaten zijn om een dislocatie te krijgen.
Heupdysplasie wordt gedefinieerd als een slechte congruentie van de femurkoppen met het concave deel van het gewricht. Dit veroorzaakt ontstekingen, pijn en stress bij het dier en kan zowel het gewricht als de omliggende weefsels verzwakken. Het komt vaak voor datdislocatie treedt op als gevolg van zwakte van deze weefsels.
Symptomen en diagnose
Heupdislocatie is een pijnlijke verwonding die de mobiliteit van de benen en het evenwicht van de hond beïnvloedt.De poten van een dier dat er last van heeft, zijn meestal naar binnen of naar buiten gevouwen, dus het hangt af van het type dislocatie dat zich voordoet. In de meest voorkomende is de heupkop naar buiten verplaatst.
Afgeleide verwondingen aan de omliggende weefsels komen vaak voor bij heupdislocatie. Dus,het is dringend dat we ons huisdier naar een dierenarts brengen om zowel een algemene evaluatie als een orthopedie te ondergaan.
Als we te maken hebben met een verwonding van traumatische oorsprong, moeten we er rekening mee houden datde kracht die nodig is om een heupluxatie te veroorzaken is erg groot, dus de blaas, longen of andere organen zijn waarschijnlijk beschadigd. Om mogelijke afgeleide problemen vast te stellen, wordt een aanvullende diagnose geadviseerd.
Volgens het American Veterinary Surgical College zijn de meest voorkomende diagnostische tests om mogelijke verwondingen op te sporen en te diagnosticeren als volgt:
- Bloed Test. Ze kunnen ons helpen om de toestand van de organen van het dier en de aanwezigheid van infecties te kennen, in het geval dat ons huisdier een open wond heeft als gevolg van een trauma.
- Röntgenfoto's van de heup om de hoek van dislocatie en andere mogelijke schade aan het gewricht te onderzoeken.
- Extra röntgenfoto's van de borst, ruggengraat of buik, voor het geval de dislocatie het gevolg is van een sterke klap.
Behandeling van heupdislocatie bij honden
- Een niet-chirurgische verkleining, ook wel gesloten verkleining genoemd, van het heupgewricht. Deze procedure, die wordt uitgevoerd door de dierenarts die algemene anesthesie toepast, moet drie of vier dagen na het letsel worden uitgevoerd. Dit komt door de complicaties die traumaletsel kan veroorzaken.
- Een chirurgische reductie die beschadigde weefsels zal behandelen en extra ondersteuning aan het gewricht zal geven door middel van implantaten. We worden geconfronteerd met een meer invasieve techniek die een postoperatieve periode met zich meebrengt, iets wat vaak voorkomt bij chirurgische ingrepen.
- Femorale hoofdosteotomie. Het omvat het verwijderen van de heupkop om aanleiding te geven tot een 'vals' gewricht, gezien de onmogelijkheid om de verwonding te behandelen met meer conservatieve technieken. Er is een zeker verlies van mobiliteit bij het dier, maar het risico op een heupluxatie is volledig geëlimineerd. Regelmatige fysiotherapiesessies worden aanbevolen om de mobiliteit zoveel mogelijk te verbeteren.
- Complete heupvervanging. De natuurlijke voeg wordt vervangen door een mal gemaakt van kunststof.
