Zoals de naam al doet vermoeden, is testiculaire atrofie bij honden de degeneratie of misvorming van het voortplantingsstelsel bij reuen. Dit type aandoeningen heeft een relatief hoge incidentie en komt vaker voor bij exemplaren van hoge leeftijd.
Er is een belangrijke verscheidenheid aan gevallen. deze pathologie Het kan een of beide testikels aantasten en in de meeste gevallen leiden tot onvruchtbaarheid. Over het algemeen raden dierenartsen aan geen huisdieren te fokken die door dit soort problemen zijn getroffen.
De oorzaken die testiculaire atrofie bij honden kunnen veroorzaken, zijn even breed: van genetische aanleg tot omgevings- of weersfactoren, zoals extreme temperaturen.
Bacteriën, parasieten of virussen kunnen deze aandoeningen ook veroorzaken; er zijn ook bijwerkingen op sommige vaccins en slechte voeding.
Diagnose
Veel van de symptomen van testiculaire atrofie bij honden worden opgemerkt door dierenartsen tijdens regelmatige bezoeken. Zelfs als in sommige afleveringen vertonen aangetaste dieren duidelijke tekenen van ongemak en pijn, dit is niet altijd het geval.
Zelfs, afhankelijk van het type aandoening, de misvorming kan niet worden gedetecteerd door palpatie. Daarom zal de verantwoordelijke dierenarts, bij het minste vermoeden dat er iets niet helemaal goed is met het voortplantingssysteem van de hond, meer diepgaande tests bestellen om volledig zeker te zijn van de situatie.
Een van de tests die gewoonlijk worden uitgevoerd om testiculaire atrofie te detecteren, is het spermaonderzoek, evenals cytologieën, echo's en biopsieën; van hen zal de specialist een behandeling opleggen.
Soorten testiculaire atrofie bij honden
Tumoren, torsie van de testikels en cryptorchisme (organen die niet van de buik naar het scrotum gaan) behoren tot de meest voorkomende oorzaken van deze pathologie. Deze situaties moeten op tijd worden gedetecteerd en tijdig worden behandeld, en op deze manier brengen ze het leven van het huisdier niet in gevaar.
Teelbalverdraaiing
Het treedt op wanneer de zaadstreng een abnormale rotatie ondergaat. Het kan voorkomen bij organen die zich perfect in het scrotum van de hond bevinden, zoals organen die vast komen te zitten in de buikstreek. Wanneer deze episodes plaatsvinden, wordt de bloedstroom onderbroken, wat onvermijdelijk resulteert in de ineenstorting (infarct) van de zaadbal.
De belangrijkste symptomen van dit klinische beeld zijn: matige koorts, moeite met lopen en braken. Maar deze rode vlaggen verschijnen niet in alle situaties; sommige honden kunnen last hebben van gedeeltelijke en zelfs chronische torsie en worden alleen bij toeval ontdekt.
Als de testikels in de buikstreek zijn ingedamd, moet een echografie worden toegepast om de diagnose te bevestigen. De toepasselijke behandeling in deze gevallen is castratie.
cryptorchisme
Dit wordt genoemd wanneer de testikels de buikstreek niet verlaten om zich in het scrotum te bevinden. Ze kunnen ook vast komen te zitten in het lieskanaal of in de buurt van de lies.
Puppy's die al drie weken oud zijn, moeten hun organen in de speciaal daarvoor ontworpen zak hebben. Desalniettemin, sommige exemplaren hebben tot twee maanden nodig om dit proces met succes te voltooien.
Dit defect wordt vaak bepaald door de genetische belasting. Yorkshire, Californiëaniche, husky en miniatuurznauzer zijn bijzonder vatbaar voor besmetting. Om de verspreiding van de ziekte te voorkomen en om latere complicaties (zoals torsie van de testikels) te voorkomen, worden gediagnosticeerde exemplaren vrijwel onmiddellijk gecastreerd.
Bij het bevestigen van de anomalie, de dierenarts hoeft alleen de genitaliën van de puppy te voelen. Om precies vast te stellen waar de aangetaste organen vastzaten, gaan we over tot echografie.
tumoren
De testikels zijn, na de huid, de organen met de hoogste incidentie van tumoren bij reuen. Bij deze aandoening spelen ook de genen en het type ras een overheersende rol; statistisch, de meest getroffen zijn de Boxer en de Duitse herder.
Duidelijke veranderingen in vorm, toegenomen volume of stijfheid zijn redenen om de aanwezigheid van een testistumor te vermoeden. Bij vrouwen, een toename van de borstomvang en een drastische afname van het libido zijn andere symptomen.
Dierenartsen die worden geconfronteerd met mogelijke gevallen van testiculaire atrofie, analyseren een testiculaire cytologie op zoek naar een compatibele diagnose. Uiteindelijk wordt een biopsie uitgevoerd.
Als behandeling voor testiculaire atrofie wordt meestal een operatie gebruikt; Het gaat daarbij om het verwijderen van de tumor en beide testikels, ongeacht of er maar één is aangetast.
Testiculaire neoplasie eindigt meestal niet in metastase. In de meeste gevallen zal het huisdier, eenmaal hersteld van de operatie, in absolute normaliteit blijven leven.
