Zeehonden zijn zeezoogdieren die tot de familie van de vinpotigen behoren: ze hebben vinnen aan hun ledematen. Deze dieren ze leven vaak in extreme omstandigheden, dus ze hebben zich moeten aanpassen en het ontwikkelen van zeer merkwaardige strategieën om te overleven.
Vervolgens zullen we enkele details over hun gewoonten en gedrag bekijken, om beter te begrijpen hoe het leven van zeehonden is.
Waar leven zeehonden?
Zeehonden zijn over het algemeen te vinden aan de kusten van koude streken van de planeet. Sommige soorten hebben zich echter ook in warmere streken gevestigd. De meeste leven in de zoute wateren van de zee, maar er zijn ook soorten die zich hebben aangepast aan zoet water van meren.
Het zijn zeedieren, maar het is heel gewoon om ze te zien rusten op ijsblokken of rotsen; ze kunnen zelfs grotten in het ijs bouwen. Ze zijn erg aangepast aan de zee, maar ze verlaten het land niet helemaal, waar ze ook elk jaar aankomen om hun jongen te krijgen.
Fysieke eigenschappen
Er zijn 33 soorten zeehonden bekend en hun grootte kan sterk variëren, afhankelijk van de soort. Zeeolifanten kunnen bijvoorbeeld wel vijf meter lang worden en 2500 kilo wegen.. Een ringelrob daarentegen kan 120 centimeter meten en slechts 45 kilo wegen.
Zeehonden hebben een langwerpig en zeer flexibel lichaam, aangepast aan het zwemmen. Hun huid is erg dik en bedekt met een dikke laag vet. Het is een natuurlijke vacht die hen beschermt en hen in staat stelt hun temperatuur te regelen om niet te sterven van de kou.
Ze hebben drie ledematen: twee vinnen en een staart. De vinnen van de zeehond zijn kort en beter aangepast voor bewegingen in het water dan op het land. Zeehonden hebben geen oorschelpen, maar ze hebben wel een sterk ontwikkeld gehoor en reukvermogen. Hun hoofd is vrij klein en ze hebben grote snorharen.
Voeden
Zeehonden zijn carnivoren. Ze voeden zich met schaaldieren, vissen en koppotigen die op de zeebodem leven. Dankzij de vetlaag die hun lichaam bedekt, kunnen ze diep duiken om hun voedsel te krijgen. Ook pinguïns en babyzeehonden staan op hun menu.
Ze vangen hun prooi met hun grote tandenen vaak eten ze ze heel op. Om te jagen gebruiken ze hun gezichtsvermogen, hun gevoelige snorharen en hun scherpe gehoor.
Ze jagen heel comfortabel in het water, zelfs op grote diepte, waar het volledig donker is; Buiten het aquatische milieu is de taak niet gemakkelijk voor hen. Als het op hydratatie aankomt, drinken zeehonden geen water; Ze halen het uit het voedsel dat ze eten.
Gedrag en roofdieren
Zeehonden leven over het algemeen in grote groepen op het land; ze hebben meestal niet echt een roofdierprobleem uit het water, hoewel, in geval van voedseltekort kan de ijsbeer hen aanvallen om te overleven.
In het water worden de kleine exemplaren gewenst door de witte haai of de walvissen. In het geval van de grotere soorten hebben ze geen predatoren.
Het grootste roofdier van zeehonden is de mens. Elk jaar worden ongeveer een half miljoen zeehonden gedood door willekeurige jacht, schot of zware klappen op het hoofd. Dit gebeurt omdat de huid van de zeehonden zeer gewaardeerd wordt.
Reproductie
Tijdens de paringsfase gaan mannetjes gewelddadige geschillen aan om het vrouwtje te krijgen. Deze houding veroorzaakt een fysieke uitputting en een zeer belangrijke stress; het gevolg is een afname van hun levensverwachting ten opzichte van die van vrouwen, met ten minste 10 jaar.
Sommige soorten zijn monogaam en andere polygaam. Zeeolifanten vormen bijvoorbeeld harems waarin één mannetje toegang heeft tot vele vrouwtjes.
De draagtijd van zeehonden is ongeveer 10 maanden, waarna een enkele pup wordt geboren. De moeder is zeer toegewijd en zelfs agressief om haar nakomelingen te verdedigen als een indringer nadert. Desalniettemin, wanneer het kalf een geschikt gewicht bereikt, wordt het verlaten.
Het kalf krijgt de eerste 30 dagen uitsluitend borstvoeding. Deze melk heeft een heel speciaal eiwit en de pups komen in die tijd tot 25 kilo aan. Op dat moment zijn ze klaar om hun onafhankelijke leven te beginnen en worden ze in de steek gelaten.
