Om met elkaar te communiceren gebruiken dieren verschillende technieken. Het gezang van de walvissen is een van de meest merkwaardige mechanismen die in de natuur bestaan. In dit artikel vertellen we je alles over hem.
Hoe klinkt het lied van de walvissen?
De reeks geluiden die door de grootste dieren ter wereld worden uitgezonden, bestaat uit repetitieve en voorspelbare patronen. Een van de meest 'zingende' soorten is de bultrug en zou vergelijkbaar zijn met het lied van mensen. Een ander hoogtepunt is de Groenlandse walvis, die elk jaar verschillende geluiden kan maken en door anderen in het gezin kan worden gekopieerd.
Walvisachtigen staan in het algemeen bekend om de 'muziek' die ze gebruiken om onder water met hun soortgenoten te communiceren. Omdat ze geen goed gezichtsvermogen hebben, kunnen ze door zingen anderen ontmoeten.
Het is interessant op te merken dat deze zeezoogdieren onder water zingen, aangezien geluid zich sneller voortplant dan in de lucht (1500 meter per seconde in aquatische omgevingen versus 340 meter per seconde aan het oppervlak) en grotere afstanden overbrugt. Ze kunnen enkele kilometers verderop met hun familieleden praten!
Walvisachtigen hebben een beter ontwikkeld gehoor dan veel andere soorten op het land, waardoor ze met verbazingwekkende precisie kunnen detecteren waar geluiden vandaan komen.
De reden voor dit lied bij walvissen is uitgebreid onderzocht. Velen beweren dat Ze gebruiken het als seksuele selectie, hoewel ze ook andere doelen hebben, zoals het detecteren van de grootte of aard van objecten in de buurt. Sommige soorten zingen alleen tijdens de paartijd en alleen de mannetjes: zo worden ze aan de vrouwtjes 'getoond'.
Zelfs tussen twee mannelijke exemplaren kunnen ze deze geluiden maken als een soort competitie tussen hen, om het territorium af te bakenen of iets te zeggen als 'Ik heb hier de leiding' en de ander aanmoedigen om weg te gaan.
Tijdens seksuele verkering creëren bultruggen een individueel of "niet uitgebracht" lied dat niet door andere individuen wordt herhaald. Een andere reden om te zingen is om hun kameraden te waarschuwen dat ze een grote school vissen hebben gevonden, voor het geval ze in groepen of coöperatief eten. Dit staat bekend als de roep van de voeding.
Hoe zingen walvissen?
In tegenstelling tot wat er gebeurt bij mensen, die het strottenhoofd en de stembanden gebruiken, kan het geluidsmechanisme bij walvisachtigen op twee verschillende manieren worden ontwikkeld, afhankelijk van of de soort gekarteld of baard.
In het eerste geval, inclusief de blauwe vinvis, de lucht gaat door een soort 'lippen' waardoor ze twee geluiden tegelijk kunnen genereren; de trilling wordt geleid door het hoofd. De potvis kan bijvoorbeeld een lied uitstoten tot 223 decibel.
Wat de baleinwalvissen betreft, (inclusief gewone vinvissen en grijze en boreale walvissen), Ze hebben die lippen niet, maar ze hebben wel een strottenhoofd. Ze hebben geen stembanden en hoeven geen lucht uit te ademen om geluiden te genereren. Het lied van de baleinwalvissen draait rond de 180 decibel.
Een interessant feit: walvissen die in vergelijkbare geografische gebieden leven, zingen op dezelfde manier, zij het met kleine variaties. Integendeel, als we de melodieën van soorten uit verschillende halfronden vergelijken, zijn ze totaal verschillend.
Ten slotte moeten we zeggen dat de walvissen door de toename van het zeeverkeer de amplitude van hun geluiden moesten vergroten. Zo slagen ze erin om ‘van zichzelf te laten horen’ in een omgeving die niet meer zo stil is als enkele eeuwen geleden. Dit kan leiden tot meer stress en bepaalde moeilijkheden bij bijvoorbeeld walvisachtigen om te paren.