De caracal werd altijd beschouwd als een naaste verwant van lynxen. Onlangs is echter ontdekt dat de naaste verwanten van deze woestijnkat anderen zijn.
Kenmerken van de caracal
De caracal is een middelgrote katachtige die perfect is aangepast aan de omstandigheden van zijn habitat: de woestijn. In zijn fysieke verschijning is het duidelijk door de kleur van zijn vacht: het is roodachtig fawn en voila, zonder strepen of vlekken: zo is het beter gecamoufleerd met de tonaliteit van de zandgrond.
Hoewel het lijkt alsof alle dieren dezelfde kleur hebben, verandert dit in werkelijkheid afhankelijk van het gebied waarin je leeft: om op te gaan in de grond, kan de vacht lichter of donkerder zijn. Zo zijn caracals met een aanzienlijk rodere vacht waargenomen in gebieden waar het bedrijf een donkerdere of meer aardse kleur heeft.
Echter, Het meest opvallende fysieke kenmerk zijn de 'borstels' op de oren, zoals die van lynxen: op het puntje van elk oor heeft het een paar stijve zwarte haren die het helpen zichzelf te camoufleren. Op het eerste gezicht heeft het witte gebieden die ook voor dit doel dienen.
Qua grootte zijn zowel mannetjes als vrouwtjes bijna een meter lang, de staart niet meegerekend. Mannetjes wegen tussen de 10 en 20 kilogram, terwijl vrouwtjes iets lichter zijn: tussen 8 en 15 kilogram als ze volwassen zijn. De staart is relatief kort en is slechts 12 centimeter lang.
Men dacht dat de caracal verwant was aan lynxen, maar de laatste DNA-studies zeggen dat we het bij het verkeerde eind hadden. In werkelijkheid is de caracal genetisch dichter bij de servales, andere Afrikaanse katachtigen. In gevangenschap kunnen deze twee soorten zelfs kruisen.
Caracal voeding
De caracal is een vleesetende katachtige die zich voedt met de dieren waarop hij jaagt. Er wordt gezegd dat het op kleine zoogdieren kan jagen, zoals konijnen, hazen of muizen. In sommige delen van Afrika wordt beweerd dat het zelfs op babyantilopen kan jagen.
Deze katachtige is een zeer snelle en behendige jager en zijn favoriete prooi zijn vogels. Ze besluipen ze meestal als ze op de grond zitten, ze springen er bij verrassing bovenop en doden ze met één hap. Als ze echter vliegen, kan de caracal een spectaculaire sprong van wel drie meter maken om ze te vangen.
Boeren klagen vaak dat deze dieren hokken binnenkomen en kippen weghalen; Ze kunnen zelfs in bomen klimmen om op broedende vogels te jagen. Het vangt niet alleen kleine vogels: er wordt gezegd dat ze zelfs op adelaars jagen.
Habitat van de caracal
Het leefgebied van de caracal is erg groot: Ze zijn aanwezig in bijna heel Afrika, op het Arabische schiereiland en strekken zich uit via Azië tot India. De gezondheid van hun bevolking verschilt echter sterk, afhankelijk van waar ze wonen.
In Noord- en West-Afrika voelen ze zich niet op hun gemak, maar in de rest van het continent woekeren ze en ze worden niet eens als bedreigd beschouwd. Op het Arabische schiereiland zijn er ook veel exemplaren van dit dier, hoewel er in Turkije nauwelijks nog populaties over zijn.
In Iran begint de soort te worden bedreigd door de vernietiging van zijn leefgebied, en in India is bekend dat er nog maar heel weinig exemplaren over zijn en dat deze beetje bij beetje zullen afnemen.
Al deze plaatsen lijken heel verschillend van elkaar, maar de caracal kan zich aan ze allemaal aanpassen: over het algemeen zijn het zandige gebieden, hoewel er verschillende levensomstandigheden zijn. Dit dier leeft in de savanne, in de bergen, in gebieden met veel struikgewas of in halfwoestijn. Vermijd het leven in de jungle, dus in het centrum en in het westen van Afrika woekert het niet.
De caracal is een katachtige die in Afrika en Azië leeft. We dachten dat hij familie was van lynxen, maar hij staat dichter bij servals. Afhankelijk van het gebied waarin het zich bevindt, wordt het bedreigd of nog niet; dat het niet op de zorglijsten staat is voor iedereen goed nieuws.
