Geloof het of niet, longvissen bestaan en zoals hun naam al doet vermoeden… ze hebben longen! Hoewel ze niet op mensen lijken, verschillen ze van de anderen in uw mariene familie en zijn ze de moeite waard om over te leren. In dit artikel geven we meer informatie.
Wat te weten over longvissen?
Onder de sarcopterygische vissen -met vlezige vinnen- kunnen we een subklasse vinden die in de volksmond bekend staat als longvissen, hoewel de wetenschappelijke naam dipnoo's. Als belangrijkste kenmerk kunnen we aangeven dat ze functionele longen hebben, die afkomstig zijn van de keelholte.
Bovendien hebben ze neusgaten die naar buiten open zijn en hoewel we kunnen denken dat ze lucht kunnen ademen, is de waarheid dat ze dienen als reuksensoren. Hoe vangen longvissen zuurstof op? Door de mond. Dan slikken ze het in als amfibieën. Zo bereiken ze de longen.
Een ander merkwaardig feit is dat larven van deze soorten hebben tijdelijke externe kieuwen en dankzij het proces van metamorfose verdwijnen ze om plaats te maken voor de longen die ze op volwassen leeftijd zullen gebruiken.
De kleur is variabel (van intens blauw tot bruin), ze hebben langwerpige lichamen zoals palingen, en bedekt met schubben met een symmetrische en puntige staart. In sommige gevallen kunnen ze 1,5 meter lang zijn.
Longvissen leven in zoet water tussen de 150 en 300 meter diep en voeden zich met andere vissen.
Wat betreft de reproductie, het is ovovivipaar;vrouwtjes bevruchten hun eieren in de baarmoeder voordat ze worden verdreven. De paring vindt plaats in het voorjaar of de zomer: het mannetje graaft een nest in de modder en zorgt voor de jongen die eerder door hun seizoenspartner in het 'nest' zijn afgezet. De vader is ook belast met het beschermen van de larven.
Geslachten van longvissen
Er wordt aangenomen dat deze groep vissen - bekend als levende fossielen - degenen waren die de aarde in de oudheid domineerden, en dat later sommigen zijn geëvolueerd om kieuwen te hebben en onder water te kunnen ademen. Ze zijn tot deze conclusie gekomen door hun gelobde vinnen te analyseren, die de 'missing link' zijn in de transformatie van mariene soorten.
Longvissen Ze zijn onderverdeeld in drie geslachten: Protopterus (uit Afrika), Lepidosiren (uit Zuid-Amerika) en Neoceratodus (van Australië). De eerste omvat vier soorten en de andere twee slechts één elk.
De Protopterus ze lijken erg op elkaar, behalve de grootte en kleur van het lichaam. Ze zwemmen als palingen -met oscillerende bewegingen- en zijn ogen zijn blauwachtig en klein. De schubben zijn klein van formaat en bedekken de hele romp, buik en vinnen.
Ze hebben een unieke long die bestaat uit zeer dunne wanden en talrijke bloedvaten, zodat het bloed sneller kan stromen. Ook heeft je hart zich aangepast om niet zoveel zuurstof nodig te hebben.
De Lepidorisen zij zijn de enige overlevenden uit Zuid-Amerika en staan bekend als 'moddervissen' omdat ze veel tijd in de modder doorbrengen. Als ze jong zijn, hebben ze gouden lichamen met een donkere buik en naarmate ze groeien, worden ze bruin of grijs. Ze kunnen 125 centimeter meten, hebben kleine schubben en hun longen groeien vanaf de zevende levensweek; daarvoor hebben ze kieuwen.
eindelijk, de Neoceratodus ze zijn endemisch voor Australische zoete wateren, ze hebben een enkele long en grote schubben die ze volledig bedekken. De oudste fossiele exemplaren van deze soort die zijn gevonden zijn 135 miljoen jaar oud.
Zij zijn degenen met de meest ontwikkelde kieuwen van het hele gezin en gebruiken hun longen als de waterkwaliteit slecht is of als ze lange tijd onder water hebben gezeten.
