Tot nu, de kleinste kikkers ter wereld zijn gevonden op het eiland Papoea-Nieuw-Guinea, ten noorden van Australië… Ze zijn echt klein! Sommige passen zelfs op een cent. Leer ze kennen in dit artikel.
Wat zijn de kleinste kikkers ter wereld?
In de natuur kunnen we gigantische soorten vinden en andere die zo klein zijn dat ze heel moeilijk te vinden zijn. Ook al In het geval van de kleinste kikkers ter wereld, waarvan de lichamen zo kleurrijk zijn, is het voor onderzoekers vrij moeilijk om ze tussen de vegetatie te vinden. Enkele van de kleintjes van het dierenrijk zijn:
1. Paedorphyrne ameuensis
Deze amfibie-anuro -foto die dit artikel opent- behoort tot de familie van de Microhylidae, dat wil zeggen, een van de kleinste kikkers die er zijn. Met een lengte van slechts 7,7 millimeter is het de kleinste bekende gewervelde.
Het werd in 2009 gevonden tijdens een expeditie naar de stad Amaru in Papoea-Guinea - de enige plek waar het leeft - en werd onlangs officieel gemaakt in 2012. Het produceert een geluid dat erg lijkt op dat van insecten om te paren en kan heel goed worden gecamoufleerd tussen de bladeren op de grond in het midden van het regenwoud.
Ondanks zijn kleine formaat, de kikker P. amauensis het kan tot 30 keer zijn grootte springen. Het is donkerrood met grijze en zwarte vlekken.
2. Pygmee kikker
De wetenschappelijke naam is Eleutherodactylos limbatus, hoewel iedereen haar kent als 'pygmeekikker' en het is een van de kleinste van de anuran-amfibieënfamilie. Het werd voor het eerst beschreven in 1862 dankzij een onderzoeker uit de Verenigde Staten genaamd Edward Drinker Cope.
De pygmeekikker is endemisch op het eiland Cuba, in het Caribisch gebied, geeft de voorkeur aan xerophilous bossen en gebieden met veel zwerfvuil waar het zich kan verstoppen en opgaan in: het lichaam is bruin met gele en zwarte lijnen. Het heeft dagelijkse gewoonten en voedt zich met mieren en spinnen.
3. Epipedobates driekleur
De spookachtige gif.webpkikker - een nogal suggestieve naam voor zo'n kleine kikker - is endemisch in Ecuador, vooral op de Andeshellingen van het centrale Zuid-Amerikaanse land. Kies ervoor om in tropische bossen te leven in de buurt van beekjes en wetlands, met veel bladeren op de grond, hoewel het ook te vinden is in de buurt van cacao- en bananenplantages.
Het heeft een felgekleurd rood lichaam met witte lijnen op het lichaam en lichte vlekken op de benen, evenals grote zwarte ogen. Het meet ongeveer 22 millimeter en zijn hoofd is groot in verhouding tot het lichaam.
Deze kikker wordt met uitsterven bedreigd, ondanks dat hij zo ongrijpbaar is met mensen; het heeft het vermogen om een chemische stof genaamd epibatidine af te scheiden, gif.webptig om op zijn prooi te jagen, maar van farmacologisch belang voor de mens. Dat is de belangrijkste reden voor de onophoudelijke bevolkingsafname.
4. Mantella milotympanum
Nog een van de kleinste kikkers ter wereld waarvan de hoofdkleur rood is. In dit geval,de roodachtige tint is vrij sterk en opvallend en is overal in het lichaam aanwezig, behalve de ogen die groot en zwart zijn.
Het ‘black-eared tablecloth’ zoals het in de volksmond wordt genoemd, behoort tot de familie van Mantellidae Y is endemisch op het eiland Madagascar. Het geeft de voorkeur aan vochtige en tropische bossen, moerassen, laaglanden en oerwouden.
Omdat hun leefgebieden niet worden beschermd - dat wil zeggen, ze zijn niet omgevormd tot reservaten of nationale parken - en omdat mensen er illegaal op jagen om ze als huisdier te gebruiken of te verkopen, er zijn steeds minder exemplaren in het wild.
5. gastrofryne Carolinensis
In vergelijking met de andere kikkers op de lijst is deze soort gigantisch, hoewel hij slechts 50 millimeter lang wordt. Deze amfibie leeft op vochtige en schaduwrijke plaatsen in Noord-Amerika, met name in Florida, Texas, Missouri en Maryland, Verenigde Staten.
Zijn lichaam kan groen, grijs of bruin zijn - helemaal niet opvallend - en het is 'druppelvormig', met een klein gezicht en een grote rug.. Zijn mond is klein, hij heeft geen wratten of ribbels op de huid, die zeer resistent is om de steken van mieren te vermijden, waarmee hij zich voedt.
