Uw hond kan een leeftijd bereiken en u begint te merken dat zijn lichaam en geest achteruit gaan. Sommige van de meest voorkomende tekenen van veroudering kunnen zelfs op de symptomen van Alzheimer lijken, maar kan Alzheimer bij honden voorkomen of niet?
Cognitieve Dysfunctie Syndroom bij de geriatrische hond
Deze chronische ziekte wordt gedefinieerd als de "reeks gedrags- en cognitieve veranderingen die bij sommige honden worden waargenomen tijdens het ouder worden". Het gaat over een neurodegeneratieve aandoening kenmerkend voor oude dieren, die komt voor in 35% van de gevallen en wat we Alzheimer bij honden zouden kunnen noemen.
In de hersenen van elk dier is, net zoals dat bij mensen gebeurt, een reeks veranderingen waar te nemen. De Universiteit van Santiago de Compostela classificeert ze onder andere in:
- Corticale atrofie
- Verdikking en verkalking van de hersenvliezen
- Verwijding van de ventrikels
- Glia-reactiviteit
- Verminderd aantal neuronen
De basis van deze ziekte is de afname van de cognitieve capaciteit van het dier. Volgens de American Kennel Club Association zal naar schatting 60% van de dieren tussen 15 en 16 jaar er last van krijgen.
Meest voorkomende symptomen die kunnen leiden tot de gedachte dat er Alzheimer is bij honden
Het belangrijkste probleem dat we tegenkomen bij het bestuderen van deze ziekte, is dat het een ondergediagnosticeerde aandoening is en waarvan de symptomen ertoe kunnen leiden dat eigenaren ten onrechte denken dat er Alzheimer is bij honden.
Dierenartsen gebruiken het acroniem DISHAA, in het Engels, om te verwijzen naar de meest significante symptomen of veranderingen die worden ervaren door dieren die lijden aan Cognitive Dysfunction Syndrome, namelijk:
- desoriëntatie
- Interactie met mensen en huisdieren
- Slaap / verstoorde slaapcycli
- Wijziging van de orde en netheid van het huis, leren, geheugen
- Wijziging van uw activiteit
- Spanning
verwijzend naar:desoriëntatieWe moeten weten dat honden die aan dit syndroom lijden, de neiging hebben om doelloos door het huis of de omgeving te dwalen, in de war raken als ze het huis verlaten of zelfs lange tijd naar de muren staren.
Dit syndroom treft ookde sociale interacties van het dier, omdat hun gedrag met mensen en met hun omgeving aanzienlijk verandert. Deze dieren hebben de neiging om afhankelijker te worden, hoewel sommige de neiging hebben om apathisch te zijn.
Er is geen middenweg als het gaat om het analyseren van deze gedragsveranderingen, maar als uw hond bijvoorbeeld de neiging heeft meer aanhankelijk te zijn en plotseling veel tijd alleen doorbrengt of angstig gedrag ontwikkelt, moet u hem misschien naar de dierenarts brengen . De persoonlijkheid van elk dier is anders, dus de symptomen zullen sterk variëren..
De verandering van slaapcycli komt ook veel voor bij mensen die aan dit syndroom lijden. Honden kunnen lijden slapeloosheid en geef nerveuze wandelingen door het huis of huilen zonder duidelijke reden. Dat zul je ook merken ze slapen overdag meer door deze slaaponderbrekingen.
De bovengenoemde desoriëntatie wordt ook weerspiegeld in het feit dat:je hond let niet meer zoveel op wat je zegt en lijkt bepaalde gewoontes te vergeten dat zou al geregeld moeten zijn. Het kost je ook meer om hun aandacht te trekken. Ook deverlatingsangst het is typisch in deze gevallen. Daarnaast heb je misschien angst om te reizen of nieuwe mensen te ontmoeten.
Diagnose van de ziekte
Zodra u besluit uw huisdier naar de dierenarts te brengen, zal hij waarschijnlijk een reeks routinetests uitvoeren die hem zullen helpen een definitieve diagnose te stellen.
De waarheid iser zijn andere ziekten met vergelijkbare symptomen, dus het is belangrijk om ze weg te gooien. Bij exemplaren met het syndroom worden afzettingen van een eiwit waargenomen, de -amyloïde, wat kan helpen om een definitieve diagnose te stellen.
De meest voorkomende diagnostische tests zijn:
- Fysieke verkenning en exploratie neurologisch van het dier
- Uitgebreide anamnese, dat wil zeggen, het verzamelen van gegevens met betrekking tot de medische geschiedenis van het dier
- bloedbeeld
- Biochemisch profiel om onder andere schildklierhormonen te meten
- Röntgenfoto's, echo's
