De wetenschappelijke naam van deze vogel, de gewone havik, is Accipiter nisus Y behoort tot de orde van valkeniforme vogels, Accipitriforme familie. Hoe ziet deze majestueuze vogel eruit?
De exemplaren van deze kleine roofvogel is te vinden van het Iberisch schiereiland tot Vietnam en Japan, via Noord-Afrika. Het wordt door mensen in de valkerij gebruikt, hoewel: het wordt als moeilijk beschouwd om te trainen.
In de geschiedenis beschouwden sommige oude culturen zoals Grieks, Egyptisch en Duits de havik als heilig. Bepaalde 'krachten' zijn aan hem toegeschreven vanwege zijn kwaliteiten en vlucht.
Gezien de het wordt beschouwd als een vogel die met uitsterven wordt bedreigd, dan zullen we zijn kenmerken en gedrag zien om het te identificeren en te beschermen.
De havik: cfysieke eigenschappen
De vogel in het volwassen stadium vertoont het een groot dimorfisme, dat wil zeggen, anatomische verschillen naar geslacht, en in dit geval is het vrouwtje groter dan het mannetje. Het bereikt tot 25% meer in grootte, met een spanwijdte tussen 67-80 centimeter en ongeveer 300 gram in gewicht.
Wat betreft je lengte, het mannetje kan 28 centimeter bereiken en het vrouwtje 38. Het heeft korte vleugels en afgerond aan de rand, en een iets langere staart; Met deze twee functies kunt u snelle en effectieve vlucht voor het jagen op prooien.
Het verenkleed is blauwgrijs aan de bovenkant, terwijl de rug witachtig is met overvloedige bruine strepen. Deze dualiteit van kleuren maakt het aantrekkelijk voor het oog.
De gele en verwijde ogen in het midden geven hem de aandachtige en indringende blik die hem kenmerkt.; Voor degenen die ernaar kijken, wekt het de indruk dat de havik alles ziet en zich bewust is van alles wat beweegt.
Het type voeding wordt begunstigd door de vorm van zijn kleine snavel, gebogen bij het uiteinde om prooi te grijpen en te slepen. Met zijn sterke poten en grote klauwen kan hij voedsel vasthouden en opnemen.
Een karakteristiek geluid wordt uitgezonden door de havik in zijn reproductieve fase, wanneer hij "krijst" met korte, hoge en repetitieve pieptonen, vergelijkbaar met het uitspreken van "ki-ki-ki-k" i.
De havik: leefgebied
Het leeft meestal in vochtige en dichte bossen zoals eiken- en dennenbossen, maar ook beboste gebieden in de buurt van menselijke nederzettingen. Hoewel deze roofvogel sedentair is, degenen die dichter bij het noorden wonen, migreren tussen september en november naar zuidelijke gebieden.
Voeden
Hun favoriete prooi zijn kleine vogels, zelfs zijn jongen, hoewel hij uiteindelijk in staat is om op grote te jagen, tot een halve kilo. Spreeuwen, lijsters, mussen en merels behoren tot uw mogelijkheden.
Volgens de beschikbaarheid van voedsel,kan zich voeden met knaagdieren, insecten en hagedissen. De jacht is snel en nauwkeurig dankzij zijn fysieke kenmerken, met name de vorm van de vleugels en zijn lange staart. Om de aanval uit te voeren, patrouilleert het een gebied en stijgt en daalt dan als een pijl naar zijn doelwit.
Reproductie
Het vrouwtje legt tussen de maanden mei en juni tussen de drie en zes eierenen de incubatie duurt gemiddeld 30 dagen. Het nest van de haviken, gebouwd tussen takken van bomen of bovenop struiken, bestaat uit kleine takken en schors.
De mannelijke havik besteedt veel zorg aan het voeden van de jongen en de moeder totdat ze kunnen vliegen, ongeveer 30 dagen na de geboorte. De kuikens zijn na twee tot drie jaar volwassen.
De kleine haviken die worden geboren, hebben een grijsachtige snavel met een zwarte punt en poten met een gele tint. Zijn verenkleed is wit met zwarte accenten, hoewel binnen een paar dagen de veren van het hoofd veranderen.
De huidige situatie van de havik is Spanje
De Nationale Catalogus van Bedreigde Soorten omvat de havik in de dieren "van bijzonder belang". Daarnaast, in het Rode Boek der Vogels staat het in de categorie "kwetsbaar".
In de afgelopen 20e eeuw was de havik het slachtoffer van het gebruik van pesticiden organochloorverbindingen en organofosfaten in Europa, waardoor de bevolking uitgeput raakte. Deze meststoffen ze veroorzaakten onvruchtbaarheid voor de soort, en om die reden werden ze vervolgens verboden.
De havik kan zijn slachtoffer van ongevallen tegen menselijke constructies, zoals prikkeldraad of kabels. Het heeft ook de neiging om in het nadeel te zijn in vergelijking met andere vogels waarmee het concurreert; volgens hun plaats van vestiging, het kan worden beïnvloed door het tekort aan prooien. De natuurlijke vijanden zijn uilen en uilen, maar ook haviken, adelaars, haviken en marters.
Om al deze redenen is het noodzakelijk om aanvallende exemplaren van deze met uitsterven bedreigde vogel te beschermen en te verbieden.
