Veel minder bekend dan zijn blanke verwant, de zwarte ooievaar is een van de meest ongrijpbare dieren van de Iberische fauna, en is te vinden in Afrika, Azië en Europa. Zijn uiterlijk is heel bijzonder en herkenbaar, maar zijn verlegenheid en schaarste spelen tegen als het gaat om een populaire soort bij het publiek.
Hoe is de zwarte ooievaar?
De zwarte ooievaarCiconia nigra) is een weinig bekende waadvogel; terwijl de witte ooievaar te vinden is in klokkentorens en stedelijke centra, is zijn donkere familielid een zeer ongrijpbare vogel, die zijn nesten maakt in afgelegen gebieden omringd door bos en met nabijgelegen watergebieden.
Zijn verenkleed is zeer karakteristiek; Het vertoont donkere tinten op het bovenste deel van zijn lichaam met een iriserend verenkleed, dat groene en zelfs paarse tinten reflecteert in het zonlicht. De snavel en poten worden rood met de leeftijd, totdat ze bloedrood zijn bij het volwassen dier; Het heeft witte tinten in de lagere delen van het lichaam, en zelfs tijdens de vlucht zal zwart overheersen.
Zijn zang is ook erg opvallend en het lijkt een miauw die doet denken aan sommige roofvogels zoals de buizerd, heel anders dan die van de witte ooievaar. Wat betreft zijn spanwijdte, hij kan perfect twee meter bereiken, terwijl zijn lengte meer dan een meter hoog is; het gewicht is ongeveer drie kilogram.
Waar woont de zwarte ooievaar?
Dit dier is te vinden in grote delen van Afrika, Azië en Europa -van de meest oostelijke landen van Europa tot Spanje en Portugal-; Dit dier is een trekvogel die naar Afrika reist, iets wat normaal is in het gedrag van ooievaars.
Desalniettemin, Er zijn populaties die overwinteren in Spanje, met name in Doñana, Extremadura en de Tiétar-vallei;Met andere woorden, sommige zwarte ooievaars zijn het hele jaar door in Spanje dankzij de warmere temperaturen.
Aan de andere kant hangt zijn habitat af van de tijd: In de zomer is hij te vinden in beboste gebieden en riviergebieden met rotsachtige gebieden, terwijl hij in de winter voorkomt in stuwmeren en rijstvelden.
Wat is hun gedrag?
Hun nest bestaat uit takken en mos, ze nestelen in rotsen en worden vaak hergebruikt. Wat de kweek betreft, kunnen we zeggen dat ze twee tot zes witte eieren leggen, die vijf weken worden uitgebroed. Kippen worden verzorgd door beide ouders, die na twee maanden gaan vliegen.
Het zijn vleesetende dieren, waarvan het hoofdvoedsel vis is, hoewel ze ook kleine zoogdieren, reptielen, schaaldieren, vogels of insecten consumeren. Normaal gesproken brengt hij zijn dagen door in gebieden met vochtige aarde, terwijl hij het terrein inspecteert voor deze dieren, waarop hij jaagt met zijn snavel als een harpoen.
Net als andere vogels, zoals de witte ooievaar of aaseters, walgt hij niet van menselijk afval. Toch is het zeldzaam om ze op stortplaatsen te zien vanwege hun verlegenheid, en ze jagen liever op hun eigen voedsel.
Wat is de staat van instandhouding?
Wat betreft hun bedreigingen, de belangrijkste is de menselijke druk op hun broedgebieden: het zijn dieren die veel gevoeliger zijn voor menselijk ingrijpen in hun leefgebied., en lawaai, wandelaars of verontreinigende stoffen benadrukken hen.
Bosbouw, rivieractiviteiten en hoogspanningsleidingen brengen ze ook in gevaar; In de moerassen van Guadalquivir zijn schoten op deze dieren opgenomen, hoewel het niet erg gebruikelijk is.; er zijn tal van natuurbehoudprojecten, zoals het project dat in Extremadura is gestart.
Het is een vogel met zeer onbekende gewoonten, daarom is de staat van instandhouding niet precies bekend, en sommigen beschouwen deze ooievaar als een dier dat met uitsterven wordt bedreigd.
Desondanks heeft het nog steeds veel troepen: naar schatting zijn er in Europa tussen de 12.000 en 20.000 exemplaren; in Spanje zijn er meer dan 800 exemplaren. Ondertussen wordt het in Denemarken als praktisch verdwenen beschouwd en in Duitsland zijn er nog maar 50 paren.
