Er zijn verschillende soorten gieren in Spanje, wat ons land tot een van de laatste toevluchtsoorden voor geesten in Europa maakt. De rol van de gier in het ecosysteem maakt Spanje noodzakelijk als toevluchtsoord voor deze vogels, hoewel er nog steeds ernstige bedreigingen bestaan.
Deze vogels garanderen de drinkbaarheid van ons water en maken deel uit van de constante stroom van energie die wordt geproduceerd in ecosystemen: zonder gieren is de afbraak van het karkas traag en kan dit leiden tot besmetting en ziekte.
De verschillende soorten gieren in Spanje zijn vier, en ze hebben allemaal een anatomie waardoor ze onmiskenbaar zijn met de rest van roofvogels.
Vale gier
Van alle gierensoorten in Spanje is de vale gier (Gyps fulvus)-foto die bovenaan dit artikel staat- is de meest voorkomende van allemaal. Het wordt gekenmerkt door een bruin verenkleed en een kop en nek zonder veer, eindigend in een kraag van witachtig verenkleed.
Deze specifieke morfologie is te wijten aan het feit dat: Het is de griezel die het meest gespecialiseerd is in het steken van zijn hoofd in de buik van grote lijken, dus de veren in de nek zijn een belemmering.Dit dier weegt negen kilo en is meer dan twee meter groot, en zoals de meeste gieren heeft het een sterke snavel.
De vale gier komt voor in een groot deel van Europa, Afrika en Azië.Het stond op het punt van uitsterven, samen met andere soorten in India, en veroorzaakte een gigantische gezondheidscrisis, vanwege het gebruik van medicijnen bij vee die gif.webptig waren voor dit dier.
In Spanje is het te vinden in de meeste van onze bergen, behalve in sommige mediterrane kustbergen of gebieden zoals Galicië. Toch, Het is een vogel die grote afstanden aflegt en het is niet ongewoon om hem in atypische enclaves te zien.
Egyptische gier
Egyptische gier (Neophron percnopterus) Het is de kleinste van alle gierensoorten in Spanje, en hoewel het grote populaties heeft in Afrika - voor iets dat het bekend staat als de Egyptische gier- de waarheid is dat de laatste populaties in Europa overleven op het Iberisch schiereiland.
Deze vogel is heel bijzonder: zijn witte verenkleed met wat donkere randen contrasteert met zijn gele gezicht, dat opgaat in de snavel in wat lijkt op een soort masker. Zijn gebruik van gereedschap is zeer verrassend: hij verbruikt aas en botten, waarop hij stenen laat vallen om ze te breken.
Visarend
In tegenstelling tot de vale gier, de lammergierpopulatie (Gypaetus barbatus) het is veel kleiner en in Spanje zijn er amper 100 paren. Ondanks zijn kleine aantallen is het nog steeds de gezondste populatie van Europa, wat een idee geeft van de vervolgingen waaraan deze vogels in het Westen zijn blootgesteld.
De naam is te danken aan de manier waarop voedsel wordt verkregen, wat sommigen beschouwen als een ander bewijs van het gebruik van hulpmiddelen bij dieren: Deze vogel laat botten van grote hoogte vallen om ze te breken en zo het merg te verkrijgen.
Op internationaal niveau is het een soort die niet wordt bedreigd. Nogmaals, het is moeilijk te verwarren: van een grootte vergelijkbaar met de geelbruine, heeft het een masker dat begint in zijn geelachtige oog. Het is een dier met romige tinten op het hoofd en een grote overvloed aan veren als een baard, terwijl zijn vleugels donker zijn.
Zwarte gier
De duistere heer van de Europese geesten is de zwarte gier (Aegypius monachus); Het overtreft ze allemaal in grootte, omdat het zelfs drie meter kan bereiken. Het heeft een zwart verenkleed, met enkele bruine tinten, terwijl zijn snavel wit is met een zwarte punt en een bruine kraag heeft.
Minder overvloedig dan zijn familielid het reekalf, maakt gebruik van rotsen van lagere hoogte, waardoor het kan kiezen voor aas van kleinere dieren zoals konijnen, hoewel het ook een traditioneel diner is in de mesthopen.
In Europa zijn er slechts 1.700 paren en men neemt aan dat 80% van hen op het Iberisch schiereiland voorkomt, vooral in Monfragüe, beschouwd als het grootste broedgebied voor deze soort op aarde.
