Een paar dagen geleden kwam er wereldwijd een nieuwsbericht: een bultrug redt het leven van een duiker door haar te beschermen tegen een haai. Zeelieden vertelden altijd verhalen over zorgzame walvissen en dolfijnen, maar zou dit het eerste levende bewijs kunnen zijn dat we hebben van dit gedrag?
Nan Hauser is een 63-jarige bioloog die al 28 van hen tussen walvissen duikt. Afgelopen Januari Ik deed een routineduik toen een bultrug, een dier dat hij goed kent, begon vreemd gedrag te vertonen.
De duiker en de video die ze wist op te nemen, bevestigen dat het dier haar niet toestond om onder te duiken. Toen ze naar de bodem probeerde te duiken, duwde het dier haar met zijn kop naar de oppervlakte.
Meer dan 10 minuten probeerde Hauser het gedrag van de walvisachtigen te begrijpen. Hij verzekert dat hij nog nooit zo lang zo dicht bij een van deze dieren was geweest en dat ze, na een tijdje van drukte, al gekneusd was.
De walvis toonde grote interesse om de bioloog dicht bij haar te houden: ook al is het voor haar een gebaar van bescherming of vriendelijkheid, het is gevaarlijk voor een veel kleiner lichaam als dat van mensen. Met een slecht gebaar of een klap kan zo'n groot dier botten breken of verwondingen aan de organen van de duiker veroorzaken.
Hauser besloot daarom terug te keren naar de boot waar de duikpartners op hem wachtten. Toen hij een beetje weg was van de walvisachtigen hij zag een ander dier naast hen zwemmen: een tijgerhaai van meer dan 4,0 meter lang.
Toen begrepen de mensen wat er gebeurde: de bultrug had de duiker altijd beschermd. Zij, bezorgd over de bewegingen van de walvis, had de haai niet gezien. Zijn ervaring, gerelateerd aan de eerste krant die het nieuws oppikte:
“Ik probeerde weg te komen van de walvis uit angst dat hij me heel hard zou slaan, of me zou raken met zijn vinnen of staart, en mijn botten zou breken of mijn organen zou beschadigen. Als ik onder een borstvin was gebleven, was ik verdronken (…) Ik wilde niet in paniek raken, want ik wist dat de walvis nerveus zou worden als ik bang was. Ik bleef zo kalm als ik kon, maar wist dat het een dodelijke ontmoeting zou worden."
https://www.youtube.com/watch?v=9YZYQT8bvS8
Dankzij al zijn ervaring met duiken met zulke grote dieren, Nan Hauser wist kalm te blijven en geen nerveuze reactie bij de walvis uit te lokken. Pas dan kon ze naar de boot gaan waar andere duikers op haar wachtten en haar konden oppikken.
Tot je verbazing kun je, nadat je op de boot bent gestapt, zien hoe de walvis komt even naar de oppervlakte om er zeker van te zijn dat de mens veilig is. Hij maakt van de gelegenheid gebruik om te ademen en terwijl de mens hem bedankt voor het redden van haar, duikt hij en loopt weg.
Altruïsme bij walvissen en andere walvisachtigen
Zeelieden vertellen al eeuwenlang verhalen over dolfijnen en walvissen en hun leven redden. Er zijn legendes die vertellen hoe dolfijnen zeilers vergezelden die op drift waren naar het vasteland, maar er was nooit een echt geval gedocumenteerd.
Biologen die walvisachtigen bestuderen ze zijn zich ervan bewust dat er altruïsme bestaat in deze familie van zoogdieren. Gevallen van walvissen die zeehonden beschermen tegen vleesetende roofdieren zijn al jaren waargenomen, maar dit is nog nooit gebeurd met een mens.
De bioloog Nan Hauser heeft de video gepubliceerd van haar ontmoeting met de bultrug met… de hoop dat het het onderzoek naar intelligentie zal helpen uitbreiden en gedrag van dit dier. Dierpsychologie is ons nog zeer onbekend.
Uiteindelijk, de legendes en verhalen van de zeelieden die hun leven te danken hadden aan een dolfijn die hen naar het vasteland had vergezeld, of een walvis die hen had beschermd tegen een roofdier, Het waren geen overdrijvingen of sprookjes. We moeten nog veel ontdekken over de intelligentie en het gedrag van dieren.
