Als we aan een eland denken, stellen we ons een groot dier met enorme hoorns dat in de bossen en graslanden van de Verenigde Staten of Finland leeft. In dit artikel vertellen we je over de kenmerken, het gedrag en de leefomgeving van dit zoogdier waar helaas al eeuwen op wordt gejaagd.
Kenmerken van de eland
Behorend tot de hertenfamilie - waaronder herten en rendieren - is de eland een groot artiodactyl zoogdier (met zelfs vingers op zijn poten): tot drie meter lang, twee meter hoog en 500 kilo zwaar.
Het kan ongeveer 25 jaar in vrijheid leven en is een soort met een groot seksueel dimorfisme: mannetjes hebben grote hoorns of geweien tot twee meter lang, gevarieerd van vorm, breed en met zwemvliezen; ongetwijfeld is dit hun meest opvallende kenmerk en degene die hen identificeerbaar maakt.
Dat is het enige verschil tussen de geslachten, aangezien de vrouwtjes hetzelfde meten en wegen. Verder beide Ze hebben een uitpuilende en langwerpige nek, een grote kop met wijd uitstaande ogen, een lange, gladde snuit en een soort bult op de rug. De kleur van de vacht kan heel divers zijn: zwart, bruin, beige, grijsachtig of roodachtig.
leefgebied van elanden
Tot de Middeleeuwen leefden elanden in de grote bossen van Midden- en West-Europa. Echter, voor jacht en de verlenging van het menselijk leven, was deze soort zijn natuurlijke habitat aan het "verkorten".
Dankzij verschillende beschermingsmaatregelen en de gebieden omgezet in reservaten zodat de eland zich kan ontwikkelen, deze zoogdieren verhuizen momenteel naar andere breedtegraden.
Eigenlijk We kunnen de eland in twee grote groepen verdelen, afhankelijk van hun natuurlijke habitat: uit Eurazië en uit Amerika. De eerstgenoemden bewonen het Kaukasusgebergte, het Scandinavische schiereiland, Siberië, Polen, Oekraïne, Slowakije, Oostenrijk, Tsjechië, Duitsland, Finland, Mongolië en Mantsjoerije.
Elanden leven in Alaska (ze zijn de grootste ter wereld), in British Columbia, andere Canadese regio's en in het midden en westen van de Verenigde Staten: Oregon, Montana, Colorado en Yellowstone National Park.
Elandengedrag en voeding
De gewoonten van deze dieren - actiever bij zonsopgang en zonsondergang - veranderen afhankelijk van de tijd van het jaar: in de zomer leven ze alleen of in kleine 'families' en in de winter vormen ze samen met andere individuen groepen van meer dan 10 exemplaren.
Hoewel ze tijdelijke migraties uitvoeren, vooral in de paartijd en vanwege de bevolkingsdichtheid, elanden zijn trouw aan hun territorium; Ze beschermen hen echter niet tegen de toegang van anderen van dezelfde soort, maar ze leven allemaal in harmonie samen.
Met een zeer zwak zicht, maar met een zeer ontwikkeld reuk- en gehoorvermogen, de eland voedt zich met bladeren, schors en takken van bomen, waterplanten, fruit en elk voedsel van plantaardige oorsprong.
Door de lange poten kan hij de hoogste bladeren bereiken en zo nodig komt hij in meren en rivieren, waar hij duikt of zwemt op zoek naar waterlelies en knielt tijdens het grazen. Op één dag kan een volwassen mannelijke eland tot 20 kilo bladeren en planten binnenkrijgen.
Wat hun voortplanting betreft, bereiken zowel vrouwtjes als mannetjes na twee jaar geslachtsrijpheid. De paartijd vindt plaats tussen de maanden september en oktober, en na het paren -waaronder nasale gesprekken tussen koppels en gevechten tussen mannen om hun macht te bepalen- het vrouwtje draagt de jongen gedurende ongeveer 250 dagen.
Jonge vrouwelijke exemplaren baren bij elke dracht één reekalf, maar naarmate ze ouder worden, kunnen ze in hetzelfde nest twee of drie krijgen, met een verschil van maximaal 15 dagen tussen elke geboorte.
De jongen wegen bij de geboorte ongeveer 16 kilo en volgen na drie dagen hun moeder, die zeer beschermend is en roofdieren kan aanvallen met zijn hoeven.
Afgezien van deze reactie en strijd vóór het fokken, zijn elanden passieve dieren en, Hoewel ze snelheden tot 60 km / u kunnen bereiken, hebben ze de neiging om langzame en zware bewegingen te maken.