Tussen 2 en 15% van de kattenpopulatie in de wereld zal deze ziekte op een bepaald moment in hun leven krijgen en, bij vele gelegenheden, zonder dat hun eigenaren het weten.
Ken de oorzaken en symptomen van a besmettelijke ziekte, die dodelijk kan zijn, is essentieel om de preventie en behandeling ervan te garanderen.
Het kattenleukemie-retrovirus
Een retrovirus bestaat uit enkelstrengs RNA. Dit virus repliceert dankzij de werking van een enzym genaamd reverse transcriptase, die de omzetting van RNA in DNA mogelijk maakt voor de daaropvolgende introductie in het DNA van de gastheercelNS. Eenmaal geïmplanteerd, kan het virus zich vermenigvuldigen.
De belangrijkste vorm van besmetting van het kattenleukemievirus is contact met lichaamsvloeistoffen van een andere geïnfecteerde kat. Als een kat een andere kat bijt, of in contact komt met hun speeksel, urine of ontlasting, is de besmetting onmiddellijk. Een moeder zal haar jongen ook besmetten via de moedermelk.
Katten die het meeste risico lopen op infectie, zijn katten die zijn blootgesteld aan de invloed van andere geïnfecteerden. Dit geval komt vrij vaak voor bij katten die van huis weglopen en socializen met andere zwerfkatten, of gewoon in huizen waar nog niet gediagnosticeerde dieren samenleven.
Belangrijkste symptomen
De ziekte begint zich maanden en zelfs jaren na het oplopen van de infectie te manifesterenDaarom is het gebruikelijk dat eigenaren het pas merken als het te laat is of totdat de geïnfecteerde meer dieren heeft besmet. Tijdens de beginfase kunnen de volgende symptomen worden waargenomen:
- Verlies van eetlust
- Progressief gewichtsverlies
- Grotere lymfeklieren
- Doffe en haarloze vacht
- Aanhoudende koorts
- Bleek tandvlees en slijmvliezen
- Gingivitis, of ontsteking van het tandvlees, evenals gastro-enteritis
- Infecties in de urinewegen, huid en bovenste luchtwegen
- Toevallen, gedragsveranderingen en andere neurologische aandoeningen
- Oogziekten
- Miskraam en andere problemen met het voortplantingssysteem
Diagnose
Voor de diagnose voeren dierenartsen meestal twee analytisches die de aanwezigheid detecteren van een eiwitcomponent van het virus genaamd FeLV P27.
De eerste, ELISA genaamd, wordt vaak gebruikt als de eerste screeningstest.Een vroege locatie gaat hand in hand met regelmatige controles bij de dierenarts.
Als deze eerste test positief is, wordt de tweede analyse uitgevoerd, IFA genaamd, die de diagnose bevestigt en het stadium van de ziekte bepaalt. Deze laatste test detecteert de aanwezigheid van virale deeltjes in de lymfocyten, wat meestal optreedt wanneer de ziekte in een vergevorderd stadium is.
Behandeling en preventie
Vandaag is er geen definitieve remedie. Van bepaalde therapieën is bekend dat ze succesvol zijn in het verminderen van de hoeveelheid virale deeltjes in de bloedbaan.Echter, zoals vaak het geval is bij grote kankerbehandelingen, kunnen de bijwerkingen verwoestend zijn..
De enige manier om het welzijn van onze kat te garanderen, is door de dierenarts om palliatieve zorg te vragen om de symptomen van de aandoening tegen te gaan, voor het geval ze het oploopt, of om het te voorkomen als ze gezond is. Een manier om dit te bereiken is: houd de kat binnen beschermd, waar hij niet het risico loopt in contact te komen met besmette dieren.
Er is een relatief effectief vaccin, maar geen definitief vaccin, wat eigenaren gerust kan stellen die van tevoren weten dat er besmette exemplaren in de buurt zijn. We moeten echter in gedachten houden dat het niet gebruikelijk is om gevaccineerde katten te vinden, dus het vermijden van vroege blootstelling is essentieel.
