Otitis is een veel voorkomende ziekte bij honden. Er zijn echter rassen die vatbaarder zijn dan andere om aan dit soort aandoeningen te lijden. Dit heeft meerdere redenen die te maken hebben met hun hygiëne, uiterlijk en gedrag.
Otitis is een ontsteking die optreedt in het oor. Het kan extern zijn, dat is wanneer het naar buiten in het trommelvlies voorkomt; of intern, dat is wanneer het dit membraan en zijn uiteinden beïnvloedt.
Bij zowel mensen als dieren komt otitis externa het meest voor. Wanpraktijken kunnen echter leiden tot een ernstiger infectie, wat kan leiden tot gehoorverlies.
Oorzaken van otitis bij honden
Er kunnen veel oorzaken zijn voor de ontwikkeling van otitis. Specialisten classificeren ze meestal in primaire en secundaire oorzaken.
De belangrijkste oorzaken voor het lijden aan deze pijn in het oor hebben te maken met het milieu en de gebruiken. Bijvoorbeeld als de hond in een zeer vochtige omgeving leeft, of als hij gewend raakt aan constant baden.
Daarnaast, deze aandoening kan het gevolg zijn van allergieën, infecties of vreemde voorwerpen in het oor. De meest voorkomende lichamen zijn stekels of takken, waar het dier niet zelf vanaf kan komen.
Secundaire oorzaken zijn gevolgen van andere pathologieën of aandoeningen. Bijvoorbeeld aanwezigheid van bacteriën, schimmels of gisten; Het zijn elementen die niet direct de ziekte veroorzaken, maar eerder door een infectieproces.
Een ander type oorzaken zijn die die worden gegenereerd door dezelfde otitis. Ze moeten zien wanneer de uitwendige infectie is doorgedrongen en het inwendige is gaan aantasten, of ook als gevolg van fibrose of verkalkingen.
Rassen die vatbaar zijn voor otitis
Bepaalde soorten rassen kunnen ook worden opgenomen als primaire oorzaak van otitis. Die honden met slappe oren of kleine gehoorgangen zijn meer vatbaar voor deze ziekte.
Dat is het geval bij cocker-spaniëls: ikde anatomie van uw oren laat onvoldoende ventilatie toe, die het oor vochtig en met weinig zuurstof houdt. Deze toestand wordt herhaald bij beagles en bassethounds.
Honden met veel haren in hun oren zijn ook vatbaar voor deze ziekte, omdat ze veel afscheiding verzamelen. Deze situatie kan ontaarden in een allergisch proces of een infectie.
Rassen zoals yorkshires terriers, collies en Duitse en Belgische herders lijden aan deze ziekte.. Het komt heel vaak voor bij zeer harige of langharige honden.
Zorgen voor honden die vatbaar zijn voor otitis
Hygiëne is essentieel bij honden die vatbaar zijn voor deze aandoening. Voordat u reinigingstechnieken toepast, is het raadzaam om specialisten te raadplegen.
Zelfs als alle huisdieren moeten hun oren schoon houden, is de manier om het te doen niet voor alle hondenrassen hetzelfde.
Het eerste is om het oor vrij te houden van afscheidingen, vooral bij honden met veel haar op de oren. Het gebruik van wattenstaafjes wordt niet aanbevolen omdat deze inwendig letsel kunnen veroorzaken. Reiniging moet uitwendig zijn of zo ver als de vingers kunnen reiken.
Honden met aanleg voor otitis mogen niet vaak baden: een keer per maand een diep bad is voldoende. De rest van de tijd kunt u het lichaam wassen, zonder het hoofd nat te maken.
Het is belangrijk om voor het dier te zorgen tegen overmatige luchtvochtigheid.Bijvoorbeeld als je hem meeneemt naar het strand; ook als het klimaat erg vochtig is, wat otitis-infecties kan bevorderen.
Hoe de ziekte te identificeren?
Als het gaat om externe otitis, is het gemakkelijker om het te identificeren:
- Meestal veroorzaakt het ongemak honden kras je donkere kringen vaak. Ze kunnen ook wrijf ze tegen de grond.
- Schud hun hoofd vaak.
- Ze worden agressief wanneer je hun oren probeert aan te raken.
- Er is een hogere frequentie van afscheiding uit de oren.
- In chronische gevallen zijn er verlies van evenwicht of desoriëntatie. Er is ook een verhoogde ophoping van bloed in de oorschelp.
Bij aanwezigheid van een van deze symptomen moet de hond worden beoordeeld door een specialist. Door middel van een otoscopie wordt de conditie van het oor gecontroleerd en worden de secreties geanalyseerd door middel van een cytologie. In meer complexe gevallen worden schrapen, kweken, biopsieën of röntgenfoto's gedaan.
De behandeling duurt tussen de 21 en 30 dagen en in het algemeen wordt het uitgevoerd met actuele en orale medicatie. In elk van de gevallen zal het een gezondheidswerker moeten zijn die de te volgen stappen oplegt.