Alle gezinnen die honden hebben, maken zich zorgen over hun opvoeding. We leren honden voortdurend dingen: zelfs door ons te imiteren, stoppen ze nooit met leren.
We weten dat als onze hond iets doet wat we leuk vinden, we hem moeten belonen. Daarom straffen we hem als hij iets doet wat we niet leuk vinden. Maar we moeten ons afvragen, zijn de straffen adequaat? Helpen ze honden te leren? We geven je zes redenen om je hond niet te straffen.
Fysieke en psychologische straf
Een straf kan worden gedefinieerd als: een onaangename ervaring toevoegen na een gedrag dat we niet willen herhalen. Straf is bijvoorbeeld het aan de lijn trekken van een hond wanneer deze doet alsof hij achter een fiets rent.
In algemene termen, We kunnen spreken van twee soorten straffen: fysiek en psychologisch. Zoals fysieke straffen kunnen worden begrepen aanrakingen, trappen, slagen… Maar ook aan de lijn trekken of de hond immobiliseren.
Ze zijn minder bekend, dus we houden er geen rekening mee dat ze ook erg schadelijk zijnpsychologische straffen: degenen die geen fysieke schade aanrichten, maar ja het mentale welzijn van de hond bedreigen: bedreigingen, geschreeuw, correcties, het beroemde en stevige "nee!", isolatie …
Beide soorten straffen doen pijn. Y Beiden delen dat ze de hond niet alleen niet helpen om te leren en zich beter te gedragen, maar ze belemmeren ook het leerproces. Dat wil zeggen, als we straffen, zal de hond slechter en langzamer leren.
Positieve bekrachtiging
De beste methode om een hond iets te leren (of een ander dier, omdat het bijvoorbeeld een techniek is die wordt gebruikt bij het trainen van dolfijnen) is positieve bekrachtiging. Bij positieve bekrachtiging ontvangt de hond een beloning nadat hij iets heeft gedaan waarvan we willen dat hij het herhaalt en de prettige ervaring moedigt de hond aan om het te herhalen. Het kan op veel manieren worden toegekend: met eten, met aandacht, met een speeltje …
1. We weten niet hoe we ze moeten toepassen: ze verwarren
Volgens de theorie van de leerwetten dienen straffen om nieuwe dingen te leren. Ze moeten echter met de juiste intensiteit en op het juiste moment worden aangebracht: mensen zijn niet zo nauwkeurig als straf zou moeten zijn.
We weten niet hoe we straffen moeten toepassen: we doen ze te laat, te intens of te licht. We weten niet hoe we met een straf aan de hond moeten doorgeven wat we van hem willen. Omdat straffen voor honden willekeurig lijken, zijn ze nutteloos in hun leerproces.
2. het leren verstoren
Een van de meest betrouwbare manieren om te leren is de 'trial and error'-techniek. Als we de hond de kans geven om iets te leren, zal hij verschillende dingen proberen totdat hij bereikt wat we willen. Als hij slaagt, belonen we hem, we geven duidelijke informatie dat dit is wat we willen en dus slaagden we erin om het hem te leren.
Omgekeerd, als we straffen wat we niet leuk vinden, onderbreken we dit proces, en het is dat we het niet de kans geven om het gedrag te bereiken dat we willen herhalen. We straffen te snel en belemmeren hun vrijheid om te blijven testen.
3. Ze zijn eng
Straffen veroorzaken angst bij de hond, net als bij jonge kinderen. Natuurlijk veroorzaken fysieke straffen zoals afranselingen zowel pijn als angst, maar dat geldt ook voor psychologische straffen en correcties.
Bij niet-lichamelijke straffen merkt de hond dat je constant dingen verbiedt die hij niet helemaal begrijpt, en je geeft hem bevelen waarvan hij niet weet hoe hij die moet opvolgen. Dit veroorzaakt instabiliteit en laat een slecht lichaam achter waarin het het ontvangt.
Elk wezen, hoewel bang, kan niet gelukkig zijn. Straffen schrikken, kwetsen en tasten het welzijn van onze huisdieren ernstig aan.
4. Ze doen afbreuk aan het vertrouwen
De straffen die we toepassen zijn willekeurig, komen op een slecht moment en hebben een grote emotionele component. In het oog van de hond zijn ze grillig. Wat we doen als we een hond straffen, is om onvoorspelbare mensen te lijken.
We kunnen niet willen dat onze hond ons vertrouwt en aan onze zijde willen staan als we hem straffen van tijd tot tijd. We laten ze slechte ervaringen meemaken zonder dat ze begrijpen waarom: we worden gestoorde mensen die niet te vertrouwen zijn.
5. Ze geven geen informatie
Misschien wel een van de belangrijkste redenen om uw hond niet te straffen: een straf geeft geen informatie over wat goed gedrag is. Door te straffen melden we wat we niet willen, maar niet wat we willen. Als we de hond niet toestaan om verschillende dingen te proberen totdat hij het gewenste gedrag bereikt, zal hij het nooit kunnen bereiken.
met straf we voorkomen dat het de conclusie trekt die we willen. We laten hem niet leren, we remmen hem alleen maar. Als je nooit weet wat het is om je goed te gedragen, lijkt het logisch dat je het nooit zult kunnen.
6. We voelen ons slecht
Weinig mensen vinden het leuk om hun hond te moeten straffen of uit te schelden, en toch voelen we ons erg goed als we hem belonen. Mensen die hun hond constant corrigeren, voelen zich minder gelukkig en meer gefrustreerd. Een hond belonen voor het leren om iets te doen, is echter zeer de moeite waard.
Als de overige redenen om je hond niet te straffen je niet overtuigen, volg dan deze: als je straft, voel je je ook slecht. Je zult veel gelukkiger zijn en een betere relatie met je hond hebben als je je concentreert op wat je goed doet en leert hem te belonen wanneer hij het verdient.
Gevolgtrekking, We kunnen verzekeren dat straffen zowel de hond als de mens pijn doet. Door de onderwijsmethode te veranderen in een methode die alleen gebaseerd is op prijzen, voelen we ons beter over onszelf.
Door straffen te gebruiken in de opvoeding van onze hond, niet alleen we voorkomen dat hij leert, maar we zorgen ervoor dat we ons slecht voelen. Als we straffen uitbannen en ons alleen richten op het belonen van goed gedrag, zal de hond eerder leren en zullen we gelukkiger zijn.
