De neusbeer is een zeer opvallend Amerikaans zoogdier vanwege zijn unieke anatomie. Dit procyonid (neef van de wasbeer) lid van het geslacht Nasua Het heeft oneindig veel namen (het betekent langwerpige neus in de lokale taal), zoals alleenstaande katten, neusbeertjes of cuchuchos. De Spanjaarden zagen het zelfs aan voor een das toen ze er voor het eerst een zagen.
Er zijn slechts twee soorten neusbeertjes: de neusbeer en de ringstaartbeer. Beide delen een groot deel van hun leefgebied, en de waarheid is dat ze naast elkaar bestaan in verschillende regio's van Midden-Amerika.
Kenmerken van de neusbeer
De coati is een dier dat lijkt op een wasbeer, maar van bruine kleuren, met een langwerpige snuit en een gestileerde staart in banden, vergelijkbaar met die van een maki; en het is zelfs verward met deze primaten. Hij heeft krachtige klauwen en dubbelgebroken enkels, waardoor hij zonder problemen op handen en voeten op verticale oppervlakken kan lopen, naast ondersteboven uit de bomen afdalen.
Bron: qfwfq78
Deze soort procyonid Hij kan tot 1,4 meter lang worden, hoewel de hoogte erg laag is. Wat zijn vacht betreft, deze kan variëren van lichtbruin tot donkerzwart, of zelfs rood tot wit. Aan de andere kant, de coati hij beweegt zich gemakkelijk door bomen dankzij zijn enkels, maar hij beweegt zich ook als een plantigrade op de grond.
Wat betreft hun dieet, neusbeertjes zijn allesetende dieren en eten eigenlijk alles; waardoor het zowel jungle- als stedelijke ecosystemen kon domineren. Het kan fruit, insecten, eieren of kleine vogels eten.
Gedrag van de neusbeer
Het is een zeer sociale soort en leeft in kuddes van maximaal 25 individuen. De meerderheid van de groep zal verwante vrouwtjes zijn, terwijl de mannetjes tijdens hun jeugd in de groep zullen blijven en in het volwassen stadium zullen ze alleen terugkeren om zich voort te planten.. Na deze paartijd heeft het vrouwtje een draagtijd van meer dan twee maanden (twee tot zes jongen), waarna ze een nest gaat maken in de bomen, iets heel vreemds bij zoogdieren.
Gebruikelijk, er zijn uitkijkposten in de groep die hun territorium patrouilleren op zoek naar roofdieren zoals de jaguar; en als ze enig gevaar ontdekken, zullen ze de rest van de groep waarschuwen. Het zijn dieren die zich dankzij hun lange snuit voornamelijk laten leiden door geur en voortdurend volgen.
Bron: Michael Keen
Na deze paartijd heeft het vrouwtje een draagtijd van meer dan twee maanden (twee tot zes jongen), waarna ze een nest gaat maken in de bomen, iets heel vreemds bij zoogdieren.
Habitat van de neusbeer
Coatis leven in Amerika en zijn te vinden van Argentinië tot Uruguay, en kunnen de zuidelijke Verenigde Staten bereiken. Ze bewonen beboste gebieden en tropische oerwouden, hoewel sommige populaties worden gevonden in meer woestijngebieden, zoals Arizona.
Helaas zijn ze in sommige landen een invasieve soort geworden. Na het verbod op de wasbeer in landen als Spanje om dezelfde reden, werd een nieuwe modieuze mascotte geïntroduceerd: de coati.Deze soort bracht dezelfde problemen met zich mee als de wasbeer, aangezien het exotische huisdieren zijn met sterke kaken en klauwen, die de neiging hebben om te bijten en te krabben. Bovendien zorgt hun intrinsieke groepsleven ervoor dat ze behoorlijk aangedaan zijn als ze in een huis wonen.
Het gevaarlijkste probleem dat de neusbeer met zich meedraagt, is de overdracht van hondsdolheid. Het fungeert als een wilde vector zoals de rode vos en verspreidt zo een van de gevaarlijkste infectieziekten ter wereld. Momenteel is het behoorlijk onder controle, maar het kan door deze invasieve soorten weer tot leven worden gebracht.
Evenzo jaagt de neusbeer op de eieren van verschillende bedreigde soorten, wat het behoud van deze vogels beïnvloedt. Tegenwoordig zijn er verschillende wilde kolonies in Spanje, vooral op Mallorca, waar de administratie euthanaseert deze dieren gewoonlijk bij afwezigheid van centra voor hun huisvesting; er is meer verantwoordelijkheid nodig in het bezit van deze dieren.
Het gevaarlijkste probleem dat de neusbeer met zich meedraagt, is de overdracht van hondsdolheid. Het fungeert als een wilde vector zoals de rode vos en verspreidt zo een van de gevaarlijkste infectieziekten ter wereld. Momenteel is het behoorlijk onder controle, maar het kan door deze invasieve soorten weer tot leven worden gebracht.
Afbeeldingsbron: Neil Turner, qfwfq78 en Michael Keen