En wie krijgt de hond? Dit is een vraag die we gekscherend stellen aan onze vrienden als ze uit elkaar gaan. Als grap bestaat gezamenlijke voogdij over huisdieren echt. Bovendien is dit een zeer ernstige zaak voor de emotionele gezondheid van het dier.
Dieren lijden ook als er een scheiding of scheiding is van hun baasjes. Gewend zijn om bij beide mensen te zijn en er ineens een te verliezen is niet prettig. Hiervoor is gezamenlijk voogdij over huisdieren in het leven geroepen, zeker als er geen minnelijke schikking is bereikt tussen beide partijen.
Gezamenlijke voogdij over huisdieren
Hoewel we de term gezamenlijke voogdij gebruiken, wordt deze eigenlijk niet als zodanig door de wet gedekt als het over dieren gaat, maar alleen over kinderen.
In het geval van dieren is er de term "tijdelijk genot van het dier". Hoewel het in werkelijkheid precies hetzelfde is: het dier delen de dagen die vooraf door beide partijen zijn vastgesteld om het voor iedereen het beste te maken.
Net als bij kinderen zal worden geanalyseerd of het redelijk en voordelig is dat het dier van het ene huis naar het andere gaat of liever een permanent huis heeft. Vooral in het geval van katten wordt dit verder besproken. Pussycats hebben het veel moeilijker om zich aan te passen aan veranderingen. Honden zijn wat dat betreft makkelijker.
Meestal beslist de rechter altijd in het voordeel van de partij die het huis krijgt. Om de een of andere reden is er onder meer het feit dat de persoon die de woning verlaat geen plek heeft bij ouders of vrienden. Of zelfs als u een flat huurt, mogen ze u geen huisdier toelaten.
Wanneer er kinderen in het spel zijn, kan de belanghebbende bij het ophalen de hond of kat meenemen. Er wordt beweerd dat het goed is voor het kind op hetzelfde moment dat hij er baat bij heeft. De wetgeving is hier echter niet erg duidelijk over. Je moet rekenen op de goodwill van het paar, wat veel te maken zal hebben met de beslissing van een rechter.
Het kan voorkomen dat bij het “delen” van een huisdier een van de partijen de hygiëne of het voeren van het dier verwaarloost. Of zelfs misbruik, of het nu fysiek of emotioneel is. Dergelijke gevallen kunnen worden gemeld en de "misbruiker" kan het dier voor het leven niet meer zien. Zelfs als er kinderen bij betrokken zijn, kan dit als een precedent dienen om te worden opgevolgd door sociale diensten om ervoor te zorgen dat hij niet op dezelfde manier met kinderen handelt.
Hoe een scheiding een huisdier beïnvloedt
Bij een scheiding komen er niet alleen veranderingen voor het paar, maar ook voor het dier. Een verhuizing zorgt voor een verandering van huis, territorium, mensen die het huis bezoeken … Ook plaatsen om te wandelen, routines, schema's en tal van andere zaken.
Afhankelijk van het type huisdier kunnen de veranderingen beter of slechter zijn. Zoals we al eerder zeiden, hebben katten het veel moeilijker om zich hieraan aan te passen. Het is belangrijk, of er nu sprake is van gezamenlijke voogdij of niet, om de gemoedstoestand van ons huisdier te observeren, zodat het lijden als gevolg van de moeilijkheid om zich aan te passen niet leidt tot depressie of erger.
De dierenarts, een bondgenoot in deze gevallen
Routinebezoeken aan de dierenarts worden op dit moment van vitaal belang voor ons huisdier. Hij kan gemakkelijk vaststellen of u gedragsproblemen, verdriet, depressie of een andere afwijking heeft die uw gezondheid in gevaar brengt.
Gebrek aan eetlust, verlies van evenwicht, te veel slapen of liggen staren in de ruimte zijn allemaal tekenen dat er iets mis is.
Wat er ook is gebeurd tussen de leden van een stel, ze moeten oppassen voor het welzijn van hun huisdier. Het is hetzelfde als ze zouden doen voor hun kinderen. U moet weten dat er schade is die soms onomkeerbaar is. Onthoud dat Toen u uw huisdier adopteerde, nam u de verantwoordelijkheid om voor zijn welzijn, zijn gezondheid en zijn veiligheid te zorgen. Stel haar nu niet teleur voor iets waar ze geen schuld aan heeft.
