De Boyero de Flandes is een uit België afkomstige trekhond en veedrijver en is dus vooral geschikt voor liefhebbers van het platteland. Dankzij zijn intelligentie en zijn beschermend instinct is hij de waakhond bij uitstek.
Oorsprong van de Boyero de Flandes
Vroeger gebruikt als herdershond, was deze harige inwoner van de Belgische provincie Vlaanderen ook een soort van tocht.Dankzij een selectie door de eigenaars van de kudde was het mogelijk om de kenmerken te verzamelen die het vandaag onderscheiden.
Momenteel heeft de Vlaamse Hond door de modernisering van de herdersmethode een rol als waakhond en beschermer op de boerderijen.Zijn grote neus en intelligentie maken hem tot een perfecte bondgenoot in het veld.
Kenmerken en morfologie
De Vlaamse Boyero is een middelgroot ras dat 12 jaar kan worden. De International Cynological Federation omvat het in groep I, met herdershonden en runderen.. Van gemiddelde lengte, zijn stam is stevig en kort, en het is dat fokkers ernaar streven dat de lengte van zijn lichaam hetzelfde is als de schofthoogte.
De mantel is een van de elementen die de Boyero de Flandes het meest kenmerken. Het grillige Belgische klimaat, met abrupte en harde ups en downs, is verantwoordelijk voor zijn beschermende functie. De International Cynological Federation stelt een reeks kwaliteitsnormen voor uw haar, namelijk de volgende:
- De Vlaanderen moet een vacht hebben "ruw aanvoelend, droog en mat, niet te lang en niet te kort". De aanbevolen lengte is zes centimeter.
- Het zal nooit een ruig of krullend haar zijn.
- Wat betreft de verdeling, op het hoofd zal het aan de buitenkant van de oren korter en gladder zijn.
- De Boyero de Flandes heeft een soort ‘snor’, aangezien zijn bovenlip bedekt is met voelbare haren.
- Op de rug zal zijn haar hard zijn, terwijl het op de ledematen altijd ruw zal zijn.
We moeten er rekening mee houden dat een exemplaar met steil haar geen ondervacht heeft om het tegen de kou te beschermen.. Deze extra dikke laag geeft je ook maakt waterdicht.
Bron: Basco
Qua grootte zal een gemiddelde man tussen de 62 en 68 centimeter meten en tussen de 30 en 40 kilo wegen. De vrouwtjes worden ondertussen tussen de 59 en 65 centimeter en hebben een gewicht tussen de 27 en 35 kilo.
Zorg
Als er afwijkingen zijn van de vastgestelde minimumnormen, kunnen we een soort gezondheidsprobleem vermoeden. Volgens de International Cynological Federation mag de Boyero de Flandes er bijvoorbeeld niet uitzien als een molosser. Namelijk, mag niet meer meten of wegen dan wat de normen voorschrijven. Geen enkel dier met afwijkingen mag voor de fokkerij gebruikt worden en bij twijfel is het aan te raden een dierenarts te raadplegen. Andere signalen waar we rekening mee moeten houden zijn:
- Een "uitpuilende, smalle" schedel.
- Een duidelijke afwijking van de normale pigmentatie van het dier op neus, lippen en oogleden.
- Ongewoon heldere en starende ogen.
Wat de trainingsgewoonten betreft, moet de Vlaamse Sennenhond uiterlijk op de leeftijd van 12 weken socialiseren. Het komt vaak voor dat dit exemplaar een angstig of agressief karakter krijgt zonder de juiste aandacht. Als een positief punt moet worden opgemerkt dat zijn acute intelligentie hem perfect zal laten reageren op de bevelen van zijn meester.. Zoals alle grote honden heeft de Vlaamse Sennenhond de neiging om te lijden aan heupdysplasie, staar of een torsie van de maag.
Hygiëne en voeding
De Boyero de Flandes leidt een druk leven op het platteland. Daarom moeten we extra voorzichtig zijn met de hygiëne en het borstelen van hun vacht. U wordt niet vaak gewassen, omdat de ondervacht kan worden beschadigd door overmatige reiniging.
Bovendien wordt zijn haar drie of vier keer per jaar geknipt, maar we mogen zijn snor, zijn wenkbrauwen of zijn baard nooit knippen. Het is kapitaal om te hebben pas op voor de kussentjes en haren aan de binnenkant van zijn oren.
Omdat het een dier van een bepaalde grootte is, de Vlaamse Sennenhond heeft grote hoeveelheden voedsel nodig. Houd er daarom rekening mee dat de onderhoudskosten van een grote hond duur zijn. Een gezonde en evenwichtige voeding, met energie- of vetvoer bij erg koud weer, is ideaal.
Bron van de afbeeldingen: juan pablo gonzález barragán y Basco.
