Wanneer een vogel wordt verworven, is het meestal van onbekend geslacht, en zelfs als het bekend is, is het misschien niet exact. Het geslacht van vogels in het algemeen onderscheiden is moeilijk, omdat de voortplantingsorganen inwendig zijn en daarom van buitenaf niet zichtbaar zijn. Het is niet vreemd dat een persoon al 4 jaar bij zijn papegaai is en plotseling gebeurt het als UP's: "Kevin is een meisje?" Hier vertellen we je verschillende methoden om het geslacht van een papegaai te weten.
Als we het over papegaaien in het algemeen hebben, spreekt men meestal over de papegaaienfamilie, een groep vogels die ook bekend staat als eenogige vogels, waaronder papegaaien, parkieten, parkieten en ara's. In het geval van parkieten is het onderscheid tussen mannetje en vrouwtje heel eenvoudig, omdat ze opmerkelijke fysieke verschillen hebben, zoals de kleur van de was.
De was is het membraan dat de neusgaten bedekt, gelegen in het bovenste deel van de snavel. Mannetjes hebben blauwgekleurde was (of, afhankelijk van de variëteit, roze) en vrouwtjes blauwachtig wit of bruin. De uiteindelijke kleuren ontwikkelen zich pas als de parkiet volwassen is, maar het is een zeer gemakkelijke manier om het geslacht te achterhalen met het oog op een kruising. Voor de andere papegaaien moet je naar andere factoren kijken.
Secundaire seksuele karakters
Secundaire geslachtskenmerken zijn: attributen die niet direct gerelateerd zijn aan het voortplantingssysteem, maar ze zijn verschillend bij mannen en vrouwen. Ze ontwikkelen zich in de puberteit en zijn duidelijker zichtbaar op volwassen leeftijd. Een voorbeeld bij mensen is de stem. Hoewel het niet direct gerelateerd is aan het voortplantingsorgaan, hebben mannen de neiging om een diepere stem te hebben en vrouwen acuter. Er zijn uitzonderingen, maar toch kun je meestal zien of een man of een vrouw aan het woord is.
Hetzelfde gebeurt bij dieren. Niet met de stem, maar met andere kenmerken, zoals de grootte of kleur van het verenkleed. In het geval van papegaaien, mannetjes zijn meestal groter, kleurrijker en hebben meestal langere hoofden. Bovendien zijn vrouwen agressiever dan mannen. Bij veel papegaaiensoorten bereiken zowel het mannetje als het vrouwtje een geslachtsrijpheid tussen één en twee jaar.
Vanaf dat moment beginnen bijna alle vrouwtjes eieren te leggen, maar niet allemaal. Dus als je papegaai een ei legt, is het papegaai, maar als hij dat niet doet, heb je nog steeds de twijfel (een noodzakelijke maar niet voldoende voorwaarde). De identificatie van secundaire geslachtskenmerken is een manier om sekse te onderscheiden, maar is vaak niet exclusief, dus moeten andere methoden worden gebruikt.
Pubis palpatie
Schaampalpatie is een van de meest gebruikte methoden, omdat het bij jonge dieren kan worden gebruikt en het goedkoper is dan naar de dierenarts te gaan. Het is echter niet 100% sluitend. Om een schaambeenpalpatie uit te voeren, moet de papegaai voorzichtig worden opgepakt, met het gezicht naar beneden worden gelegd en worden gepalpeerd, zonder te veel te drukken, de bekkenbeenderen, net boven de anus.
Als het een vrouw is, moet een scheiding tussen de schaambeenderen die meer dan een halve centimeter kan meten, bij aanraking worden gewaardeerd. Dit gat is waar het ei zal passeren, dus als het het niet heeft, kan het een mannetje zijn. Maar alleen omdat je het niet merkt, wil nog niet zeggen dat je het niet hebt, dus hoewel deze methode betrouwbaarder is dan secundaire geslachtskenmerken, is het ook niet onfeilbaar.
Dierenarts
De methoden die de dierenarts kan gebruiken zijn drie: een onderzoek van het DNA van het dier, een endoscopie en een hormonale analyse. Deze methoden zijn onfeilbaar, maar vereisen het gebruik van een specialistische en financiële uitgave.
De studie van DNA kan worden gedaan door middel van bloedmonsters of zelfs veren, en bestaat in feite uit het analyseren van de genen van het monster op zoek naar de genen die het geslacht bepalen, die verschillend zijn bij mannen en vrouwen. Deze methode kan ook genetische ziekten of de stamboom van de papegaai identificeren (als je een DNA-monster van de ouders hebt).
Endoscopie bestaat uit het introduceren van een camera in het dier waarmee we zijn voortplantingsorganen kunnen zien. Dit proces verdoving van het dier vereist, maar het bepaalt definitief het geslacht. Het derde proces is een hormonale analyse door middel van een bloedmonster. Hormonen zijn in verschillende hoeveelheden aanwezig bij mannen en vrouwen, dus dit is ook een zeer bepalende factor.