Een van de belangrijkste redenen waarom honden zulke goede gezelschapsdieren zijn, is vanwege hun vermogen om met mensen te communiceren.. Er is onderzocht dat ze ons beter begrijpen dan wij hun lichaamstaal kunnen lezen.
De tekenen die ze ons laten zien zodat we kunnen interpreteren wat ze ons vertellen zijn talrijk, de houding, oren, mond, haar en staart van uw hond zijn zeer duidelijke indicaties van wat ons huisdier ons wil laten begrijpen met zijn lichaamstaal.
Honden voeren op hun eigen manier vocalisaties en gebaren uit met hun gezicht en lichaam, zoals mensen, om hun gevoelens te uiten. Hoewel sommige van deze gebaren erg op de onze lijken, is het zeer waarschijnlijk dat ze heel verschillende betekenissen hebben.
Het eerste is de observatie van lichaamstaal
Om de betekenis van de gebaren van ons huisdier te leren kennen, is observatie het beste instrumenten daardoor kunnen we veel van de dingen die het doet begrijpen. Veel hondengebaren en -vaardigheden zijn subtiel en moeten worden geïnterpreteerd.
Bij het leren van hondentaal kunnen we reageren op een hypothetisch probleem voordat het groter wordt. Dit leerproces kent twee wegen, aan de ene kant herkennen we hun gebaren en we leren ze te interpreteren, en aan de andere kant moeten ze ook onze gedragssignalen leren.
Honden begrijpen onze taal ook niet, maar ze zullen tonen en de semantiek van de woorden identificeren; het is belangrijk dat we ze leren wat 'nee' of 'ga zitten' betekent. Alleen al door steeds maar weer "ga zitten" te zeggen, zal het dier niet kunnen weten wat het betekent en denken dat het deel uitmaakt van de onzin die wij mensen zeggen, volgens zijn perceptie, de hele dag door.
Daarom moet de hond in een zittende positie worden gelokt en vervolgens worden beloond voor het gehoorzamen. Deze actie wekt het verlangen van het dier om rechtop te gaan zitten. Hiermee zal het horen van het woord "zitten" hierna associëren met wat te doen.
Oogcontact en straffen
Bij de analyse van de hond in het aangezicht van visueel contact met ons, moeten mensen weten dat, zoals in het geval van mensen, dat honden voelen zich verward en bedreigd met een starre blik, onder meer omdat het voor hen een bedreigende houding is. Een hond die zijn blik afwendt om het risico van confrontatie te vermijden, is op zijn eigen manier hoffelijk.
Oogcontact met ons mensen kan worden getraind in honden zodat ze hun percepties aan ons communiceren. De beste manier om deze training uit te voeren is "positieve bekrachtiging" of "clickertraining".
Het is een stabiele en effectieve training. Het is niet erg effectief, bijvoorbeeld straf, omdat is aangetoond dat honden een zeer kort geheugen hebben en hoogstwaarschijnlijk sommige activiteiten niet associëren met hun straf.
Daarnaast is onderzocht dat honden zich niet schuldig voelen. De hond leert bijvoorbeeld dat wanneer hij op de grond poept, we het niet leuk vinden, en wanneer we thuiskomen, zal hij doen wat nodig is om ons te compenseren, maar dit betekent niet dat hij de actie van ontlasting relateert aan ons ongemak .
enkele gebaren
- Omdraaien en hun buik laten zien is een typisch gebaar dat onze huisdieren maken, en het is een soort blijk van respect, maar ook van absoluut vertrouwen.
- Niezen, geeuwen en liplikken zijn tekenen dat het dier nerveus is.
- De staart is een van de meest indicatieve en gebarende elementen. Wanneer de staart en de kolf bewegen, herkennen we er zeker allemaal vreugde in. Maar als de staart langzaam kwispelt, betekent dit een voorzichtig karakter. Als de staart omhoog en stijf is, is dit een ondubbelzinnig teken dat het dier alert is. Een halfhoge staart betekent enige voldoening, maar als het tussen de benen zit, is het een teken van angst.
- In een zelfverzekerde houding zal de hond rechtop staan, met de staart omhoog en langzaam kwispelend, met de oren ontspannen en de ogen met kleine pupillen.
- Als hij voor ons staat, met zijn kop en borst op de grond, zijn voorpoten gespreid en zijn staart omhoog, is het een duidelijke uitnodiging om te spelen. Het zwaaien van de heup van ons huisdier geeft hetzelfde aan.
- Als het dier zijn poot opheft om onze knie of een ander deel van het lichaam aan te raken, betekent dit gebaar van lichaamstaal dat we er om de een of andere reden aandacht aan besteden.
