Op het moment dat een hond en zijn baasje elkaar in de ogen kijken, genieten ze allebei van een stoot oxytocine dat versterkt de affectieve band tussen hen, zoals kan worden afgeleid uit studies die in Japan zijn uitgevoerd. Dit liefdeshormoon is een fundamenteel element om de effectiviteit te versterken, bijvoorbeeld in het geval van moeders en kinderen tijdens borstvoeding, net zoals het een hormoon is dat het behoren tot een sociale groep, seksueel gedrag en relaties definieert.
Uit deze uitgevoerde analyses blijkt dat de mensen die zeggen dat ze het meest van hun honden houden, degenen zijn die ze het meest in de ogen kijken, wat aangeeft dat de blik een fundamentele factor is in de relatie tussen beide soorten. Hoe meer een hond naar zijn baasje kijkt, merken de auteurs van het onderzoek op, hoe meer het niveau van oxytocine, of het liefdeshormoon, stijgt in zowel de persoon als het dier.
In een ander experiment voorzagen houders een groep honden van oxytocine voordat ze begonnen te communiceren en met hun baasjes om te gaan. Het gevolg was dat de dieren steeds beter naar hun baasje gingen kijken..
De gevoel van genegenheid wat een hond voelt als hij ziet dat zijn baasje meer dan gecrediteerd is. In die zin is de band tussen een hond en zijn baasje vergelijkbaar met die tussen een baby en zijn moeder. Deze speciale verbinding wordt bevorderd door oxytocine, een liefdeshormoon dat werkzaam is in de hersenen en het lichaam van honden en mensen. Onder zijn bijdragen, dit hormoon helpt stress te verminderen, versterken en verbeteren van sociale relaties, vertrouwen opbouwen, etC. Bij lichamelijk contact, een knuffel of een uitwisseling van blikken met dierbaren komt dit hormoon op natuurlijke wijze vrij.
Honden herkennen onze glimlach en door ons te observeren kunnen ze onze gebaren en de emoties die op onze gezichten worden weerspiegeld, lezen en zelfs interpreteren., evenals het voelen van onze woorden en de toon waarmee we ze zeggen, enz. Van onze huisdieren kunnen we veel weten over cognitie en zelfs onze percepties.
Wat is oxytocine, het liefdeshormoon?
Het oude liefdeshormoon in kleine moleculen, bestaande uit negen primaire aminozuren, dat zijn oorsprong heeft in het in evenwicht houden van het zout- en waterniveau. Naarmate het evolueerde, werden eigenschappen in dit hormoon waargenomen om te interageren bij reproductie en bevalling, waardoor de effecten ervan werden uitgebreid naar het paar, het gezin, enz. De nieuwste onderzoeken overstijgen menselijke relaties en er worden interessante conclusies getrokken over de invloed van oxytocine tussen mens en hond.
Onderzoekers ontdekken dat zelfs wolven niet reageren op menselijke blikken, zelfs niet als ze door mensen worden opgevoed. Het gevolg is dat deze "menselijke" manier van hechting zich in de loop van de tijd tussen honden en mensen heeft ontwikkeld.
Enkele testen
Auteur: Ana Fuentes
Een van de uitgevoerde experimenten was gericht op: analyseer het gedrag van 30 honden en hun baasjes terwijl de dieren een half uur werden geïsoleerd in de voor de test bestemde ruimte. De keren dat eigenaren hun huisdieren aaiden, ernaar keken en ermee omgingen, werden genoteerd.
In een tweede fase werden de oxytocinespiegels in de urine van mensen en dieren gemeten, om na te gaan hoe het contact tussen hen de niveaus van het liefdeshormoon in de hersenen, zowel bij de honden als bij hun baasjes, had weten te verhogen.
De gegevens van deze tests zijn overtuigend: continu en aanhoudend oogcontact tussen honden en hun baasjes versterkt de band en de voordelen van wederzijds samenleven. Dit is een van de verklaringen van de voordelen van het hebben van een huisdier, vooral voor mensen met een of andere moeilijkheid, zoals ouderen of bij kinderen met een autistische veldstoornis.
De sleutel tot alles is de toename van oxytocine, wat het stressniveau verlaagt. Bovendien worden sociale relaties verbeterd, daarom zijn therapieën met honden voorgesteld als een behandeling voor verschillende pathologieën.
Honden zorgen ongetwijfeld voor een therapeutisch effect en zonder bijwerkingen. De voordelen van deze therapieën worden steeds meer gebruikt, zowel in de thuisomgeving als in de gezondheidszorg door medische professionals.
