De gelukkigste verhalen kennen geen uren, kilometers, steden of continenten. Wanneer iemand goed voor iemand doet en ze hun best doen om hen te bedanken, wordt de wereld voor een lange tijd een plaats waar goede dingen niet de uitzondering zijn, maar de gemeenschappelijke noemer.
Zonder enige twijfel, degenen die het beste weten over goede daden en dankbaarheid zijn honden. Honden zijn ongelooflijk nobele wezens, die niet alleen zorgen, beschermen, liefhebben, spelen en onvoorwaardelijk steunen degenen die hen een goed cadeau geven, maar ze ook bedanken voor hun hele leven.
Geloof je het niet? Nou, dat is wat er gebeurde in een klein en rustig stadje in Rusland, toen… Een hond reisde niet meer en niet minder dan 300 kilometer, om het gebaar te bedanken van een vrouw die haar korte tijd eerder van een dreigende dood had gered.
Een verschrikkelijk ongeluk
Dit mooie verhaal begint met het ergste in het begin: in de stad Rostov, een mooie zwarte hond liep rustig op straat toen een chauffeur haar zwaar aanreed.
Verre van verantwoordelijk te reageren op hun daad, de man negeerde het gehuil van de pijn van degene die overreed en vertrok, het arme teefje achterlatend ten koste van een wonder zodat ze verder kan leven.
Gelukkig voor haar zou een 26-jarig Russisch meisje genaamd Nina Baranovskaya ontroerd zijn als ze haar op de weg zou zien liggen worstelend om te overleven, waarvoor hij haar naar een dierenarts bracht, zodat hij kon proberen haar leven te redden.
Nadat ze de naam Shavi had gekregen, controleerde de specialist haar gezondheidstoestand, om vervolgens met afschuw vast te stellen dat een van de ernstige verwondingen die ze had, de breuk van twee van haar benen was, dus de hoop dat de hond weer zou kunnen lopen was niet erg hoog.
Succesvol herstel
Gelukkig,de dierenarts slaagde erin om de hond naar tevredenheid te laten herstellen van al zijn schade en om weer volledige mobiliteit in zijn benen te krijgen. Hij moest echter tal van oefeningen doen om zijn normale leven te kunnen uitoefenen, omdat bij dit soort blessures het meest voorkomende is om hevige pijn te lijden.
Geconfronteerd met deze delicate situatie, Baranovskaya zou ervoor zorgen dat ze weer kon lopen, zodat, zodra ze volledig hersteld is, contact wordt opgenomen met vrienden en familie om een huis te vinden voor Shiva, die vóór het ongeval in de koude straten van Rostov woonde, zonder dat iemand voor haar zorgde.
Nadat ze eindelijk een gezin had gevonden dat het vierpotige meisje op een verantwoorde manier kon adopteren en verzorgen, zou de 26-jarige afscheid van haar nemen., trots op haar kracht, moed, veerkracht en veerkracht.
Het was het laatste afscheid, een afscheid dat nooit vergeten zou worden, een voor altijd ingekaderd in de vechtlust van Shiva en de zorgzame ziel van Baranovskaya. Het lot had echter een ontroerende epiloog voor de laatste voorbereid.
Mijlen van liefde en dankbaarheid
De dagen gingen gedwee voorbij in de huizen van de hond en degene die haar redde, totdat… Op een koude middag zou het vierpotige meisje op mysterieuze wijze verdwijnen. Haar nieuwe baasjes konden haar niet vinden, en alle hoop verloren, stopten ze met zoeken naar haar.
Verre van terug te willen naar de straat of niet meer onder het warme dak van je nieuwe huis te willen zijn, Shiva kon de liefde van degene die haar had gered niet vergeten en begon aan een ongelooflijke reis om hem te bedanken voor zijn nobele gebaar.
De hond liep niet meer en niet minder dan 320 kilometer totdat ze Baranovskaya vond, die bij het opmerken van haar aanwezigheid van emotie zou huilen en haar stevig omhelsde nadat ze haar in goede gezondheid had zien lopen.
Weer samen
Auteur: Eduardo Millo
Het kostte hem een wereld om te erkennen dat de mooie hond zo'n lange reis was begonnen om haar te vinden en haar liefde te geven.
Door weer samen te zijn, zou de nieuwe eigenaar een ruimte in haar huis mogelijk maken waar de hond nu de ruimte deelt met haar en haar dochter, en zo een prachtig gezin te vormen waarin liefde en solidariteit heersen.
In deze wereld zijn meer mensen nodig met het hart van Baranovskaya en de moed van Shiva, Misschien zullen dit soort situaties op deze manier niet langer de uitzondering zijn, maar de gewone, de meest normale, het alledaagse worden.