Weinig mensen kennen het paard van Przewalski, maar het is nog steeds een uniek dier met een unieke geschiedenis. Al millennia hebben we gedomesticeerde paarden, waardoor hun wilde varianten uitsterven en vervangen. Het Przewalski-paard heeft het echter tot op de dag van vandaag overleefd en wordt beschouwd als het laatste wilde paard.
De laatste wilde paarden
Als we het hebben over wilde paarden de mustangs Amerikaanse mensen. Het zijn echter nog steeds kastanjebruine paarden, dat wil zeggen, gedomesticeerde paarden die in de steek worden gelaten en erin slagen in het wild te overleven.
In Amerika stierven duizenden jaren geleden paarden uit, maar tijdens de verovering van Amerika werden verschillende Spaanse paardenrassen geïmporteerd. De Amerikaanse vlaktes, waar geen grote roofdieren zijn zoals de wolf, de beer of de grote katten, lieten hun hoogtepunt toe.
Het Przewalski-paard staat niet voor niets bekend als een Mongools wild paard. En het is dat, hoewel het op de rand van uitsterven stond, vandaag overleeft het als het enige paard dat geen domesticatieproces heeft ondergaan.
Hierdoor kan het een ideaal studiemodel zijn voor het gedrag van paarden, aangezien vertoont een temperament en sociale structuur die zeker erg lijkt op die van de voorouders van het gedomesticeerde paard. Dit heeft meerdere toepassingen voor paardenethologie en natuurlijke dressuur.
Duizenden jaren geleden stierven paarden in Amerika uit, maar tijdens de verovering van Amerika werden verschillende Spaanse paardenrassen geïmporteerd. De Amerikaanse vlaktes, waar geen grote roofdieren zijn zoals de wolf, de beer of de grote katten, lieten hun hoogtepunt toe.
Kenmerken en gedrag
In tegenstelling tot gedomesticeerde paarden heeft het Mongoolse wilde paard een duidelijke schedel, met een convexe in plaats van concave snuit. De poten zijn kort en de anatomie is solide, met een groter hoofd in verhouding tot het lichaam.
Hun manen zijn altijd rechtopstaand en hebben een kleur die varieert tussen geel en donkerbruin. Zijn volwassen gewicht is ongeveer 350 kilo en hij is meer dan twee meter lang.
Przewalski's paarden zijn een zeer sociale soort, leven in grote kuddes, geleid door een dominant mannetje. Als de paarden de leeftijd van twee jaar bereiken, verlaten ze meestal de groep.
De vrouwtjes nestelen zich in andere kuddes en de mannetjes proberen de macht van andere hengsten te ontfutselen, die genetische uitwisseling tussen leden van de soort aanmoedigt. Het karakter van Przewalski's paard is dapper en hoewel het niet zonder reden aanvalt, is het onmogelijk om wilde exemplaren te temmen.
Wat betreft voedsel, deze soort, die in graslanden leeft, voedt zich met gras. Zijn belangrijkste roofdier is de wolf, hoewel zijn grootste bedreiging de mens is en de impact die het heeft op het leefgebied van het Mongoolse wilde paard.
Przewalski's paarden zijn een zeer sociale soort, leven in grote kuddes, geleid door een dominant mannetje.
Behoud van het Przewalski-paard
Tijdens het Pleistoceen leefde het paard van Przewalski in Azië en zijn Europese tegenhanger, de tarpan, leefde in Europa. Deze soort zit achter de oorsprong van gedomesticeerde paarden.Duizenden jaren lang had hij geen bedreigingen, maar de jacht en de concurrentie met vee brachten hem in ernstig gevaar. En het feit is dat de soort duizenden exemplaren had, maar in een paar jaar tijd werd het enkele tientallen.
In 1969 werd het laatste wilde paard gezien in de steppen van Mongolië. Er werd echter een baanbrekend kweekproject gestart, dat erin slaagde de voortplanting van de soort te bevorderen. Mongoolse paardenze werden uiteindelijk opnieuw geïntroduceerd in 1992, in de graslanden van het zuidwesten van Mongolië.
Deze paarden waren perfect aangepast aan de Hustai-regio, waar ze vroeger leefden, dus de scharrelpaardenfokkerij was een succes. Tegenwoordig zijn er iets meer dan 300 wilde Przewalski-paarden,die in een beschermd reservaat wonen, waarmee hun telling aanzienlijk toeneemt. Hierdoor kunnen we nu weer wilde paarden zien in de wilde steppen van Mongolië.
