Epilepsie is een hersenaandoening die ervoor zorgt dat de hond plotselinge, ongecontroleerde en terugkerende fysieke aanvallen krijgt, met of zonder bewustzijnsverlies. Soms kan dit om onbekende redenen gebeuren, idiopathisch of genetisch.
Idiopathische epilepsie wordt gekenmerkt door structurele hersenlaesies en komt vaker voor bij mannen. Indien onbehandeld, kunnen de aanvallen ernstiger en frequenter zijn.
Wat zijn de symptomen van epilepsie bij honden?
Een hond met epilepsie heeft epileptische aanvallen. Wanneer dit gebeurt, kunnen ze versuft lijken, zich verbergen of aandacht zoeken. Op het moment van de aanval zal uw hond opzij vallen, verstijven, diep kwijlen, plassen, poepen en vocaliseren. Deze aanvallen duren over het algemeen 30 tot 90 seconden.
Aanvallen treden meestal 's nachts of in de vroege ochtend op terwijl het dier rust of slapen. Over het algemeen herstellen de meeste honden tegen de tijd dat ze naar de dierenarts worden gebracht voor een onderzoek.
Nadat epileptische aanvallen optreden, uw hond zal zich verward en gedesoriënteerd voelen. Je kunt rondjes lopen en dingen tegen het lijf lopen. Hij zou veel kwijl op zijn kin kunnen krijgen en misschien een soort bloeding uit zijn mond, als hij zichzelf beet.
Je kunt proberen het te verbergen en je zult meer dorst en veel eetlust hebben. Herstel na de aanval kan onmiddellijk zijn of tot 24 uur duren.
Bij een focale aanval vindt de abnormale elektrische activiteit slechts in één deel van de hersenen plaats. Focale aanvallen kunnen ongewone bewegingen in een ledemaat of een kant van het lichaam veroorzaken. Soms duren ze maar een paar seconden. Ze kunnen beginnen als focaal en vervolgens gegeneraliseerd worden.
Honden met epilepsie kunnen aanvallen krijgen met regelmatige tussenpozen van één tot vier weken. Dit is vooral het geval bij honden van grote rassen.
Hoe jonger de hond, hoe ernstiger de aanvallen.. Wanneer het begin van de ziekte echter binnen 2 jaar optreedt, zal behandeling met medicatie effectiever zijn.
Als uw hond een epilepsieaanval krijgt, probeer dan in de eerste plaats kalm te blijven. Als uw hond in de buurt is van iets dat hem zou kunnen beïnvloeden, zoals meubels of de trap, probeer hem dan voorzichtig van die plaats weg te halen.
Blijf uit de buurt van het hoofd en de mond van uw hond. Stop niets in de mond van uw huisdier. Als de aanval langer dan een paar minuten duurt, loopt uw hond het risico zijn temperatuur te verhogen. Zet een ventilator aan en doe koud water op zijn poten, praat zachtjes tegen je hond en raak hem zachtjes aan. Bel uw dierenarts als de aanval voorbij is.
Epilepsie kan ook worden veroorzaakt door genetische problemen. Bij veel hondenrassen is het bekend. Er zijn meerdere recessieve genen in rassen zoals de Berner Sennenhond en de Labrador Retriever. Recessieve eigenschappen komen ook voor bij Vizsla en Ierse Wolfshond, Engelse Springer Spaniel en Finse Spitz-honden.
Kenmerken die verband houden met genetische epilepsie manifesteren zich meestal tussen de leeftijd van 10 maanden en 3 jaar.
Aan de andere kant zijn de hondenrassen die het meest vatbaar zijn voor idiopathische epilepsie de Beagle, Keeshond, Belgian Tervuren, Golden Retriever, Labrador Retriever, Vizsla en Shetland Sheepdog.
Behandeling
De twee belangrijkste factoren in diagnose van idiopathische epilepsie is de leeftijd waarop de aanvallen beginnen en het patroon van de aanvallen (type en frequentie).
Zoals gewoonlijk een deel van de behandeling is poliklinisch. Het wordt aanbevolen dat de hond niet probeert te zwemmen, om te voorkomen dat hij per ongeluk verdrinkt. De meeste honden die langdurig anti-epileptica gebruiken, hebben overgewicht. Daarom is het belangrijk om zijn gewicht goed in de gaten te houden en uw dierenarts te raadplegen over een dieetplan.
Het is belangrijk om de therapeutische niveaus van geneesmiddelen in het bloed te controleren. Honden die bijvoorbeeld met fenobarbital worden behandeld, moeten na aanvang van de behandeling gedurende de tweede en vierde week worden gecontroleerd. Hiervoor wordt aanbevolen om elke 6 of 12 maanden een bloedchemisch profiel te maken.
Epilepsie kan niet worden voorkomen. Daarom, als uw hond aan deze ziekte lijdt, is het noodzakelijk om zijn aanvallen onder controle te houden. Probeer zout voedsel te vermijden bij volwassen huisdieren die worden behandeld met kaliumbromide, aangezien dit kan leiden tot epileptische aanvallen en nierfalen.