We hebben ze gezien in films en op tv-shows: krokodillen zijn mysterieuze en gevaarlijke dieren. We hebben het ook op het nieuws gezien, wanneer iemand in een waterrijk gebied verdwijnt en wordt toegeschreven dat hij is opgegeten.
Maar wat zijn deze dieren eigenlijk? Moeten we bang voor ze zijn? Vandaag vertellen we je alles over deze enorme reptielen:
Krokodil kenmerken
Krokodillen zijn een familie van reptielen Er wordt geschat dat ze 55 miljoen jaar geleden verschenen. Dat wil zeggen, ze zijn een van de grootste reptielenfamilies die op aarde bestaan.
Binnen zijn familie zijn er soorten die variëren in grootte en gewicht: de Nijlkrokodil, een van de grootste soorten, kan tot 6 meter lang worden en bijna 1.000 kilogram wegen. Sommige soorten kunnen wel 80 jaar oud worden.
Ze hebben allemaal een plat en langwerpig lichaam met een lange staart die wel de helft van hun lichaam kan meten. Velen van hen hebben ribbels en bulten op het bovenlichaam om zichzelf te beschermen tegen roofdieren.
Maar het meest opmerkelijke kenmerk van het krokodillenlichaam is zijn mond: hij is lang en heeft veel tanden. Hun kaken zijn erg sterk en kunnen gemakkelijk botten breken en vlees scheuren.
Het zijn vleesetende dieren en voeden zich voornamelijk met gewervelde dieren zoals vissen, vogels en andere zoogdieren die dicht bij hun leefgebied komen. Als voedsel echter schaars is, kunnen ze zich voeden met weekdieren en schaaldieren.
Ze hebben een trage stofwisseling, zodat ze op een grote prooi kunnen jagen en dan dagen of weken niet meer jagen.
Gedrag
Krokodillen lijken traag op het land, maar snel onder water. Ze jagen meestal door zich in het water te verstoppen, geduldig wachtend tot hun prooi binnen handbereik is om snel te bewegen en te vangen. Ze camoufleren zich onder water of met modder, en als de prooi zich op een goede plaats voor hen bevindt, vallen ze zonder waarschuwing en met grote snelheid aan. Zo slaan ze dieren neer die groter zijn dan zijzelf om ze onder water te slepen en te verdrinken.
Aan de andere kant, tenzij de gelegenheid zich voordoet en ze een prooi van heel dichtbij kunnen vangen, zullen ze niet op het land jagen. Ze bewegen veel beter in het water.
Op het land zien ze eruit als langzaam en zwaar bewegende dieren, maar ze kunnen bepaalde afstanden afleggen voortbewegen met zijn zeer sterke achterpoten en zichzelf helpen met zijn staart. Behalve tijdens de jacht, brengen ze het grootste deel van hun tijd onbeweeglijk door, zowel in het water als aan de kust.
Net als andere reptielen regelen ze hun lichaamstemperatuur meestal door zichzelf bloot te stellen aan de zon of schaduw. Wanneer meerdere krokodillen aan de kust of op een rots in de zon worden gezien, regelen ze hun lichaamstemperatuur.
Ze leven in groepen en onderhouden een complexe sociale hiërarchie, waarbij de rol van moeders wordt benadrukt bij de zorg voor hun jongen. Ze kunnen zich organiseren om in een groep te jagen als de prooi die ze najagen de moeite waard is.
Krokodillen kunnen veel verschillende soorten geluiden maken. De jongen krijsen vanuit de eierschaal om hun moeder te waarschuwen om hen naar buiten te helpen. Volwassenen maken vaak geluiden die verband houden met het broedseizoen, om een partner te vinden om mee te paren; of om hun territorium te verdedigen.
Habitat
Er zijn krokodillen op veel continenten op aarde, maar de meeste bevinden zich in tropische gebieden; in Afrika, Midden-Amerika en Azië.
Het leefgebied van deze grote reptielen zijn vochtige plaatsen met waterpartijen. Dat wil zeggen, ze zijn te vinden aan de monding van rivieren, moerassen, sommige meren of zelfs kustkusten.
Het hangt van elke soort af om zoet of zout water te kiezen: er zijn sommige volledig zoet water, maar er zijn anderen die, vanwege de samenstelling van hun huid, de voorkeur geven aan wateren met een verschillend zoutgehalte.
Er is een soort zeekrokodil die in de oceaan leeft, tussen Zuid-India, de Filippijnen en Noord-Australië.
Daarnaast hebben ze veel zon nodig om hun lichaam te kunnen verwarmen. Ze nemen het meerdere uren per dag, dus ze zullen niet aanwezig zijn in gebieden met veel schaduw of waar het meestal regent.
Sommige bedreigde krokodillensoorten leven momenteel alleen in dierentuinen of soorten herstelfaciliteiten, in de hoop hun aantal te vergroten en om ze snel terug te kunnen brengen naar hun natuurlijke habitat. Dit zijn bijvoorbeeld de Filippijnse krokodil of de Cubaanse krokodil, die ernstig met uitsterven worden bedreigd.