Zorgen voor en liefde geven zijn fundamentele aspecten van verantwoord eigenaarschap. Desalniettemin, waarschuwen specialisten voor de gevaren van overmatige humanisering van huisdieren. Vervolgens zullen we de redenen bekijken om te zeggen 'mijn hond is niet mijn zoon'.
De oorsprong van de sensatie
Sommige deskundigen beweren dat het concept van gevoeligheid voor dieren ontstond tijdens de romantiek. Het zou verband houden met de vraag om rechten uit te breiden en een ander soort minder exclusieve ethiek te vinden.
Anderen beweren dat de humanisering van huisdieren een duidelijk teken is van de transformatie van het concept van het gezin. Aan de ene kant alert op het individualisme van onze tijd, waar het huisdier verschijnt als het knooppunt van de gezinsvereniging.
Voor een ander, onthult de menselijke moeilijkheid om te communiceren en gevoelens te uiten. In de context van een ethische crisis leidt de afbraak van het vertrouwensgevoel tot het zien van zuiverdere wezens bij honden dan bij mensen.
Auteur: Wagner Cezar
Voor veel gepassioneerde meesters klinkt dit poëtisch. Maar het moment waarop ik zeg "de hond is niet mijn zoon" niet herkennen, kan kenmerkend zijn voor mishandeling van het dier.
Waarom moet ik begrijpen dat mijn hond niet mijn zoon is?
Eerst, het moet worden opgemerkt dat bij het humaniseren van een hond zijn specifieke kenmerken niet langer worden gerespecteerd. Elke soort heeft zijn eigen behoeften, aangezien zijn organisme niet hetzelfde is als dat van de mens. Naast slechte gewoonten kan dit leiden tot gezondheidsproblemen.
Eten is een goed voorbeeld. Veel eigenaren vinden het schattig om hun eten met dieren te delen. Maar in werkelijkheid veroorzaakt de inname van gekookt, gekruid en/of geïndustrialiseerd voedsel ernstige aandoeningen in de maag van het huisdier.
Kleding, accessoires en accessoires
Een ander voorbeeld is de verspreiding van kleding en schoenen voor huisdieren.. Het lijkt misschien mooi, maar het wordt niet aanbevolen voor het lichaam van het dier. Door schoenen aan de poten van je hond te doen, blokkeer je transpiratie en voorkom je contact met de grond. In feite wordt zijn aangeboren motivatie uit deze regio verwijderd, waardoor de natuur verandert.
Overmatige humanisering heeft ook de neiging om gedrags- en/of temperamentproblemen te veroorzaken. Verlegenheid, agressiviteit, overmatig geblaf, hyperactiviteit en "chantage" gedrag. Het zijn allemaal duidelijke voorbeelden van ongewenst gedrag dat voortkomt uit gehumaniseerde schepping.
Ten tweede, het ontbreken van grenzen tussen mens en dier kan een aantasting van het psychisch evenwicht van de mens betekenen.
Mijn hond is niet mijn zoon. Onderwijs en discipline
Correcte en disciplinaire opvoeding leert de hond om beter samen te leven met mensen en andere dieren. Het socialisatieproces vermindert de kans op agressief gedrag. Vooral in het geval van een territoriaal geschil.
Integendeel, Humanisering en onverantwoordelijk ouderschap hebben de neiging om het gevoel van bezitterigheid te voeden. Wat uiteindelijk leidt tot huiselijke ongelukken met mensen en/of uitgenodigde dieren. De niet-gesocialiseerde hond heeft de neiging zichzelf en zijn baasje te isoleren om controle over het territorium uit te oefenen.
Bovendien is het beroven van het samenleven met leeftijdsgenoten niet positief voor zowel de hond als de eigenaar. Hoewel het mogelijk is om een interactie tussen mens en dier tot stand te brengen, kan het dialoog en rationeel leren niet vervangen.
En hoe krijg ik een gezonde relatie met mijn hond?
Het eerste is om de zin te begrijpen en voor jezelf te herhalen: "mijn hond is niet mijn zoon"”. Dat betekent niet minder van hem houden of hem van genegenheid beroven. Maar het legt wel grenzen op tussen jouw ruimte en jouw ruimte.
De hond moet worden geïntegreerd als onderdeel van de "kudde" die uw gezin is. Maar nooit als leider. Anders zal het al het mogelijke doen om zijn wil te zegevieren. Waaronder het vernielen van huishoudelijke voorwerpen en/of gewelddadig worden.
Een vroege opleiding
Daarom, het is essentieel om nee te leren zeggen. Zelfs als hij de meest tedere uitdrukking op zijn gezicht tovert. Ontkennen is nodig om te onderwijzen. Het ideaal is om het proces van opvoeding en socialisatie te starten tijdens de 4 en 20 weken van het leven. Puppy's hebben het meest kneedbare en gemakkelijk te vormen karakter.
Het is belangrijk om hem de basiscommando's te leren, zoals zitten, blijven, wachten, zijn naam beantwoorden en gaan liggen. Je kunt ook verschillende trucs voorstellen en professioneel trainen.
Ten tweede, het is niet aan te raden om de hond te leren op bed te gaan of om eten te vragen aan tafel. Het dier moet leren om de voor mensen gereserveerde ruimtes te respecteren. Het handhaven van privacy is essentieel in alle soorten relaties, ook met huisdieren.
Positieve bekrachtiging is essentieel om goed gedrag te bevestigen. Integendeel, geweld remt het leren bij alle soorten. Want mijn hond is niet mijn zoon, maar het is wel mijn verantwoordelijkheid.