Afgelopen december keurde het parlement van Portugal met een absolute meerderheid van zijn leden een hervorming van het burgerlijk wetboek goed die substantiële veranderingen met zich meebracht. Er werd ingegaan op de manier waarop in het land legaal naar huisdieren wordt gekeken. Tussen de veranderingen, het staat vast dat op het moment van echtscheiding een rechter zal worden belast met het instellen van een bezoekregeling voor gescheiden echtparen.
Levende wezens met gevoeligheid en autonomie
Volgens het nieuwe wettelijke kader zijn dieren levende wezens met gevoeligheid en autonomie, en geen eenvoudige objecten.. Hoewel dierenmishandeling al strafbaar was, krijgen huisdieren nu een status voor de wet. De regelgeving plaatst ze halverwege tussen zaken die onderworpen zijn aan het eigendom van derden en mensen.
De hervorming overweegt dat het de plicht is van eigenaren van dieren om voor voldoende water en voedsel te zorgen. Bovendien moeten gescheiden paren regelmatig veterinaire controles uitvoeren. Bovendien moeten ze zich aan het volledige vaccinatieschema houden.
Als iemand een dier op straat oppakt, moet hij dit direct melden bij het bevoegd gezag. Bovendien bent u verplicht om berichten te plaatsen op zoek naar de rechtmatige eigenaren op zichtbare sites en met veel menselijk verkeer. Wie deze bepaling niet naleeft, loopt het risico van diefstal beschuldigd te worden. Ze kunnen dan een gevangenisstraf van maximaal drie jaar krijgen.
Als de eigenaar van het verloren dier verschijnt, moet hij de verzorgers van zijn huisdier compenseren. Het zal worden gedaan voor alle voedsel- en veterinaire uitgaven die zijn gegenereerd. Als er na een jaar niemand verschijnt, kunnen reddingswerkers het huisdier legaal houden, als dit de wens van het gezin is.
Het Portugese Wetboek van Strafrecht bepaalt ook dat iedereen een rechtszaak kan aanspannen tegen een ander wegens dierenmishandeling. Het enige dat u hoeft te doen, is getuige zijn van of vermoeden dat er fysiek geweld is gepleegd tegen honden, katten, schildpadden, knaagdieren of welk dier dan ook, al dan niet huiselijk.
Maar wat de meeste aandacht heeft getrokken van het nieuwe wettelijke statuut, zijn de gevallen van echtscheiding van koppels met huisdieren. Voortaan wordt een procedure toegepast die sterk lijkt op die bij jonge kinderen.
Gedeelde voogdij en bezoek bij gescheiden stellen
De hervorming kwam voort uit de noodzaak om het hoge aantal achtergelaten dieren in het land als gevolg van echtscheidingen te verminderen. In de overgrote meerderheid van de gevallen wil geen van de betrokkenen de verantwoordelijkheid nemen voor de verzorging van het gemeenschappelijk gehouden huisdier. Het gevolg is dat bijna altijd honden, katten, schildpadden en anderen op straat belanden.
Het beoogt ook een wettelijk kader te scheppen voor gevallen die zich aan het andere uiterste bevinden. Dat wil zeggen, wanneer beiden het dier willen houden.
Als de scheiding met wederzijds goedvinden gebeurt, zijn de betrokkenen verplicht om de rechter op de hoogte te stellen van het bestaan van huisdieren.. Evenzo moeten zij informeren wie de verantwoordelijkheid op zich neemt voor het bieden van onderdak. U moet een bezoekregeling instellen voor huisdieren, of als zij besluiten het gezag te delen.
Wanneer koppels niet tot overeenstemming kunnen komen, bepaalt een rechter het lot van elk betrokken huisdier.
Om vast te stellen aan wie de voogdij moet worden gegeven, zullen economische factoren de overhand hebben. Daarnaast wordt er niet per se een pensioen opgebouwd voor voedselkosten of andere lasten.
En in Spanje?
In de Spaanse wetgevingsagenda is er geen wet of hervormingsvoorstel dat wijst op een vergelijkbare oplossing met gescheiden koppels. In het land zijn echter ten minste twee gevallen bekend waarin geschillen over dieren en het instellen van een bezoekregeling voor huisdieren voor de rechter kwamen.
De eerste dateert uit 2002. Het was toen in Alicante een rechter besloot om de gedeelde waakhond van een hond over te dragen aan een gescheiden echtpaar.
De tweede vond plaats in 2006 in Barcelona en was veel ingewikkelder en schandaliger. Een ex-partner ondertekende op het moment van de formalisering van de scheiding een regelgevende overeenkomst waarin ze vaststelden dat het huisdier dat ze hielden terwijl ze een gemeenschappelijk leven deelden (een Golden Retriever), eigendom was van de vrouw.
De man mocht het dier bezoeken, mits hij vooraf een plaats en tijd afsprak met zijn ex-echtgenoot.
Na de controverse zou een derde rechterlijke uitspraak de zaak beslechten, waarbij werd bepaald dat de vrouw, als eigenaar van het dier, het recht had om al dan niet toe te staan dat haar ex-man het huisdier mocht bezoeken.
