De beelden lijken voor zich te spreken. In een gat ligt een dode hond. Een andere harige sleept vuil met zijn snuit om het te bedekken. Het nieuws is getiteld "een hond begraaft zijn broer". En het is vanwege hoe ontroerend het is om deze menselijke gewoonte - het begraven van de overledene - in een dier te herkennen. Maar is dit echt zo? Of moeten we het hebben over instincten en gedragingen die door de eeuwen heen zijn gegaan en afkomstig zijn uit tijden waarin onze huisdieren vandaag de dag nog niet gedomesticeerd waren?
Enkele gegevens om het nieuws te contextualiseren waarom een hond een andere hond begraaft
Het internet is een geweldig klankbord waar alles met een indrukwekkende snelheid viraal gaat. Ook waar in een groot aantal gevallen nauwkeurige gegevens er weinig toe doen. En veel minder of de informatie is gecontroleerd of niet. Alleen de beelden en de impact die ermee wordt bereikt, lijken ertoe te doen.
De video waarin een hond zijn vermeende broer of vriend begraaft, is een goed voorbeeld van deze problemen. Iemand legde dat moment vast met zijn camera en deelde ze op de netwerken. Van daaruit nemen sommige media het "nieuws" en repliceren het.
Maar buiten de paar seconden dat de opname duurt, weten we niet veel meer over wat er is gebeurd. Aangenomen wordt dat het evenement plaatsvond in de Thaise provincie Buriram. En hoewel het tegenwoordig op grote schaal werd verspreid, werden sommige afbeeldingen al een jaar op YouTube geüpload.
Ze vertellen ons ook dat de overleden hond op een weg was aangereden. En dat de andere hond de put groef en het lijk daarheen droeg. Maar het zijn twee dingen die niet in de video te zien zijn. We zien wel dat de harige zijn snuit gebruikt om het dode dier met aarde te bedekken. Het deel van bewogen worden door de "menselijke" acties van de hond wordt door de toeschouwers opgevoerd.
Tegenwoordig ging een video viraal op internet waarin een hond een andere hond begraaft. Naast hoe ontroerend de beelden voor velen zijn, stellen we een debat voor dat opnieuw zijn oorsprong vindt in de groeiende humanisering van huisdieren.
Een beetje afwijken van de gehumaniseerde visie van huisdieren
We proberen niet het echte lijden dat honden lijden als hun dierbaren overlijden te minimaliseren., of het nu mensen of andere dieren zijn.
En is dat? Het is niet nodig om naar internet te gaan om verhalen te leren van harige mensen die het graf van hun eigenaars niet willen verlaten. Of die van degenen die depressief zijn door de dood van hun medehonden of van een andere soort.
Maar het lijkt ons belangrijk om erop te wijzen dat,Misschien heeft de handeling van het bedekken van zijn broer met aarde die de kleine hond uitvoert weinig te maken met de gewoonte die mensen hebben om onze doden te begraven.
Maar zo is de mens natuurlijk en we meten alles met dezelfde maatstaf, die meestal ter hoogte van onze navel ligt. En daarom schrijven we menselijke problemen toe aan onze huisdieren en respecteren we hun aard niet.
Enkele feiten over honden en begrafenissen
Een specialist diergedrag zou zeker op zoek gaan naar een preciezere verklaring waarom deze hond zijn medemens begraaft.
Van Mijn Dieren We willen slechts twee dingen noemen die verband houden met het instinctieve gedrag van honden die verband kunnen houden met de acties van de harige in de video.
Een daarvan is het feit dat veel teven bij de bevalling - we weten het geslacht van de hoofdpersoon van dit briefje niet - eet of begraaf de puppy's die sterven. Het is iets wat ze al eeuwen doen.
Toen de honden nog niet getemd waren, het was absoluut noodzakelijk om het "hol" schoon te houden om de andere jongen te behouden. Ook zou de geur van een dood dier zeker snel roofdieren aantrekken.
Als je op Youtube zoekt, er is meer dan één video van vrouwtjes die hun welpen begraven. En natuurlijk gaat de vraag voorbij, hoe kan het minder zijn, om de ontroerende menselijke houding van de moederhond te benadrukken? die zijn jongen begraaft.
Iets over de hondengewoonte om putten te graven
Aan de andere kant is het de moeite waard om te onthouden dat een andere voorouderlijke gewoonte van honden is om putten te maken en er dingen in te begraven, vooral eten. En het is dat in verre tijden de harigen hun kom vol voedsel niet dagelijks verzekerd hadden.
Nog een keer, een van de redenen om een deel van hun levensonderhoud te begraven, was dat het niet gemakkelijk door andere dieren kon worden opgespoord.
We wilden je dus niet het aangrijpende moment van de dag bezorgen dat sociale media ons altijd brengen. We willen gewoon een andere visie op het onderwerp geven, alsof we het debat een beetje willen openen.
Niet alles is wat het lijkt. En dat is niet de reden waarom dieren niet langer die prachtige wezens zijn van wie we zoveel moeten leren..
Houden
