Het is geen kostuum voor een feest of voor Halloween. Het gaat over een pluizige man die "de gewoonte aannam" om een "vierbenige priester" te worden in een Franciscaanse kerk. Wil je de geschiedenis van de monnikshond weten? In dit artikel vertellen we je erover.
De monnikshond van Cochabamba
Huisdieren verrassen ons altijd met hun spelletjes of hun uitingen van genegenheid. Maar in dit geval trekt het de aandacht omdat het mystiek, religie en goedheid combineert. Het verhaal neemt ons mee naar het klooster van San Francisco de Cochabamba. het werd opgericht ter ere van de beschermheilige van dieren en ecologie, San Francisco de Asís.
Toen de monniken van deze tempel een hond alleen zagen lopen, aarzelden ze niet om hem te helpen en natuurlijk om de heilige te eren aan wie de huidige paus zijn naam ontleende. Zonder na te denken besloten ze hem als viervoeter in het klooster te adopteren. De naam waarmee ze hem doopten is erg grappig: Fray Bigotón.
Zelfs het huisdier heeft zijn to-do-lijst in zijn nieuwe huis. Op zijn Facebook-account zegt een van de leden van de Orde, Kasper Mariusz Kapron: “Hier is de broeder die tot de vis predikt”Een foto uploaden van de hond die aandachtig naar een fontein met koi-vissen kijkt.
Maar het meest opvallende aan dat beeld is…wat de hond is verkleed als monnik! Ja, dat klopt, hij draagt een bruin gewaad en een stuk touw om zijn middel gebonden. Het is hetzelfde als de kleding van de religieuzen. Alleen de typische sandalen zouden ontbreken (misschien zijn ze gemaakt voor de winter).
Zo tonen ze niet alleen liefde en respect voor dieren, maar worden ze ook een voorbeeld voor de gemeenschap. Misschien besluiten met deze houding meer parochianen om straathuisdieren te adopteren. Misschien kunnen dan alle honden een gelukkig leven hebben zoals dat van broeder Bigotón, de monnikshond.
Bron: static.t13.cl
De hond die de mis bijwoont
Dit tweede verhaal brengt ons naar Brazilië, meer bepaald naar de parochie van San José Operario, in de stad Sorocaba. Blijkbaar wilde het dier de zegen van de priester ontvangen en aarzelde het geen moment om de tempel binnen te gaan terwijl de religieuzen de zondagsmis leidden.
Toen Wagner Ruivo de preek aan de parochianen hield, trok iets zijn aandacht. Er was een hondje (waarvan ze dachten dat het een zwerfhond was) die het altaar naderde en de priester zocht, die onmiddellijk stopte met praten om het dier te verwennen en te strelen.
Een van de gelovigen die aanwezig was, nam een foto van hen en stuurde deze naar de pastoor, die hem vervolgens op Facebook uploadde met de volgende zin: “Ik heb geleerd dat Gods liefde iedereen moet bereiken. Ja tegen iedereen".
De priester zei dat hij hem nog nooit in de buurt had gezien, maar dat hij een eigenaar en familie leek te hebben, aangezien zijn haar zacht was en naar parfum rook. Hij verscheen niet meer in de kerk, maar als hij dat deed, bevestigde de priester dat hij nog een parochiaan zou worden.
De hond die zingt in de kerk
Als je het vorige verhaal vreemd en grappig vond, zal je dit nog leuker vinden. In de kerk van San Antonio de Padua en María Auxiliadora de Barbosa, Colombia, woont een hond niet alleen de mis bij … zingt bij eucharistievieringen!
De harige werd gedoopt als "witte benen". Het dier blijft nergens onopgemerkt (omdat het een vaste klant lijkt te zijn bij andere lokale tempels). Wanneer de mis begint, begeleidt de hond de parochianen die heel blij zijn om deel uit te maken van de religieuze viering.
Afbeeldingsbron: static.t13.cl
Houden